HET GESPREK

(Daniel van Bemmelen)

Ik had vandaag een ontmoeting in de echte wereld. Een fb.vriend nodigde mij uit voor een kennismakingsgesprek. Een mooie gelegenheid om het innerlijk beeld dat we van elkaar hebben te toetsen aan de werkelijkheid. Wat is dan werkelijkheid, ook hier in de omhulling van de groep kan je ontmoetingen hebben die je tot op zekere hoogte raken en kunnen ontroeren, maar het mist iets heel wezenlijks: je kunt elkaar niet in de ogen kijken, geen klank van de stem horen en bovenal geen lichaamstaal waarnemen.

Zo’n ontmoeting heeft ook iets engs omdat aan iedere ontmoeting verwachting ten grondslag ligt, want of we dat nu willen of niet we vormen innerlijke beelden van de mensen waar we contact mee hebben en dat kan in de werkelijkheid heel anders uitpakken.
Op facebook kunnen we ons verschuilen achter een façade van woorden, ook soms geleende woorden die we gebruiken om onszelf te laten zien, onszelf te laten kennen, ook zoeken we daarvoor onze mooiste foto op. We verzamelen vrienden en groepen om ons digitaal te omhullen met gelijkgestemden zielen, en voor ieder menselijk probleem of geaardheid is wel een groep te vinden die de menselijke eenzaamheid wat meer draaglijk maakt.
Ik heb mij lang verzet tegen facebook en ben pas laat gaan deelnemen, omdat het ook ongekende mogelijkheden biedt, de wereld veel kleiner maakt en het werkt mee aan bewustwording, omdat we alles met elkaar kunnen delen en bemerken dat we niet alleen staan met onze ervaringen, gedachten en obsessies, e.d. Al blijft een ontwikkeld onderscheidingsvermogen van groot belang.

In het gesprek van vandaag loste leeftijdsverschil, levenservaring en andere kenmerken van het individuele op in een gevoel van gelijkheid, een ontmoeting in de Geest waar bovengenoemde fenomenen niet meer zijn omdat het uitreikt boven het alledaagse van dit leven en zijn wortels heeft in het eeuwige. Dat kan een ontmoeting zijn!
Een medemens ont-moeten in volledige openheid, kwetsbaarheid en vertrouwen is op zich een wonder. In die openheid en kwetsbaarheid kan je opeens onbestemde gevoelens verwoorden en als verlossing ervaren. Door het verwoorden van je aardse ervaringen in de ruimte die de ander je daartoe biedt, maak je met elkaar het aardse weer tot geest. Je laat je licht schijnen over de doorleefde ervaring en zal daar goud in ontdekken. Omdat alles uit de Geest gekomen is met het doel je tot inzicht te brengen. Door het begrijpen dat de ervaring niet alleen pijnlijk en onrechtvaardig was kan je het los koppelen van de vermeende dader, ben je in staat het te offeren aan de Geest en het los te laten. De ervaring en ook de ontmoeting is een geschenk en het daaruit ontstane inzicht de vrucht. Er wordt dan als het ware een brug geslagen van de aarde naar de Geest.

De groene slang staat in feite voor alle aardse ervaringen en ligt opgerold in het onderste chakra, als het kundalinivuur. De slang kan zich gaan oprichten als de aardse ervaringen omgezet worden in inzicht en vervolgens opgedragen aan de Geest. Daardoor wordt de slang, het beeld van alle aardse ervaringen, de brug naar de geestelijke wereld.

Waar is dat beter verwoord dan in de onderstaande episode uit het sprookje van de groene slang en de schone lelie van J.W. von Goethe. (WF. Veldman)
‘Waar kom je vandaan?’
‘Uit de onderaardse gangen, waar het goud zich bevindt,’ zei de slang.
‘Wat is heerlijker dan goud?’ vroeg de koning.
‘Het licht,’ antwoordde de slang.
‘Wat is verkwikkender dan licht?’ vroeg de eerste.
‘Het gesprek,’ zei de slang.

In het sprookje ontmoeten de koning en de slang elkaar. De slang komt uit de duisternis van de onderaardse gangen, uit het duistere onderrijk. Hij bezit daar echter een schat, die voor de koning niet zo één twee drie bereikbaar is: Het goud.
Goud staat als beeld voor de hoogste geestelijke kennis en inwijding. Niet voor niets zijn koningskronen van goud!
De koning is nieuwsgierig: wat is er meer waard dan het goud van het hoogste weten? En de slang weet dat. Misschien juist wel omdat hij in de donkere onderaardse holen van het goud likt (want zo voedt deze slang zich) weet hij dat het goud niet het beste op aarde is. Dat is het licht. Het licht van de geest van de mens waarmee hij nieuwe dingen kan ontdekken. Het is niet voor niets dat we bijvoorbeeld zeggen: ‘Er gaat me een licht op’.

Toch is ook zelfs het licht niet het beste op aarde, want verkwikkender dan nieuwe dingen ontdekken is het gesprek. Je laat er beiden je licht erover schijnen. Het gesprek waarin twee zielen elkaar ten diepste ontmoeten en zich aan elkaar verkwikken. Dat is het echte gesprek met een ander waarin beiden geven en nemen; bevragen, luisteren en vertellen.
In een wezenlijke ont-moeting valt alle dwang, angst en conventie weg. Je biedt elkaar het goud van je ervaringen aan. Het grootste geschenk dat je elkaar kunt geven is je eigen levensverhaal.
En het allermooiste is dat je jezelf dan dingen kan horen zeggen die je niet wist. Alsof je ter plekke goud uit je eigen diepste innerlijk delft. En tegelijkertijd kan je door je licht over de ervaringen van de ander te laten schijnen, merken dat je het vermogen hebt om de juiste vragen te stellen die het de ander mogelijk maken zijn of haar innerlijk goud op te delven. In het gesprek versmelten goud en licht tot iets hogers. Het goud uit de donkere diepten en het licht uit de hoogten zijn samen grondstof voor het gesprek. Rijker dan goud en helderder dan licht is het gesprek waarin twee zielen elkaar ten diepste ontmoeten en zich aan elkaar verkwikken.
—————————————————————-

Laat er plaats zijn voor intieme vriendschappen, voor geestverwantschappen, schep ruimte voor verdere wederzijdse groei! Afgescheidenheid en relatie zijn bijna synoniem. Je kunt een relatie hebben met, of…. in relatie zijn, proef het verschil. Er is niet één bijzonder en speciaal mens, er zijn er meer waar we wederzijds van te leren en te geven hebben. Het kan vooral niet van één bepaald persoon afhankelijk gemaakt worden. Soms of vaker zijn we niet in de liefde, dan willen we zekerheid, willen het vastleggen: jij bent van mij en ik van jou….we maken zelfs een contract. Het is toch zonde dat we aan zoveel mensen voorbij gaan die ook onze echte vriend(in) zou kunnen zijn, alleen omdat we denken dat we ons alleen op één enkel persoon moeten richten. Een alles in één persoon, een volmaakte mens die alle zelfde interesses en idealen deelt. ( uit: IN RELATIE ZIJN EN VRIENDSCHAP Jan V.)