Een artikel met dezelfde strekking is reeds eerder geplaatst in een vroeger stadium van dit blog. Wegens veel vragen op stichting.dehalm@outlook.com en omdat
er nu veel meer lezers zijn op het blog, een hernieuwde en herziene versie van het artikel.
NIEUWE RELATIE
Datingsites zijn booming business en je hebt ze in alle soorten en maten voor alle soorten mensen: jong, oud, hetero, homo, laag en hoog opgeleid, voor singles en getrouwden, spiritueel en a-spiritueel, etc.,etc.
We hebben alleen al in ons landje 300 datingsites!
Er blijkt dus een grote behoefte onder de mensen te zijn om een speciaal iemand te ontmoeten, en als daar een mogelijkheid toe is op deze manier, is dat prima.
We zijn nu eenmaal geen dorpsbewoners meer maar wereld burgers die elkaar niet meer ontmoeten op het dorpsplein.Wat mij nu zo opvalt bij al die sites is dat men zo bijna wanhopig op zoek is naar de ideale partner.
Mensen van mijn generatie, maar ook de jongeren hebben al zoveel ervaringen opgedaan en zoveel geleerd in de relaties dat men ondanks dat toch standvastig blijft geloven in het ideale plaatje.
Iemand die er helemaal voor je is, het liefst een tweelingziel!
Verder hand in hand door het leven in volmaakte harmonie. Nooit meer ongelukkig en eenzaam, maar totaal vervuld van de liefde.
Dan ook nog die waslijst waar de ander aan zou moeten voldoen; de opsomming van bijzondere kwaliteiten.
Het is echt een treurige illusie, alle scheidingen bevestigen dat. Zolang we dit soort verwachtingen blijven koesteren zullen we steeds weer teleurgesteld worden, en dus ongelukkig blijven.
Is het niet ons grootste probleem dat we het geluk buiten onszelf blijven zoeken?
We willen niet geconfronteerd worden met de leegte die we zelf zijn. Wanhopig vullen we het op met de waan van alledag. Steeds weer raken we verstrikt in de dualiteit.
Alleen als we moedig de leegte onder ogen durven te komen, de leegte die overblijft als we de aardse verschijnselen doorzien hebben, zal die schijnbare leegte verdwijnen en opgaan in een gevoel van heelheid.
Dat is niet gemakkelijk maar een enorme beproeving van ons geloof in onszelf, in Het Zelf.
Bij de leegte hoort de stilte, en in die stilte vinden we onszelf terug.
Dan kunnen we zeggen: Wees stil en weet dat ik God Ben!
We zijn letterlijk en figuurlijk als de dood voor die stille leegte, die we wanhopig proberen te vermijden en op te vullen met een voortdurend illusionair in contact zijn. We worden heel nerveus als er niet voortdurend berichtjes binnen komen van heel veel vrienden die ons moeten bevestigen in wie we denken te zijn, of wat voor beeld we over onszelf graag in stand houden.
Dat er zoveel mensen nu alleen zijn, is ook een teken van de geestelijke vooruitgang van de mensheid. Niet zielig of betreurenswaardig maar een grote kans om te stoppen met zoeken, omdat er niets buiten onszelf is; al wat we zoeken zijn we zelf!
Een echte vrije relatie is alleen mogelijk tussen mensen die zichzelf gevonden hebben, die een goede relatie met zichzelf hebben.
Of je dan nog van een relatie kunt spreken en of je dan nog zo’n relatie wil, is de vraag?
Een belangrijke reden voor het mislukken van relaties is immers dat we alle heil verwachten van iets of iemand buiten onszelf. Diegene die naast ons staat als een soort persoonlijk bezit beschouwen.
Het gangbare huwelijk is veelal, of wordt op den duur een gevangenis, waar geen plaats meer is voor verdere ontplooiing van het individu.
Alle kostbare tijd gaat verloren aan onderlinge strijd, aan frustraties, als gevolg van een onterecht verwachtingspatroon.
Eigen vriendschappen of intieme ontmoetingen met anderen worden elkaar maar al te vaak ontzegd. Jaloezie is overigens een gevaarlijke hartstocht, alle oorlogen liggen er aan ten grondslag.
Uit miljarden mensen die op aarde leven beloven en eisen we eeuwige trouw aan en van één bepaald persoon. Het gaat er niet om dat we er maar wat op los moeten leven zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel, zeker niet!
Maar juist door die angstige houding zal de ander uit die verstarring willen breken. Geen vrij en ontwikkeld mens van deze tijd kan uiteindelijk blijven leven achter dikke muren van verstarring.
Een aards huwelijk/relatie heeft met afspraken te maken over zaken als bijv. belasting, een eigen huis, en de kinderen. Dat is een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.
Daarnaast zal een relatie alleen nog kunnen bloeien als er totale geestelijke vrijheid is. Daarmee bedoel ik dus niet een losbandige vrijheid op het gebied van het botvieren van onze driften.
Iets dat bij ons hoort komt altijd weer terug, terug in en uit vrijheid. Iets dat niet meer bij ons hoort zal zich echter oplossen in diezelfde vrijheid.
Relaties zijn blijkbaar onze grootste uitdaging, daar ligt zoveel verwachting aan ten grondslag…..en uiteindelijk zoveel teleurstelling en pijn dat het bijna niet te begrijpen is waarom we daar ons hele leven bijna onafgebroken mee bezig blijven in ervaringen en vooral ook in onze gedachten.
Iemand zei eens: ” Wil je echt eenzaam worden, ga dan trouwen!” Onze grootste angst is om helemaal alleen te zijn of te komen. Moederziel alleen op de wereld is toch een enorm schrikbeeld.
Dit zijn de twee fenomenen: Relatie en Eenzaamheid.
Beiden zijn blijkbaar onze grootste zorg, (als we genoeg te eten hebben en een dak boven ons hoofd) daar gaat bijna al onze levensenergie aan verloren.
Het is inderdaad gecompliceerd en ook wel geheimzinnig wat die twee grootheden met ons voor hebben.
Geestelijk gezien zou ik zeggen dat onze zoektocht naar de perfecte relatie een zoektocht is naar ons-zelf, naar de eens verloren eenheid.
Eenzaamheid een dwingende noodzakelijkheid om ons te confronteren met ons-zelf. Een zeer pijnlijk gebeuren om in onszelf af te dalen, het daar te zoeken en niet meer buiten ons-zelf.
Die zelfde eenzaamheid hoort net zo goed thuis in relaties en het nodigt ons uit om de ander die ruimte te gunnen om alleen en/of eenzaam te zijn, zonder dat direct te willen verbinden met de relatie. ‘Omdat ik eenzaam ben heb ik dus een slechte relatie!’
In de relatiesfeer moeten we ook beseffen dat er veel karma te vereffenen is. Dat we in het voorgeboortelijk bestaan ons hebben voorgenomen om een schuld in te lossen. Zoals ik al beschreef is niemand van ons schuldenvrij naar zijn medemens. Karma geeft ons de kans om onszelf en de ander te verlossen. Als we daar onwetend blijven zullen we nooit beseffen dat een relatie ook een enorme kans kan zijn om naar — Vrijheid— te kunnen groeien. Als we een relatie alleen maar willen blijven zien als een mooi sprookje dat romantisch en altijd maar liefdevol moet zijn gaan we voorbij aan wat het ons in werkelijkheid te bieden heeft.
We hebben elkaar ook heel veel te leren: het kan wel eens zijn dat de man of vrouw naast ons uiteindelijk onze grootste goeroe blijkt te zijn.
We kunnen er voor weglopen, en soms kan dat ook wel verstandig zijn, maar in het algemeen gaan we veel te snel op de vlucht en op zoek naar een ander.
Wie heeft ons toch wijs gemaakt dat ons grootste geluk en onze grootste vrijheid in de relatiesfeer ligt?
Een relatie geeft ons de kans om elkaar te bevrijden, te bevrijden van elkaar en van al onze verwachtingen!
Dan wacht ons uiteindelijk geen eenzaamheid of alleen zijn, maar ……..all-één zijn.
Vanuit dat all-één zijn kunnen we relaties aangaan die wel vrij zijn. Niet meer zo vol hunkering naar vervulling buiten onszelf.
Laat er plaats zijn voor intieme vriendschappen, voor geestverwantschappen, schep ruimte voor verdere wederzijdse groei! Afgescheidenheid en relatie zijn bijna synoniem. Je kunt een relatie hebben met of in relatie… zijn; proef het verschil.
Er is niet één bijzonder en speciaal mens maar er zijn er meer waar we wederzijds van te leren en te geven hebben.
En het kan vooral niet van één bepaald persoon afhankelijk gemaakt worden. Soms of vaker zijn we niet in de liefde, dan willen we zekerheid, willen het vastleggen: jij bent van mij en ik van jou….we maken zelfs een contract.
Het is toch zonde dat we aan zoveel mensen voorbij gaan die ook onze echte vriend(in) zou kunnen zijn, alleen omdat we denken dat we ons alleen op één enkel persoon moeten richten. Een alles in één persoon, een volmaakte mens die alle zelfde interesses en idealen deelt.
We blijven nog liever eenzaam en alleen dan dat we onze intieme vriend(in) zouden moeten delen met de wereld, met het leven.
Heeft dit met overgave te maken, met vertrouwen en vrede in jezelf?
Als we werkelijk vrij zijn, staan de wereld en de geest voor ons open….vol met wonderen, en beloftes worden vervuld.
In relatie Zijn met alles om ons heen is ook een vorm van al-één-zijn(alleen), van krachtig op jezelf kunnen staan. Dat kunnen we elkaar leren, door angstloos in relatie te treden en ons te verwonderen over het wonder van al het bestaan.
De vrucht van een persoonlijke relatie zou moeten zijn dat je elkaar bevrijdt van de wederzijdse kluisters. Gun en stimuleer elkaar de aardse pelgrimstocht naar het licht te gaan.
Ga opzij, wees niet bang!
….Word geen schaduw!….
foto JV.
(Totaal aantal bezoeken: 209, 1 bezoekers vandaag)
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
18 februari 2014 om 10:27
Mooi en duidelijk geschreven. Kan mij erg vinden in dit verhaal. In de meeste verhalen trouwens!
18 februari 2014 om 10:07
Zeer verhelderend artikel Jan! <br />Maria niet zo generaliseren hoor….seks is oervervelend als het een repeterende gewoonte geworden is en de liefde en tederheid verdwenen.<br />Verder kan ik mij wel vinden in je verhaal.<br />Groet,<br />John
19 februari 2014 om 10:13
nee, dat begrijp ik inmiddels….en ik onderschrijf het helemaal wat je beweerd!
18 februari 2014 om 11:08
Ik zag nog even je berichtje……Het was eigenlijk niet als grap bedoeld!<br />Groet,<br />John
18 februari 2014 om 10:43
Grapjas hahaha warme groet!!
18 februari 2014 om 09:42
Dit artikel is mij op het hart geschreven en wat Arnon Grunberg daarover schrijft is ook heel herkenbaar en prachtig. Na veel ervaringen op relatievlak weet ik dat relaties inderdaad alleen maar groeiprocessen zijn. De verbinding die je hebt met de ander kan nooit vast gehouden worden door een trouwbriefje of onderlinge afspraken. Dit gegeven leer je pas na veel pijn,verdriet,teleurstellingen.Ik
17 februari 2014 om 21:23
Mooi om relatie en eenzaamheid te verbinden. Onvrede onstaat altijd als een van de partners zich eenzaam begint te voelen en blijkbaar maar een ding kan bedenken…dat de ander daar de schuld van is.<br />Dit behoeft een vervolg!
17 februari 2014 om 21:08
Zeer boeiend artikel! Wat mij vooral aansprak is onze geestelijke opdracht, ook in de relatie. Ik begrijp dat de relatie daar in dienst van zou horen te staan. Dat er zoveel ruimte is in de relatie dat de ander kan groeien en dat je elkaar niet in de weg staat. Angst is overigens altijd een slechte raadgever!<br />Dank en groet,<br />Karel
17 februari 2014 om 20:47
Een voetnoot in de volkskrant van vandaag 15.02.14<br />Arnon Grunberg vond ik van toepassing.<br />In het magazijn van The New York Times stond een interessant artikel over het gelijkwaardige huwelijk.<br />Conclusie: hoe gelijkwaardiger de verhoudingen zijn in een huwelijk tussen man en vrouw, hoe minder sex ze hebben. Niet verwonderlijk. De seksuele fantasie bevindt zich aan gene zijde van de
17 februari 2014 om 20:39
In feite schrijf ik niet zoveel anders dan jij probeert uit te leggen.<br />Ik beweer in het artikel niet dat we er maar wat op los kunnen leven zonder moraliteit. Ook het zogenaamde vrije huwelijk uit mijn jeugd werkte van geen kant en bracht slechts ellende voort en een onveilige omgeving voor de kinderen. //Ik verlang alleen iets anders; namelijk één vrouw. Die vrouw heeft bij voorkeur een
17 februari 2014 om 20:09
Kan me best vinden in veel dat je schrijft, maar ben toch (nog) niet bereid de romantiek geheel over boord te gooien. Ookal gaat het vaak mis en heb je wat dat betreft de statistieken aan je kant, toch geloof ik niet dat in alle gevallen de monogame relatie of het huwelijk gebaseerd is op angst en onvrijheid. In de liefdesrelaties die ik tot nu toe heb gehad hebben ik en mijn partners elkaar