De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

Mensenstrijd/Woordenstrijd. Denk en Stiltewoorden

(De onderstaande publicatie is een verdere uitwerking en verdieping van een reeds eerder verschenen Column op deze site, en een vervolg op: De Kracht van het Woord en onze Verantwoordelijkheid)          

image-4709256

Nu de storm weer een beetje is uitgewoed bedenk ik mij wat een grote uitdaging de mensheid wacht: een uitdaging in hernieuwde broederschap. In Frankrijk werden de leuzen van de Franse revolutie gescandeerd door meer dan drie miljoen mensen: Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. De jihadisten willen angst zaaien, maar misschien ontstaat door die terreur het tegenovergestelde: een hernieuwde verbondenheid in broederschap?
Het is een niet te keren revolutie in de mensheidsontwikkeling dat de volkeren zich gaan vermengen, en dat de rassen op den duur ophouden te bestaan.
De wereld zal dan bevolkt worden door mensen van gemengd bloed die de nieuwe vertegenwoordigers van de mensheid zullen worden, en die elkaar ook weer kunnen verstaan omdat ze dezelfde taal spreken. Dan komt er een eind aan de Babylonische spraakverwarring die mensen uit elkaar dreef, omdat ze de weg door de aarde moesten gaan om de bewustzijnsziel te ontwikkelen.

In mijn familie is het boven geschetste beeld al gaande en ik heb schoonzoons en kleinkinderen van Marokkaanse en Arabische afkomst. En weet je wat nu zo mooi is: dat ik mij geen zorgen hoef te maken over mijn oude dag, omdat zij het vanzelfsprekend vinden om die oude behoeftige vader in hun huis op te nemen, daar bestaat geen discussie over. Alleen mijn dochters zie ik dan wel enigszins moeilijk kijken, dus of het doorgaat betwijfel ik wel enigszins. Niet dat ik daar naar uitkijk, maar het idee is mooi en regelmatig plaag ik mijn dochters ermee.

Voor de drukke kerstdagen ging mijn dochter boodschappen doen bij A.Heyn. Haar kind voelde zich niet goed en schreeuwde de hele winkel bij elkaar. Niemand schonk er enige aandacht aan en bij de kassa moest zij aansluiten en eindeloos wachten op haar beurt. Dodelijk vermoeid ging ze ook nog een Marokkaanse supermarkt in, haar dochter bleef krijsen. Direct kwam de eigenaar naar haar toe en vroeg of hij haar mocht helpen. Hij nam het boodschappenbriefje aan en zocht persoonlijk al haar spulletjes bij elkaar. Aan de kassa stonden vijf mensen van Marokkaanse afkomst die allen mijn dochter met medegevoel aankeken en haar direct lieten voorgaan, gepaard gaande met vriendelijke woorden. Ik bedoel maar…………

De geschiedenis heeft uitgewezen dat een omwenteling altijd gepaard gaat met geweld, omdat conservatieve krachten zich gaan verzetten. En dat allemaal ook nog eens uit naam van hun God, net als de Christenen hun kruistochten hielden en mensen op de brandstapel zetten, zo hakken de djihadisten van nu graag handen en hoofden af.
Ik bedacht mij dat het een strijd is van woorden die men aan de Goden gegeven heeft: Allah, God, Christus, Brahma, tot Shiva en noem ze maar op. Iemand zei eens: “laten we onze God ook gewoon Allah gaan noemen, wat maakt het uit, het is immers precies hetzelfde, alleen de naam……”.
Men gelooft in woorden die scheiding aan brengen en in feite hetzelfde betekenen. Woorden zijn, oppervlakkig gezien, uiteindelijk maar woorden want elk mens hecht anders aan verder het zelfde woord. Met een woord kan al snel zo veel meer verbonden zijn dan alleen haar inhoud, een woord is een beleving, een ervaring die zijn weerklank vindt in de ziel van de mens.
We leven niet in een mensenstrijd, maar zitten al eeuwen vast in een woordenstrijd.

Een naam is eigenlijk een individualisering van iets algemeens en draagt als het ware een Ik-kracht in zich. In het Aramese Onze Vader staat zo mooi beschreven:  Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven. In een bekend gedicht staat: “Noem mij bij mijn diepste naam”. Het ontbreekt ons echter maar al te vaak aan respect voor datgene wat achter de naam verborgen ligt; een geestelijke oorsprong die zich zich in de aarde wil manifesteren.

Onder het mom van vrijheid van het woord en vrijheid van meningsuiting is blijkbaar het hoogste goed om anderen doelbewust in hun ziel, in wat hun heilig is, te treffen. Woorden kunnen dan als wapens zijn, vernietigend en haatzaaiend en meer primitieve mensen bestrijden dan dat zogenaamde kwaad met echte wapens. De macht van het woord is groot en navenant ook onze verantwoordelijkheid!  Het vrije woord gebruiken om bewust anderen te beledigen is dat vrijheid? Is vrijheid niet onlosmakelijk verbonden met verantwoordelijkheid?

Ik bUnknown-1en weliswaar geen groot kenner van de bijbel, maar werd altijd wel gefascineerd door het idee dat uit het Woord alles is ontstaan. In het Johannesevangelie staat bijv.: “In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God en het Woord is mens geworden…”. Daarmee bedoeld: het Christusbewimagesustzijn dat incarneerde in Jezus. Logos betekent…Woord en daar aan verwant logica. Vanaf de vroege Grieken, oosterse godsdiensten en westerse filosofen wordt er de grootste betekenis gegeven aan de Logos: menselijke kennis en de absolute orde van het universum, de Logos onderscheid de mensen van de dieren, de menselijke rationaliteit, oerfenomeen waar alle levenskracht uit voortkomt, de goddelijke essentie van iedere eenheid, en de Oosterse godsdiensten spreken o.a. over Tao, Dharma en Om.

Als we ons werkelijk  bewust zouden zijn dat aan de basis van alles blijkbaar het Woord ten grondslag ligt, dat daaruit alles is ontstaan, dat iedere eenheid hoe onwaarschijnlijk klein of groots in de kosmos is ontstaan uit en doordrenkt met het Woord en dat daaruit alle levenskracht en energie voortkomt, dan zouden we bijna niet meer durven spreken, maar er maar liever het zwijgen toe doen.
Ieder woord heeft een diepere betekenis en kracht, aan ieder woord ligt, gezien vanuit het bovenstaande, een goddelijke essentie ten grondslag
De oorspronkelijke bedoeling van het woord is de mogelijkheid  om je diepe innerlijke gedachten mee uit te drukken. Dat de mens is uitverkoren om dit Woord te mogen gebruiken, maar de mens heeft het blijkbaar niet begrepen en gebruikt het veelal niet om de geest tot leven te wekken, levenskracht te schenken, maar om zijn onbewuste gedachten en vooroordelen er door uit imageste laten stromen. Een bekende esoterische uitspraak is: “Zet een wacht voor je mond.. of… Niet wat de mond ingaat maakt onrein, maar wat de mond uitgaat”.

Al met al zijn woorden vol van betekenis, zo gebruik ik zonder schroom de woorden: Christusbewustzijn, God, Akashakroniek, broederschap e.d. , voor mij zo normaal en onbeladen dat ik mij erover verwonder dat anderen zich daar blijkbaar aan storen en denken dat ze op de site van een enge sekte zijn beland. Zo kreeg ik van iemand de volgende reactie: “Over je vraag of je dit mag plaatsen op je site, moet ik even nadenken. Ik heb moeite met termen als broederschap, christusbewustzijn, en akashakronieken. Bij mij gaan dan onmiddellijk allerlei alarmbellen rinkelen en waarschuwingslichten knipperen. Ik snap wel wat jij ermee bedoelt maar onder diezelfde noemers wordt er in mijn beleving ook zo veel tergende nonsens verkondigd… Ik vind die woorden ook echt de lading niet dekken. Veeleer beperkend en vernauwend van datgene wat juist zo alomvattend en onvoorwaardelijk is… Dan wil ik daar niet mee geassocieerd worden, snap je?”
Hij wilde dus niet geassocieerd worden met zo’n site die dat soort oubollige termen gebruikt en adviseerde om andere benamingen te gebruiken:
*Christusbewustzijn >> “universeel bewustzijn”.
*Akasha kroniek>>> “collectief geheugen”.
*Broederschap>>> Het is wat archaïsch, en stamt uit een tijd dat zaken als spiritualiteit, esoterie en mystiek beschouwd werden als specifiek voor mannen, waar vrouwen buiten dienden te blijven. Waarom zou je zulke terecht verouderde termen nieuw leven in willen blazen? Waarom niet kiezen voor modernere temen waar mensen zich beter in kunnen herkennen?

Een trouwe reactieschrijver noemde dit het abstraheren van begrippen, en noemde als voorbeeld dat het natuurlijk makkelijker is om te spreken over bomen, dan al die namen te gaan onthouden: Berk, Populier, ceder etc. etc.
Vooral in de kunst wordt het abstraheren veel gebruikt. Het gaat er hierbij om dat een herkenbaar figuratief voorwerp, zoals een afbeelding van een leeuw, op zo’n manier wordt veranderd dat het minder of bijna niet meer herkenbaar is. Abstraheren is dus iets ontdoen van datgene wat het herkenbaar maakt. Abstraheren komt van het Latijnse woord ‘abstraheren’, wat aftrekken betekent. Het uiteindelijke resultaat is dus een aftreksel van het oorspronkelijke onderwerp. Uiteindelijk kan je dat zover doorvoeren dat alles verdwenen is en teruggebracht tot een stip in een leeg vlak.
Terug bij de essentie, terug bij de staat van voor de schepping.

20150116_120742

door de bomen het bos niet meer zien

Woorden bepalen in grote mate of we elkaar serieus nemen, naar elkaar willen luisteren en voor vol aanzien. Als men bijvoorbeeld deze tekst wil gaan lezen kan het goed zijn dat iemand direct afhaakt omdat hij of zij woorden leest die weerstand oproepen en er daardoor geen aandacht meer is voor de inhoud van de tekst, men ziet als het ware ‘door de woorden de tekst niet meer’.
Woorden kunnen negatief beladen zijn omdat ze misbruikt zijn door kerkelijke instituten e.d.. Dan kunnen we twee dingen doen: die woorden gaan vervangen of juist proberen die persoonlijke beladenheid eraf te halen, door bijvoorbeeld zo’n woord regelmatig mee te nemen in een stille meditatie en concentratie op het woord, door het daardoor zijn oorspronkelijke betekenis en kracht terug te geven.
Het kan goed zijn dat we dat niet zelf hoeven te doen, maar dat het bevrijde woord zichzelf dan aan ons kan openbaren. Hetzelfde kunnen we toepassen bij iemand (met een naam) die weerstand bij ons oproept, waar we eigenlijk een hekel aan hebben. Het is o zo makkelijk om die speciale mens te veroordelen en te negeren, we kunnen in plaats daarvan zo’n mens meenemen in de meditatie en hem of haar proberen te verlossen van al onze vooroordelen, grote kans dat die mens zich dan kan openbaren wie hij of zij werkelijk is.

Denkwoorden en…… Stiltewoorden:

Naast alle beschikbare woorden en de voortdurende woordenstrijd staat nog een grotere kracht en dat is: …..de Stilte. Alles is uit het woord ontstaan, maar het woord zelf is uit Stilte ontstaan. Dus eerst is er zwijgende Stilte…….., woorden die daarvan uit gesproken worden kunnen niet kwetsen, maar zijn vervuld van levens en scheppingskracht!
De hedendaagse en eeuwige strijd van onbegrip tussen de mensen is een strijd van denkwoorden die scheiding aanbrengen. Alleen in de Stilte, van voor de scheiding van de mensen in rassen en talen, zullen we elkaar terugvinden. Waar het denken niet meer een abstract op zich zelf staand fenomeen is, maar verankerd in Bewust-Zijn.

** Deze publicatie is een vervolg op :   De Kracht van het Woord en onze verantwoordelijkheid

 

Dan zijn woorden niet meer nodig
Stilte…………..zo intens van kracht
Maakt alles overbodig
Wat mensen niet tot elkander bracht.

(Uit gedicht van auteur: Stilte)

(Totaal aantal bezoeken: 536, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!

Comments are closed.

(21 Reacties)

  1. walter hebing

    30 januari 2015 om 01:42

    Hallo Richard Elk jaar maak ik in de vroege lente de bodem van mijn moestuin in orde, om te zaaien wat ik oogsten wil. In wezen werkt het bij de...
    Lees meer

    Hallo Richard
    Elk jaar maak ik in de vroege lente de bodem van mijn moestuin in orde, om te zaaien
    wat ik oogsten wil. In wezen werkt het bij de mensheid net zo, anders zouden er niet zoveel reclame gemaakt worden. Ik heb doe vaak frustraties op, in mijn moestuin. de ene keer is het te nat, de andere keer te koud, weer de andere keer eten de slakken al mijn plantjes kaal enz.enz. Echter de mens is rentmeester van dit alles, wat één individu ten goede of ten kwade aanricht, treft ons bewust of onbewust allemaal!
    In ieder mens schuilt een goddelijke kern en die voelt zich al of niet aangesproken door de boodschap van boodschapper(ster). Kijk eens wat politici wel allemaal niet verzinnen om zieltjes te winnen. En wat verzinnen ouders allemaal wel niet, om hun kinderen te krijgen in het gareel van een bepaalde culturele waardering?
    Tot zover
    Vriendelijke groet
    Walter Hebing

  2. Ik vond het onderstaande wel toepasselijk…van de Steinercitatensite: Een woord van een mens heeft voor ons bijna geen betekenis, men hoort het en heeft het toch niet gehoord. We moeten...
    Lees meer

    Ik vond het onderstaande wel toepasselijk…van de Steinercitatensite:

    Een woord van een mens heeft voor ons bijna geen betekenis, men hoort het en heeft het toch niet gehoord. We moeten echter leren met de ziel te luisteren, we moeten de intiemste dingen met de ziel kunnen vatten. […] We moeten dus onze mening onderdrukken, om de ander geheel te horen, niet alleen het woord, maar zelfs het gevoel, ook dan wanneer in ons het gevoel opkomt, dat het onjuist is wat de ander zegt.

    Met de ziel luisteren vond ik heel mooi en als goede oefening.
    Alie

    • Alie.
      Verspreiden van het woord is als het verspreiden van zaad door de wind. We hoeven ons niet bezig te houden met wie het niet hoort, maar kunnen ons verheugen over de luisteraar die is als de vruchtbare grond, die het woord dankbaar met zijn hart ontvangt zodat het kan ontkiemen.

      richard

      • Alie

        Hi Richard
        …..maar kunnen ons verheugen over de luisteraar die is als de vruchtbare grond, die het woord dankbaar met zijn hart ontvangt zodat het kan ontkiemen.———
        Dat is dan de luisteraar die zonder oordeel het woord kan opnemen zodat het in zijn of haar ziel kan ontkiemen, toch?

        • alie en jan

          Ja, het is de luisteraar die luistert zonder oordeel en voelt in zijn hart de waarheid achter de woorden, omdat deze luisteraar er klaar voor is. Hij heeft zich al open gesteld om de waarheid te ontvangen. Het voelt goed om iets te geven wat iemand wil ontvangen het verrijkt de gever zowel als de ontvanger. Als je iets geeft wat je voelt dat iemand niet wenst te ontvangen stop dan. Als er 100 luisteraars zijn maar een is klaar om te ontvangen is die degene die de wereld verder kan helpen. De anderen leveren alleen maar frustratie op en verlies aan energie. Laat hen los. Zij zijn er gewoon nog niet aan toe. Het nu nog onvruchtbare bodem. Het gaat niet om ons persoonlijk ,maar om de boodschap, wij zijn slechts het instrument.Zij bepalen of zij eraan toe zijn en niet de brenger van de boodschap. Als we ons niet meer druk maken hierover maar richten op de eenling die er klaar voor is, zal dat meer vruchten opleveren. En uiteindelijk zullen er steeds meer mensen die er klaar voor zijn op ons pad komen, omdat we onze focus richten op vruchtbare grond. Zie dit gewoon als een leerproces wat ons allemaal steeds beter af zal gaan ,omdat we steeds beter aan gaan voelen, wie er klaar voor is

      • Jan

        28 januari 2015 om 23:56

        Beste Alie en Richard,
        Als jong bedrijfsleider van een biodynamisch verdeelcentrum moest ik eens een praatje houden voor een klas met leerlingen van een landbouwschool. Toen heb ik ervaren hoe het werkt als mensen niet werkelijk geïnteresseerd zijn in wat je hen wil vertellen. Als de ziel van de luisteraar gesloten blijft door vooroordelen.
        Ik voelde letterlijk mijn uitgesproken woorden weer naar mij terugkeren, het vond geen voedingsbodem. Daardoor raakte ik ook mijn enthousiasme kwijt en sloot ook mijn ziel zich, als het ware.
        Ik heb toen wel geleerd dat je woorden niet zomaar kunt rondstrooien, dat je wel moet opletten tegen wie je wat wil zeggen en op welke manier.
        ”Paarlen voor de zwijnen werpen, of het zaad viel op rotsachtige bodem”.
        //maar kunnen ons verheugen over de luisteraar die is als de vruchtbare grond, die het woord dankbaar met zijn hart ontvangt zodat het kan ontkiemen.//
        Dat is inderdaad wellicht een goede oefening Richard, om je niet teveel bezig te houden met wie er niet voor openstaat, maar je te verheugen over de enkeling!
        Groet!
        Jan

  3. Ik geef U een naam zodat ik het een plaats kan geven in mijn leven. Zolang je deze naam voor jezelf houdt in stilte zal er niemand aanstoot aangeven en...
    Lees meer

    Ik geef U een naam zodat ik het een plaats kan geven in mijn leven. Zolang je deze naam voor jezelf houdt in stilte zal er niemand aanstoot aangeven en over oordelen, zodra we deze naam belangrijk laten vinden om deze aan iedereen te laten horen kan iedereen er wat van vinden. Als je MIJN naam in jouw stilte aanbidt zal Ik alleen zijn met jou en samen zullen wij EEN zijn. Je zult Mij in iedereen kunnen zien. Ik zal Mijzelf in de ander aan jou laten zien. Wij zullen samen zijn in een wereld die door velen nog niet gekend wordt. Zij die zich tot Mij in stilte richten en Mijn liefde in stilte verspreiden zullen Mij werkelijk leren kennen en een wereld zien waar alleen de liefde heerst. Jullie zijn mijn liefde dat geen tegendeel kent en buiten mij is er niets. Alleen door dit te weten en te beseffen zul je voelen dat alleen het stralen van het licht van je Zijn de wereld zal veranderen voor jou.Ik zal een nieuwe wereld van liefde in jou laten verschijnen en hoewel je lichaam verblijft in deze wereld zul jij n Mijn werk via jouw laten verrichten als broeder van het licht dat het werk in stilte verricht.

    • walter hebing

      27 januari 2015 om 04:28

      Hallo Richard
      Je hebt deze zin mooi verwoord, echter het is een zin uit het Aramees Onze Vader van Jezus en dat voel ik iets anders aan. Jezus ontleent de bron van zijn Zijn, aan hetgeen hem ontroert en dat kon van alles zijn, getuige zijn opgetekend leven. Hij is volgens de bijbelse overleveringen niet door zijn “natuurlijke” vader( Jozef) verwekt, maar door zijn “hemelse” vader(God).
      Van zijn natuurlijke moeder(Maria) nam Jezus al snel afstand, Jezus omgaf zijn ontroering altijd met veel woorden. De Farizeeën brachten Jezus een overspelige vrouw, die ze wilde stenigen en Jezus zei: Degene die zonder zonden is, werpe de eerste steen! En allen vertrokken, enz. En tegen de zondige vrouw zei Hij: Ga heen en zondig niet meer!
      Jezus werkte met parabels om zijn medemens zijn plek in het leven te laten ontdekken. Zelf vraagt Jezus om het zuivere Licht, namelijk: Bundel uw licht in mij -- maak het nuttig.Vestig uw rijk van eenheid nu, uw enige verlangen handelt dan samen met het onze. Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
      Maak de koorden van fouten los die ons binden aan het verleden,
      opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
      Ik heb op het graf van mijn twaalfjarige zoon deze spreuk van Steiner laten graveren: “In stilte ontvangen het zuiverste licht, al het leven in liefde verbindend”. De vraag is dan: Wat ontvangt in stilte het zuiverste licht op aarde? De hoogste berg! De vraag is dan: Hebben de Tibetanen dit gegeven wel goed begrepen? Of is er iets misgegaan in de geschriften?
      Licht heeft een snelheid van 300.000 kilometer per seconde, dat betekent dat ’n pasgeboren kind ruim zeven keer per seconde blootgesteld wordt aan het dag licht, wel niet zuiver maar toch.
      Het wil dit gebeuren rijmen met zijn verblijf op aarde, immers de mens is rentmeester van het leven op aarde! Nu ik dit aan het neerpennen ben, schiet me te binnen dat ik een parabel over de Bijbel behoor te schrijven volgens Jezus Onze Vader. Want hij schrijft: Laat ons de Bron niet verzaken, want uit u wordt geboren:
      de alwerkzame wil, de levende kracht om te handelen, en het lied dat alles verfraait, en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
      Zijn dat niet onze kinderen? Uit ” liefde” of lust verwekt? Woorden hebben ons opgesloten in families, stammen, volkeren en naties, echter een kind wordt geboren onder een sterrenhemel of onder het overweldigende licht van de zon, echter dagelijks wisselt dit licht, het flauw licht van de sterren al of niet de maan en de felle zonlicht al of niet getemperd door wolken. Deze verschijnselen lees ik niet terug in de astrologie ter verklaring van ons zijn, terwijl ze wel een grote invloed hebben op mij zijn op aarde. Jezus liet zijn licht op de gebeurtenissen van de dag schijnen in woorden. Zijn licht kwam uit studies van het verleden, in mijn parabel zal ik zijn licht met het mijne proberen te verbinden.
      Immers ik denk dat zijn onnatuurlijke vader, mijn moeder is! Eens zal de kloof tussen het mannelijke en het vrouwelijke op aarde geslecht dienen te worden, opdat het lam tussen de poten van een wolf slapen kan! Mijn zoon hebben wij(mijn vrouw en ik) anders voor niets Remus Romulus genoemd, met alle gevolgen van dien! Met andere woorden: Geef een naam of beschrijf hetgeen wat je ontroert, anders gaat het op in het licht of verdwijnt in de duisternis zoals Frank Gerritsen het zo goed verwoord.
      Binnen het WOORD mogen we alles verwoorden, om terug te komen in het WOORD, wat Adam en Eva verlaten hebben en waar Jezus toe verwijst!
      Met andere woorden: Wees spraakzaam waar stilte je het gebied en zwijg wanneer woorden erom vragen!
      Tot zover!
      Vriendelijke groet
      Walter Hebing.

    • Jan

      26 januari 2015 om 20:22

      Beste Richard, dank voor je mooie bijdrage!
      Een naam, een woord in stilte bij je dragen geeft zo’n kracht.
      Wat je verder schrijft is een gebed die ik in stilte bij mij wil dragen.
      Bedankt,
      Jan.

  4. Jan

    26 januari 2015 om 11:03

    Adriaan bedankt voor je reactie. Volgens mij bedoelde hij dat er al snel veroordeling in schuilt. Egoïstisch, hebzuchtig, ijdel, etc. Krishnamurti was altijd bezig om de werking van het denken...
    Lees meer

    Bijlage:

    Adriaan bedankt voor je reactie.
    Volgens mij bedoelde hij dat er al snel veroordeling in schuilt. Egoïstisch, hebzuchtig, ijdel, etc. Krishnamurti was altijd bezig om de werking van het denken te verklaren.
    Ik ben boos, driftig, ongeduldig….dan bedoelde hij volgens mij: geef er geen naam aan, dan bevestig je het alleen maar……kijk er alleen maar naar zonder oordeel.

    /Alleen maar kijken en luisteren, als je ogen verblind zijn door zorgen, kun je de schoonheid van de zonsondergang niet zien…/.Die uitspraak heb ik altijd onthouden. Ook niet zeggen of denken,,,wat mooi, dat is volgens hem al een oordeel waardoor je jezelf weer afscheidt en op jezelf terugzet. Het is een goede oefening om steeds weer even in het bewustzijn te krijgen.

    Groet!

  5. De geest volledig vrij maken van alle veroordeling betekent een eind maken aan alle naamgeving……zei Krishnamurti. Hoe kan ik dit rijmen met het bovenstaande?

  6. Ik kan mij wel vinden in wat andere termen, maar nu ik dit lees begrijp ik evenzogoed waarom we dat niet moeten doen. Zo ben ik geen liefhebber van abstracte...
    Lees meer

    Ik kan mij wel vinden in wat andere termen, maar nu ik dit lees begrijp ik evenzogoed waarom we dat niet moeten doen. Zo ben ik geen liefhebber van abstracte kunst.
    Er zijn schilders die de mensheid zelfs in de maling nemen, omdat die gewend zijn om elkaar na te praten en iets mooi te vinden.
    Bedankt voor het ontroerende stukje over je dochter in de supermarkt!
    Denkwoorden en Stiltewoorden , een interessant verschil. Spreken vanuit de stilte zijn woorden die door de stilte gevormd worden……..
    Groeten…….In Lak’ ech is ook mooi , van Maria hierboven…

  7. De kracht van het (uitgesproken) woord is groot, de kracht van het onuitgesproken woord (de gedachte) ook… Ooit kwam ik jaren geleden op een lezing van Bram Moerland in contact...
    Lees meer

    De kracht van het (uitgesproken) woord is groot, de kracht van het onuitgesproken woord (de gedachte) ook…

    Ooit kwam ik jaren geleden op een lezing van Bram Moerland in contact met het Aramese Onze Vader.
    Er zijn 2 zinnen die op mij, meer dan andere zinnen, een hele bijzondere indruk hebben gemaakt.
    Eén daarvan is inderdaad: “Bron van Zijn die ik ontmoet wat mij ontroert, ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven”.

    De andere ‘zin’ is: “In Lak’ ech” – ik ben een andere jij.
    Wij zijn allen Een, we komen allen uit dezelfde Energie voort, in de geest is alles verbonden. Leven vanuit Eenheid, geen dualiteit meer.

    Beide zinnen hebben mij diep ‘geraakt’, ik voelde er de kracht van.
    Gedachten zijn krachten, en het eenheidsbewustzijn onder ons allen mag nog verder rijpen….
    Onder welke brief of mail dan ook, groet ik met In Lak’ ech.

    Uit de tekst van Jan: “Naast alle beschikbare woorden en de voortdurende woordenstrijd staat nog een grotere kracht en dat is: …..de Stilte. Alles is uit het woord ontstaan, maar het woord zelf is uit Stilte ontstaan. Dus eerst is er zwijgende Stilte……..,”
    Misschien daarom wel het spreekwoord: spreken is zilver, zwijgen is goud… 🙂 

    In Lak’ ech, Maria

    • Jan

      24 januari 2015 om 22:09

      /Gedachten zijn krachten, en het eenheidsbewustzijn onder ons allen mag nog verder rijpen…./
      Soms krijgen we d.m.v. krachtwoorden een enorm geschenk aangereikt, zoals bovenstaande zinnen die je beschrijft.

      Bedankt Maria!

  8. Een zinnetje ontroerde mij, uit het Aramese onze vader: ‘Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan...
    Lees meer

    Een zinnetje ontroerde mij, uit het Aramese onze vader: ‘Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.’
    Mijn overgrootvader (ik heb hem niet gekend) komt uit Armenië.

    hartelijke groet
    Sappho

  9. walter hebing

    24 januari 2015 om 01:36

    Hallo Jan Een mooie samenvatting van een kind jonger dan zes dagen, het valt dan nog samen met het vrouwelijke, het mannelijke en het onzijdige. Kortom met Gods Woord. En...
    Lees meer

    Hallo Jan
    Een mooie samenvatting van een kind jonger dan zes dagen, het valt dan nog samen met het vrouwelijke, het mannelijke en het onzijdige. Kortom met Gods Woord. En is het niet de bron van Zijn die ons onroert?
    Groetjes Walter

    • Jan

      24 januari 2015 om 09:25

      Bijlage:

      Nog bedankt Walter voor het opsturen van het Arameense Onze Vader, heel mooi en ik heb het gebruikt in het bovenstaande artikel. Ik begreep daardoor beter de alsmaar sterker wordende ontroering.
      Er zijn ook kinderen die langer daarmee samenvallen, zie de mail…..
      Groet!
      Jan

  10. Interessant artikel Jan. Mooi verhaal van je dochter in de supermarkt! Het is een zeer gecompliceerd probleem waar van alles over gezegd en geschreven wordt, maar zo heb ik het...
    Lees meer

    Interessant artikel Jan. Mooi verhaal van je dochter in de supermarkt!
    Het is een zeer gecompliceerd probleem waar van alles over gezegd en geschreven wordt, maar zo heb ik het nog niet gehoord. Doorzenden naar de krant of zal het toch te spiritueel geladen zijn? Het zet aan tot nadenken over mijn eigen manier van spreken, ik heb nu bepaald geen wacht voor de mond, ik reageer veelal spontaan.
    Het elkaar niet verstaan dat gebeurt al als er drie of meer samenzijn, dan is het de kunst om te luisteren naar de woorden en vooral wat er in of achter die woorden schuil gaat. Denkwoorden of stiltewoorden is mooi gevonden, maar moet je daar nu over denken of zwijgen?-:)

    • Nou Niels,ik denk hier toch anders dan Jan! Spontaan reageren heeft zijn charme maar als het niet getemperd wordt door bewustzijn kan het een eigen leven gaan leiden en juist een woordenstrijd teweeg brengen. Laat de vraag eerst goed tot bewustzijn komen en dan kun je misschien beter een antwoord geven of helemaal niet.

      • Trouwens …. met een eigen vraag leven, is in onze tijd ver te zoeken. Iemand die een probleem constateert loopt daarmee gelijk naar een therapeut en legt daar de verantwoording neer. Men behoort kennelijk zonder last door het leven te gaan. Wil je goed een antwoord kunnen geven moet je eerst goed kunnen omgaan met je eigen vragen.

    • Jan

      24 januari 2015 om 09:29

      Spontaan reageren staat veel dichter bij de bron dan bedacht woorden gebruiken om te kwetsen.

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »