De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

GEDICHTEN Jan Verduin 1

 

Vroegere gedichten:

IMG-20131108-WA0010

DEPRESSIEF

Ik ben zo zwaar vandaag
Somber loop ik door de klei
Mijn laarzen zwaar als lood
Iedere stap een kwelling
Aan mijn linkerzij loopt mee
In zwarte cape gehuld, de dood

Ik ben zo zwaar vandaag
Niets te zien niets te beleven
De regen blijft vallen, gestaag
Ik voel mij zo met hem verwant
En geef de dood mijn hand

Neem mij mij uit dit oord!
Bevrijd mij van mijn soort!

Ik ben zo zwaar vandaag
Geboetseerd ben ik uit klei
Een mislukt stukje aarde
Absoluut van generlei waarde
Was ik maar zoals hij
Dit lichtvoetig gaat aan mijn zij

Een merel vliegt in mijn hoofd
Zingt van vreugde en licht
Veranderd op slag het gedicht
Die alle hersenspinsels dooft

Mijn lichaam is gelijk de aarde
Vergankelijk en van beperkte waarde
Ik echter kan mij verheffen hoog in de lucht
Vrij en sterk als een adelaar kan vliegen
Ruimschoots voor mijn laatste zucht

JV.
—————————————-

k8639172

DE HAND

Stervend in het licht
Hulpeloos, wentelend
Volgend de spiraal van licht
naar duister
Tastend zoekend naar de hand
De verloren troostende metgezel

Door vader en moeder grijp ik Uw hand
Tot het besef misleid te zijn
Teleurgesteld, zoekend
Reikt zij mij de hand
Tot ook haar ontmaskering
Breekt de knellende band

Alsmaar, onstuitbaar dieper vallend
Schreeuwend om steun en leiding
Reiken diverse gestalten mij de hand
Smedend aan ijzeren banden
Voor eeuwig te verlammen
Mijn willoze handen

Eindelijk gloort het bewustzijn
Doen mij de lafheid beseffen:

Te willen blijven een kind
Voor altijd vasthoudend de hand
Eeuwig durend blind

Langzaam dringt het besef door
Niet langer meer te zoeken
Maar zelf….door heel mijn wezen
De hand te zijn!

JV.
———————————————

Unknown-33

DE OUDE MAN

Rustig, tevreden zit hij op het bankje
Heideveld, grazende koeien met horens
Omgeven door oprijzende groene sparren
Symboliserend het oneindige bestaan

Een specht die kiekeboe speelt
Zilveren meeuwen dansend op de wind
Torenvalken hangen biddend in de lucht
Nu…uit ootmoed voor hun schepper

Een blauwe hemel buigt zich liefdevol
Over dit vredig tafereel
De zon dempt haar licht enigszins
Een weldadige stilte omhult hem

De man voelt zich veilig in deze
Kleine overzichtelijke kosmos
Zijn wereld wordt alsmaar kleiner
Hij volgt de omgekeerde weg

Steeds verder naar binnen
Dwars door de leegte
Naar daar waar hij de wereld
Zelf is.

JV.
———————————-

Unknown-8

ZESTIGER JAREN IDEALISTEN

Ongeschoren, haren tot op de schouders
Lange jurken, bloemen in de haren
Ontwapende bestrijders van conservatisme
Fascisten, seksisten en militaristen

Geboren of verwekt in een orkaan van geweld
Verkondigden zij een nieuwe wereld:
Alle mensen elkaars broeders
Stromende verbindende vrije liefde
Paradijs met nooit gehoorde muziek
In alle toonaarden uniek

Ahriman…  tijdelijk verdreven
Broedde uit een duivels plan:
Overvloed stortte hij over hen uit
Vrijelijk te verdelen die grote buit

Het ego was zeker niet verslagen:
De communist omgevormd tot kapitalist
De socialist tot neoliberaal
En de holist werd een egoïst

De mens geworden tot koopwaar
Van handelaar en woekeraar
De slavernij van de nieuwe tijd
De nooit eindigende ratrace

Vliegend over de wereld, rondrennend op internet
De verveling en stilte verdrijvend
Verdrongen een diepe smartelijke pijn
om nog -gewoon- te kunnen zijn

Niets blijkt van waarde op den duur
Alles verdwijnt in de leegheid
Van het eens verloren vreugdevuur

(2009-vernieuwd 2023)

————————————————

IN HET TEKEN VAN DE LEEUW

images-3

Aan het eind van deze eeuw
Een stralend wezen werd voorbereid
En in het teken van de leeuw
Naar de aarde toe geleid

Vervuld met de opdracht
In deze zware tijdenronde
Te bestrijden duistere macht
Te brengen lichtende konde

Korte tijd leefde hij voort
In hemelse sferen
Tot hij ging door de poort
Bewaakt door duistere heren

Zijn beeldend vermogen
Zijn vredige stilte
Werden zonder mededogen
Bestreden door de kilte

Geplaatst voor computer en teevee
Gekluisterd aan harde muziek
Sleurden zij hem mee
in een treurig aardelied

Bij het leger der verdoolden ging hij
Zwierf met hen de aarde rond
De spuit der verdoving prikte in arm en dij
Steeds zwaarder werd hij verwond

Ver dreef hij af van de opdracht
Door lichtwezens hem gegeven
Volkomen was hij in de macht
Van het duistere beleven

De vader had alleen nog hem
Waardoor het tij kon keren
Luisterend naar zijn stem
Had de mens kunnen leren

Hoe een waar strijder te worden
Voor de komst van het licht
Te verdrijven duistere horden
Te vervullen Michaëlische plicht

JV.
——————————————

Unknown-9

HET SOCIALE FENOMEEN

Al jaren komen ze bijeen
Ze kennen elkaars namen
Weten van elkeen
Wat hun bracht tezamen

Zij willen doorvorsen
Het sociale fenomeen
Zwaar wordt de last te torsen
Oplossingen vinden zij geen

Want de ruimte is er nooit ontstaan
Daar in het midden van hun kring
Iedere kans lieten zij vergaan
Niet wetend waar het om ging

Ruimte te scheppen voor Hem
Die wil laten klinken zijn stem
Hun alles wil schenken
Waar ze zelf niet aan denken

Al het menselijk denken faalt
Zolang wij geen aandacht geven
Aan het alledaagse leven
Waar Hij de wijsheid haalt

Niet de vorm of structuur
Zal het egoïsme overwinnen
Maar dagen zal op den duur
Dat wij onszelf moeten ontgingen

JV.
—————————–

Unknown-28

DE MENS EEN WONDERBAARLIJK WEZEN

De mens een wonderbaarlijk wezen
Wanhopig op zoek naar het vaderhuis
Voor menig deur botweg afgewezen
Steeds zwaarder te dragen het kruis

Innerlijke drang doet hem zoeken
Naar zielsverwanten, lotgenoten
Goeroes en andere betweters
Gelezen talloze boeken

Gaat de weg van blind verlangen
Vol vuur, enthousiasme en geloof
In het voorgenomen lot gevangen
Wil hij overbruggen een diepe kloof

Hij doorworsteld een verloren strijd
Zoekt naar verlossing van zijn lot
Niets geeft hem nog enig respijt
Wil het terugleggen in de handen
van zijn God

Nu denkt hij terug in het licht te zijn
Maar alleen echte ervaring zal leren
Niet meer te vluchten voor de pijn
Altijd weer die strijd, zovele keren

De pijn van kille eenzaamheid
Weer teruggeworpen in die kloof
Schrijnend gevoel van afgescheidenheid
Alleen te redden door een diep geloof

In de grootsheid en kracht van de mens
Die zelf een eind maakt aan het strijden
Laat dat zijn…….de laatste wens
Los te laten al het menselijk lijden

Een stil meegaan met de stroom
Loslatend het voortdurende verzet
Sta op……uit die boze droom
Niets wat dan nog belet

Overgave aan Hem……..
Schreeuw het uit………….
IK BEN!

JV.
————————————-

Unknown-14

KLOOSTERLINGEN

Wie zijn toch die verdoolde zielen
Die zich afwenden van het leven

Het zijn de kloosterlingen uit het verleden
Levenslang gevangen achter de poort
Opgaand in dienstbaarheid en gebeden
Volgden zij getrouw Gods woord

Vervuld van schuld en boete
Ranselden zij het aardse zelf
Vasten, bidden, zelfverzaking
Moest hen de hemel brengen
Menselijke gevoelens niet gehoord

Zoekend naar zichzelf in kerken en kloosters
Hulpzoekend bij een therapeut
Zittend aan de voeten van de goeroe
Ook daar vinden ze geen respijt

Vluchtend in New-Age dromen
Een speelbal voor demonen

Laat ze bouwen aan zelfvertrouwen
Om werkelijk op zichzelf te bouwen
Te ontwikkelen moed en wilskracht
Toe te komen aan hun aardse opdracht

Priestermensen middenin het leven
Als zij opstaan in hun kracht
Krijgt de wereld eindelijk
Waar het op wacht!

JV.
—————————————————

IMG-20130811-WA0002

AANDACHT

De oerkracht
Die tot leven wekt
Die doet groeien
De wereld verheft
Boven zichzelf doet
uitstijgen

Die genezende kracht
Niet voorbehouden
Aan jeugdig elan
Stromende energie
Tot volle wasdom
In de loop der jaren

Als de strijd is gestreden
In overgave aan het leven
Ervaring tot inzicht
Eigenwijs tot wijs
Schepsel tot schepper

Dan, ja dan is deze kracht
Bekroning van leven en lijden
Geworden tot liefdevolle aandacht
Inluidend………lichtvervulde tijden

JV.
———————————

Kwetsbaarheid

Opeens vanuit het niets kijk zij mij aan
Ogen die sprekend stralen van stil verdriet
Ogen van het verborgen kwetsbare kind
Van hoopvol nieuw leven in het verschiet

In de verwondering, het pure beleven van het kind
In de tere bloem die zich vol vertrouwen opent
In de oude verweerde boom ..zoveel gezien
Het avondrood en de winterse luchten
Het zingen van vogels in wonderlijke toonsoorten

Zich herkennend in kwetsbaarheid van alle wezens
Twee oude mensen als getuigen van een licht
Van nooit dovende liefde
Een stil verlangen roert zich in haar ziel
Deel uit te maken van die alles doorstralende energie

Soms een stille pijn
Een dwaallicht op aarde
Verstoten uit haar ware zijn.

Die zij terugvindt in hemelse muziek
Dat doorklinkt in de stille tuin
Met blote handen en voeten in de aarde
Beleeft zij een nabijheid
Van stilte en rust

Opeens een vervult weten:
Ik Ben het zelf die ik zoek
Ik Ben mooi en eens geweven uit licht
Ik Ben liefde, Ik Ben wie Ik Ben

Ze heeft niemand meer nodig
Is zichzelf genoeg

 

——————————————————

(Totaal aantal bezoeken: 951, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!

Geef een reactie

log in met wachtwoord

Of schrijf een bericht als gast

Uw email adres zal niet worden gepubliceerd.

Wilt u een afbeelding uploaden? Dat kan door middel van de Browse knop aan de bovenzijde, de afbeelding wordt automatisch in bovenstaand bericht geplaatst.

Wilt u een youtube video uploaden? Dat kan door de link van de video in bovenstaand bericht te plakken

Houd mij op de hoogte van nieuwe reacties. Of abonneer jezelf op alle reacties.

Voeg eventueel een afbeelding toe

(5 Reacties)

  1. Don Mclean -- Vincent: https://youtu.be/oxHnRfhDmrk Sterren, sterrennacht Schilder je palet van blauw en grijs Kijk uit naar een zomerse dag, Door ogen die de duisterheid in mijn ziel kennen. Schaduwen...
    Lees meer

    Don Mclean -- Vincent:

    https://youtu.be/oxHnRfhDmrk

    Sterren, sterrennacht
    Schilder je palet van blauw en grijs
    Kijk uit naar een zomerse dag,
    Door ogen die de duisterheid in mijn ziel kennen.
    Schaduwen op de heuvels,
    Teken de bomen en de gele narcis,
    Vang de wind en de winterkou
    Op kleuren op een besneeuwd land van doek.

    Nu begrijp ik,
    wat je mij probeerde te zeggen,
    Hoe je leed om je bij je verstand te blijven,
    Hoe je ze probeerde vrij te laten.
    Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe
    Misschien zullen ze nu luisteren.

    Sterren, sterrennacht
    Vlammende bloemen die helder stralen,
    Ronddraaiende wolken in een paarse nevel,
    De reflectie van Vincent’s oog in Delft’s blauw.
    Van kleur veranderende tinten.
    Goudgele korenvelden in de ochtend.
    Verweerde gezichten vastgelegd in pennenstreken van pijn,
    Tot rust gekomen onder de schilders liefhebbende handen

    Nu begrijp ik het,
    wat je mij probeerde te zeggen.
    Hoe je leed om je bij je verstand te blijven,
    hoe je ze probeerde vrij te laten.
    Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe,
    misschien dat ze je nu wel horen.

    Alhoewel men niet van je hield
    was jouw liefde oprecht
    En toen er geen hoop meer was
    tijdens die nacht vol sterren
    Nam je je leven zoals geliefden dat vaak doen,
    Maar Vincent, ik had jou kunnen zeggen,
    Deze wereld is niet gemaakt voor iemand,
    zo mooi als jij

    Sterren, sterrenhemel,
    Portretten opgehangen in lege hallen,
    Hoofden zonder lijst op naamloze muren,
    Met ogen die de wereld bekijken en niet kunnen vergeten.
    Gelijk de onbekenden die je ontmoette,
    Zoals de ruige mannen in gerafelde kleding,
    Een zilveren doorn op een bebloede roos,
    ligt verpletterd en gebroken in de maagdelijk witte sneeuw.

    Nu denk ik dat ik weet,
    Wat je mij probeerde te zeggen.
    Hoe je leed om je verstand te houden,
    Hoe je probeerde ze vrij te laten.
    Ze wilden niet luisteren en doen dat nog niet,
    Misschien zullen ze dat nooit doen.

  2. Wijsheid Voor alles hebben wij woorden en wie er veel van heeft waant zich wijs doch al deze woorden ver- stommen. verwijlen in een woordloze ruimte worden herboren vanuit diepe...
    Lees meer

    Wijsheid

    Voor alles hebben wij woorden
    en wie er veel van heeft waant zich wijs
    doch al deze woorden ver- stommen.

    verwijlen in een woordloze ruimte
    worden herboren vanuit diepe stilte
    gedachten…
    fluisteringen die je innerlijk beroerd
    het woord als nectar

    woorden van eeuwigheid en waarheid --
    omvat in al zijn wijsheid.

    Leonie

  3. VERLANGENS 1 Van ’t parlemoer de allereerste tinten, en die van schelpe’ en bloemen kiest de dag, om zich nu mee te tooien en ’t begin te vieren van het...
    Lees meer

    VERLANGENS 1

    Van ’t parlemoer de allereerste tinten,
    en die van schelpe’ en bloemen kiest de dag,
    om zich nu mee te tooien en ’t begin te
    vieren van het seizoen van zang en lach.

    En ook het hart bindt nu zijn lichte en blijde
    belevingen tot een ruiker bijeen:
    ’t leert weer op vreugdevolle maten rijden,
    ’t rijdt op hen over zorg en twijfel heen.

    De weergeboorte en het groot herleven
    van nature stort door ons uit haar kracht:
    wij zijn haar kindren nog gebleve’ al
    zwierf van haar weg dit hoogmoedig geslacht.

    IX

    Ik dank u voor de Waarheid, -- voor den drang
    naar haar, die werkte in mij, mijn leven lang,
    waar zwakheid tegen in verzet kwam, keer
    op keer, maar die ’t hart altijd moest zijn heer
    erkenne’ in ’t end, hòe lang het somtijds vocht
    tegen d’ erkenning. Dank, dat rust noch duur
    dat hart vond in den leugen, maar haar puur
    en louter oog altijd ’t ontmoeten zocht.
    O dank, dat ge háár zond, uw ademtocht,
    tot mij, m’iets openbarend in den tijd,
    die g’alle Liefde, Schoonheid, Waarheid zijt
    in eeuwigheid.

    Dit alles schonkt ge mij. Wèl was het veel,
    maar één verlangen zwelt nog naar mijn keel.
    Voor alles dank ik u, wat ge me schonkt,
    voor al de malen, dat ge mij toewonkt
    in een gedachte, een glimlach, een lied.
    Uw straling schonkt ge me, uw kern nog niet.
    Eén gave onthield ge mij nog en ik derf
    z’al nooder. Daarom vraag ik: eer ik sterf
    geef me, al mocht het ook slechts éénmaal zijn,
    mij te zonne’ in den glans van uw aanschijn.
    Doorscheur’t gezicht eener alomme Tegenwoordigheid,
    éénmaal voor mij ’t weefsel van ruimte en tijd.

    Maar zoo ‘k dit beleven niet waardig ben,
    laat dan aan d’overzij der diepe wateren,
    mijn wezen, als een pijl gericht,
    toevliegen recht op uw Onmeetlijk Licht.

    Henriëtte Roland Holst

  4. Het gesprek, Hij antwoord overal bevestigend op- wat ik zeg wat ik beweer echoot -- de naklank holler en holler kennen is verworden zijn losse lettergrepen niets zo dodelijk als...
    Lees meer

    Het gesprek,

    Hij antwoord overal bevestigend op-
    wat ik zeg
    wat ik beweer
    echoot --
    de naklank
    holler en holler

    kennen is verworden
    zijn losse lettergrepen

    niets zo dodelijk
    als iemand
    die het zo met je eens is.

    Leonie

  5. PILGRIM Pilgrim, how you journey on the road you chose to find out why the winds die and where the stories go. All days come from one day that much...
    Lees meer

    Bijlage:

    PILGRIM
    Pilgrim, how you journey on the road you chose
    to find out why the winds die and where the stories go. All days come from one day that much you must know, you cannot change what’s over but only where you go.
    One way leads to diamonds, one way leads to gold, another leads you only
    to everything you’re told.
    In your heart you wonder which of these is true;
    the road that leads to nowhere, the road that leads to you.
    Will you find the answer in all you say and do? Will you find the answer in you?
    Each heart is a pilgrim, each one wants to know the reason why the winds die and where the stories go. Pilgrim, in your journey you may travel far,
    for pilgrim it’s a long way to find out who you are…
    Pilgrim, it’s a long way
    to find out who you are……..

    from Enya’s CD

Geef een reactie

log in met wachtwoord

Of schrijf een bericht als gast

Uw email adres zal niet worden gepubliceerd.

Wilt u een afbeelding uploaden? Dat kan door middel van de Browse knop aan de bovenzijde, de afbeelding wordt automatisch in bovenstaand bericht geplaatst.

Wilt u een youtube video uploaden? Dat kan door de link van de video in bovenstaand bericht te plakken

Houd mij op de hoogte van nieuwe reacties. Of abonneer jezelf op alle reacties.

Voeg eventueel een afbeelding toe

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »