De Verwanten

Al wat jaren geleden heb ik een periode fulltime mensen mogen helpen. Na een aantal bijzondere gebeurtenissen zoemde het rond en binnen korte tijd kwam ik om in het werk. Een periode daarvoor vroeg ik in de meditatie steeds weer: ‘Vader geef mij een taak, laat mij u helpen hier op aarde.’ Nou dat heb ik geweten, zo’n onbescheiden vraag kun je beter niet stellen!
Dag en nacht was ik bezig om de mensen die bij mij kwamen zo goed als mogelijk te helpen. Ik voelde ook veel geestelijke steun en daardoor kon ik het volhouden. Het was een gevoel van een echte schakel te zijn in de kosmische stroom die alles en iedereen wil doorstralen.
Prachtige mensen mogen ontmoeten, veel mensen mogen bijstaan, naar levensverhalen geluisterd en mensen weer in hun eigen kracht mogen zetten, maar bovenal heel veel geleerd.

Eigenlijk is het een bezigheid die ik het liefst bijna in het verborgene doe. Ik ben ook geneigd om tegen de mensen te zeggen het niet door te vertellen, alleen aan iemand die het hard nodig heeft. Ik wil mijzelf beschermen tegen een te grote aanloop, door ervaring wijzer geworden. Ook wil ik graag de mensen doorverwijzen naar de natuurlijke genezers: de zee, de duinen en het bos.
Zo regelmatig help ik iemand om de energie weer in balans te brengen. Zoveel mensen zijn uitgeput, min of meer depressief door ziekte, pijn, emoties en vooral door het lot dat hen ‘zomaar uit het niets’ is overkomen. Vanuit de helper is het van belang dat er veel begrip is voor het lijden van de ander. Want ga er maar aanstaan, opeens hoor je bij de zieken, bij de patiënten, bij de hulpbehoevenden, en hoe behoud je dan nog je waardigheid?

Uit eigen ondervinding weet ik dat dit een proces van grote eenzaamheid is en dat de behoefte aan liefdevolle omhulling en begrip groot is. Niet weinig gebeurt het dat men volkomen alleen komt te staan en een scheiding plaatsvindt in de familie en vriendenkring, een enkeling blijft hopelijk over die in staat is liefdevol te luisteren en een arm om iemand heen te slaan. Die niet de behoefte heeft ook maar een oordeel te vellen, die er alleen maar is…. en blijft…., dat is dan de ware genezer. En zien we bovendien niet in ieder individueel lijden, het lijden van de gehele mensheid, waar we onlosmakelijk mee verbonden zijn, deel van uitmaken?

Ook is er in deze tijd, van een steeds meer verdichtend materialisme, een tegengestelde beweging merkbaar van juist mensen die zich tegen de stroom in met geestelijke ontwikkeling en groeiend zelfbewustzijn bezig houden. Zo’n proces vraagt naast zelf-vertrouwen, geloof en hoop in het goede, en doorzettingsvermogen, ook heel veel energie, omdat de tegenkrachten sterk zijn en alsmaar sterker worden. Medisch niet verklaarbare pijnen en ongemakken kunnen te maken hebben met die groeiende ontwikkeling en daarmee verband houdende lichamelijke en geestelijke reiniging. Ook overgevoeligheid en een gebrek aan afweer alsof alles ongefilterd binnenkomt, een veranderend voedingspatroon, slapeloosheid, etc. kunnen hiervan een gevolg zijn.

Mensen komen voor steun en hopen dat ik hen er weer bovenop zal kunnen helpen, of minimaal begrijp wat hen overkomt. In eerste instantie zal ik mensen erop wijzen dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen gezondheid en voor het lot dat hen overkomt. Als het nodig is probeer ik uit te leggen dat zij zelf aan de basis gestaan hebben en staan van wat hen nu overkomt. Dat het er vooral omgaat hoe je er nu mee om kunt gaan: aanvaardend en zonder al te veel verzet. Verzet kost ongelooflijk veel energie, die nu juist nodig is voor het genezingsproces en voor het versterken van het bewustzijn.

Als mensen de hulp elders gaan zoeken is daar meestal al een lijdensweg aan vooraf gegaan. Vaak is dan alles op regulier gebied al uitgeprobeerd en is het een soort laatste poging en hoop om weer op weg geholpen te worden. Dat men eerst een arts geraadpleegd heeft is vanzelfsprekend omdat ik geen arts ben, ook niet de pretentie heb om mij op dat gebied te begeven. Ik ben niet meer dan een ervaringsdeskundige, een reisgenoot op het gebied van mens-wording.

Er hangt een waas van geheimzinnigheid en onbewust oordeel over deze vorm van hulpverlening, dat eigenlijk heel gewoon zou kunnen zijn omdat het ons toebehoort om genezers te zijn. Het twijfelachtige imago heeft te maken met het idee over oud bewustzijn en het misbruik door mensen die praktijkjes beginnen, nadat ze een cursus gevolgd hebben van een jaar en een certificaat hebben gekregen. Zo werkt het niet, ik betwijfel ook of het van buitenaf is aan te leren. Het heeft meer te maken met een groeiend zelf-bewustzijn, en een daaruit ontstane impuls tot helpen. Dat helpen zal iedereen op een eigen manier invullen al naar gelang lotsbeschikking en bewuste keus, in de manier waarop men dat in de wereld wil zetten. Dat kan overal zijn in ieder werkgebied!

Als voorbeeld, niet als vergelijking (!)voor het genezingswerk: Christus deed niet anders en steeds weer zei hij:  “Het geloof heeft u genezen, niet ik maar de vader in mij.” Dus de eigen kracht, het geloof in de bovenpersoonlijke energie, dat is wat geneest. 
Een ‘genezer’ kan gebruik maken van zijn eigen energie, zoals ook een moeder een kind kan aanraken. Dit noemt men magnetisch genezen. Hij of zij laat de energie als door een magneet aantrekken door de ontvanger. Een deel van de energie-vitaliteit wordt geschonken aan de ander.
Mensen met een overmaat aan energie zijn natuurlijke genezers. Dat kunnen ook troostende of opwekkende liefdevolle woorden zijn, vervult van energie. In dit kader ben ik geen magnetiseur en in feite ook geen genezer, omdat ik niet genees maar meer fungeer als een tussenpersoon, een bemiddelaar, een transformator. Het is een kanaliseren van energie, van universele onpersoonlijke energie. Een laten stromen zonder tussenbeide te komen. Een bewustzijn van andere bewustzijnsniveaus. Het is de energie die alles en iedereen doorstroomt, waaruit alles ontstaat en uiteindelijk ook weer in opgenomen wordt. In wezen kun je iemand anders niet genezen. Je kunt alleen jezelf genezen. Genezing komt voort uit je eigen (gezonde) cellen. Een herstellend vermogen, zoals de huid rond een wond geneest. Dus de ander kan je de kracht geven om de eigen genezing weer ter hand te nemen. De menselijke vrijheid dient gewaarborgd te blijven en indien mogelijk versterkt.

Wat we wel steeds weer voor elkaar kunnen doen is:
‘de stekker in het stopcontact steken’, elkaar weer aansluiten op de alles doorstromende energie. Soms zijn we zo afgedreven dat we onszelf als het ware ontkoppeld hebben. In en door ons denken kan zo’n afgescheidenheid ontstaan, zo’n grote eenzaamheid en vervreemding, dat we de energie blokkeren.
Het is mooi om de ander te mogen helpen, maar het kan alleen heilzaam zijn als er een echte samenwerking is, geworteld in geloof en vertrouwen dat deze energie niemand uitsluit. Het is niet alleen maar halen, ik zeg weleens gekscherend: ‘Ik ben geen fietspomp!’
De ware genezer herken je aan de manier waarmee hij omgaat met de vrijheid van de ander. Hij wil de ander onafhankelijk maken en nooit en te nimmer afhankelijk en willoos.

Soms gebeuren er zogenaamde wonderen, gaat het opeens weer stromen en komt het genezingsproces weer op gang. Dan is er ook sprake van een karmische ontmoeting en het juiste moment,  dat is prachtig om mee te maken en geeft een diep gevoel van dankbaarheid.
De meeste mensen bemerken echter ook een verandering in het bewustzijnsproces. Als het energielichaam wordt geheeld kan men weer dieper in de eigen ziel afdalen, en het proces van verdere groei in bewustzijn voortzetten. Het energie/etherlichaam kan dan losser komen van, of juist meer in balans gebracht worden met het fysieke, waardoor men verder kan komen op het geestelijke vlak. Het is geen ingrijpen in het bewustzijn van de ander, het is de ander weer terugbrengen tot bewustzijn! Er zijn zoveel factoren werkzaam die ons weghalen bij het bewustzijnsproces, daar is een enorme wakkerheid voor nodig.

Er is niets mis mee om toe te kunnen geven en/of te beseffen dat we elkaar daar soms of regelmatig bij nodig hebben. We lopen nu eenmaal niet alleen op het smalle pad dat ons leidt naar een steeds hogere vorm van bewustzijn. Het is een teken van ontwikkeling en wakkerheid om de mensen te herkennen die samen met je oplopen, en die bereid zijn om soms even te wachten en je weer overeind te helpen.
Daarom ging ik ook groepjes organiseren van mensen die bij mij kwamen, vanuit het bewustzijn dat mensen vooral elkaar kunnen helpen door te vertellen, te verhalen over hun bijzondere belevenissen op het pad. Te bemerken dat je het inderdaad niet alleen beloopt maar samen opgaat met reis en lotgenoten. Dat is een enorme steun en geeft hernieuwde energie om het vol te houden.

Ik wilde zo graag dat allen, niemand uitgezonderd, beter zouden worden en vond het best wel moeilijk om het ..niet mijn wil geschiede maar Uw wil.. levend te houden. Ik hield zoveel van al die mensen en gunde hen het beste en een lang en gezond leven. Ook al zei ik het innerlijk vele malen, het is en blijft ontzettend moeilijk om die (eigen)wil te beteugelen. Die Wil werkt in het lot van de individuele mensen en in het lot van de wereld. Onze wilskracht is nodig om ons in het leven te handhaven, om vooruit te komen. Maar op een gegeven moment is het zaak om die wil op te dragen en over te geven aan een Wil die alles doorstraalt en alles verbindend is. Dan ben je een nederige, doch wijze uitvoerder geworden van de grote architect, en in alles komt zijn Wil dan tot uiting.

De grote les van de overgave aan de hogere Wil beter begrepen. Geleerd dat ook het menselijk lijden zin heeft en in wezen liefde is.
De verleiding is groot om direct een soort genezer te willen worden als je de energie voelt stromen, maar de energie is in eerste instantie vooral nodig om de eigen chakra’s te reinigen en het hartchakra te openen. Zonder een stromende liefde daarvan uit is het te vroeg en kan het een verkeerde afslag zijn. Verder is alles met Liefde gedaan goed.

Wat mijzelf betreft is er geen groter geluk denkbaar dan de stromende energie te beleven en voelen. Het is verbondenheid, heelheid, deel uitmaken van het geheel. Het is echter niet vanzelfsprekend, het is een graadmeter van je bewustzijnsniveau op een bepaald moment.

Op een bepaalde trap van ontwikkeling kunnen mensen aan handoplegging doen om de kosmische energie door te geven en te laten stromen ter genezing van het lichaam en de geest. De vraag is nu waarom de grote oosterse en westerse goeroes/meesters dat niet deden, waarom kwamen ze blijkbaar niet in de verleiding om de wereld te willen genezen met die energie? Niet willen ingrijpen in het lot van de medemensen?

Energie doorgeven kan ook door middel van een gesprek, door werkelijke aandacht, door positiviteit, etc. Ik denk dat Liefde, gewoon liefdevol aanwezig zijn, heel veel energie verspreidt.
Zo kan het ook; De goeroe Amma knuffelt alle mensen en zegt: “Een ononderbroken stroom van liefde gaat van mij uit naar alle wezens in het universum. Dat is mijn ingeboren aard.”

Liefde is de grote genezer, dat is in werkelijkheid de kosmische energie.