De Verwanten

Christian Rosenkreuz en de orde van de Rozenkruis:

Het graf van Christian Rosenkreuz, afgebeeld als de “Filosofenberg” (de datum 1604 betreft de gebeurtenis, niet de publicatie).
Christian Rosenkreuz is de legendarische, wellicht allegorische, oprichter van de Rozenkruisers (Orde van het Rozenkruis), voor het eerst gepresenteerd in drie manifesten uit de vroege 17e eeuw: De Fama Fraternitatis Rosae Crucis, anoniem gepubliceerd in 1614 te Kassel, waarin de bedevaartganger “Frater C.R.C.” geïntroduceerd wordt, de eveneens anonieme Confessio Fraternitatis uit 1615 en de Chymische Bruiloft van Christian Rosenkreuz van Johann Valentin Andreae (Straatsburg, 1616) waarin de naam van de oprichter onthuld wordt als Christian Rosenkreuz.

Buiten de 17e-eeuwse geschriften van de Rozenkruisers zijn er geen historische bronnen die zijn bestaan bevestigen.

Legende[bewerken]
In 1378 geboren als kind van een verarmde adellijke familie werd Christiaan Rosenkreuz als vierjarige aan een klooster gegeven. Nog voor zijn volwassenheid ondernam Christian Rosenkreuz met een der monniken een pelgrimstocht naar het Heilige Land. De monnik stierf in Cyprus, waarna Rosenkreuz naar Damascus reisde. Hier kreeg hij grote bekendheid door zijn geneeskunst. Hij reisde verder naar een plaats genaamd “Damcar” in Arabië, waar hij ernstig ziek werd. Hij werd bezocht door een Arabische geleerde die in hem een verwante geest zag. Met behulp van de Steen der wijzen bracht hij Rosencreuz weer in goede gezondheid en onderwees hem in Arabisch, natuurkunde en algebra. Hij gaf hem het Boek M, welk Rosencreuz in het Latijn vertaalde. daarna reisde hij door naar Egypte waar hij planten- en dierkunde studeerde, en naar Fez waar hij magie en Kabbala studeerde. Daarop reisde hij terug naar Europa om de geleerden daar te onderwijzen.[1][2]

Nadat hij in Spanje met afwijzing ontvangen werd, keerde Rosenkreuz terug naar Duitsland. Hier richtte hij in 1401 de Broederschap van het Rozenkruis op met zichzelf (Frater C.R.C.) als hoofd van de Orde. Gedurende zijn leven zou deze orde uit niet meer dan acht leden hebben bestaan. Onder zijn leiding werd een tempel gebouwd met de naam Sanctus Spiritus (“Huis van de Heilige Geest”). Zijn volgelingen beloofden zijn leer voor honderd jaar geheim te houden.

De Fama Fraternitatis beschrijft hoe zijn lichaam – zoals Rosenkreuz voorspeld had – 120 jaar na zijn geheim gehouden dood in perfecte staat ontdekt werd door een broeder van de Orde in een door hemzelf als opslagplaats van kennis gebouwde ruimte.

“De volgende ochtend openden wij de deur en zagen een kelder met zeven zijden en hoeken, iedere zijde vijf voet lang en acht voet hoog. Hoewel de zon nooit in deze kelder scheen was deze verlicht door een andere lichtbron die dit geleerd had van de zon en gesitueerd was in het bovenste deel in het midden van het plafond. In het midden, in plaats van een grafsteen, stond een rond altaar overdekt met een bronzen plaat en hierop stond gegraveerd:
A.C. R.C. Hoc universi compendium unius mihi sepulchrum feci (A.C. R.C. Ik maakte dit compendium van het universum een graf voor mijzelf)
Rond de eerste cirkel of rand stond:
Jesus mihi omnia (Jezus is alles voor mij)
In het midden stonden vier figuren, ingesloten door cirkels, met de omschrijving:
Nequaquam vacuum (in geen geval leegte)
Legis Jugum (het juk van de wet)
Libertas Evangelij (de vrijheid van het Evangelie)

Dei gloria intacta (de onaangetaste heerlijkheid van God)”
— -Fama Fraternitatis[3]
De crypte van Rosenkreuz zou zich volgens de beschrijving ondergronds bevinden hetgeen herinnert aan het alchemische motto VITRIOL: “Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem” (“Bezoek het innerlijke der aarde, door vervolmaking zult u de verborgen steen vinden”).[4] In de crypte bevond zich het “Boek T”, het “belangrijkste boek na de Bijbel”.

Duidingen[bewerken]
De overlevering wordt in verschillende mate door moderne Rozenkruisers geloofd: sommigen accepteren het als de letterlijke waarheid, anderen zien het als een parabel en weer anderen menen dat Rosenkreuz een pseudoniem is voor een of andere moderne historische persoon. In dit verband wordt Francis Bacon vaak genoemd. Sommige occultisten waaronder Rudolf Steiner en Max Heindel[5] verklaarden dat Rosenkreuz later opnieuw verscheen als de graaf van Saint-Germain, een hoveling, avonturier en alchemist die naar verluidt stierf op 27 februari 1784. Steiner bestempelde Rembrandts schilderij “‘Man in Harnas'” als een portret van Christian Rosenkreuz, schijnbaar een 17e-eeuwse manifestatie.

Bron: Wikipedia.

Gezien vanuit de Antroposofie:

In het begin van de vijftiende eeuw breekt er een nieuwe cultuurperiode aan: die van de bewustzijnsziel. Het is een tijd waarin de mens de blik volledig naar de buitenwereld richt. Het geestelijk begripsvermogen van de mens is dan naar een laag niveau gezakt en als compensatie zoekt hij de uiterlijke natuur, die hij als een geestloos, zuiver materieel product beschouwt, door louter zintuiglijke waarneming te doorgronden en te be-heersen. Maar tegelijkertijd ontstaat als tegengewicht een kleine occulte groep, de Broederschap van de Orde van het Rozenkruis, waarvan Christian Rosencreutz de grote inspirator is. De rozenkruisers stelden zich als opgave om -tegen de toenmalige tijdgeest in- de geest als scheppende kracht achter de natuurfenomenen en in de mens te zoeken. Zo probeerden zij een harmonie tot stand te brengen tussen materie en geest. Te dien einde beoefenden zij een vorm van alchemie waardoor zij o.m. onedele metalen in goud konden veranderen. Het was hen echter niet om het goud te doen; voor hen was het omzetten in goud niets anders dan een symbool voor de loutering van de ziel, voor het omvormen van onedele ziele-impulsen in bijzondere deugden. Door middel van hun alchemie streefden zij ernaar de etherische substantie, de grondessentie die achter de materie ligt helderziend waar te nemen, en zo werden zij dan ook ingewijd in de wereldgeheimen. Omdat van die geheimen misbruik zou kunnen gemaakt worden mocht daarvan nooit iets openbaar gemaakt worden, en de rozenkruiser zelf mocht als zodanig nooit in de openbaarheid treden; de orde was een strict geheime genoot-schap

Er moest echter een vorm ontstaan waarin het leven van het ware christendom een vaste grond kon vinden, en daarom wilden de rozenkruisers iets van hun edele principes ingang doen vinden in de Europese cultuur o.m. door de publicatie van een aantal van hun geschriften. Rudolf Steiner hierover in GA 99:
” In de achttiende eeuw had deze broederschap de opdracht om langs spirituele weg iets esoterisch te laten instromen in de cultuur van Midden-Europa; en daarom zien we hoe binnen een exoterische cultuur in menig opzicht iets begint op te lichten dat uiterlijk gezien weliswaar exoterisch is, maar dat eigenlijk niets anders is dan een uiterlijke verschijningsvorm van esoterische aard … Maar toen deze rozenkruiserwijsheid destijds in de algemene cultuur moest doordringen, werd er een soort verraad gepleegd met deze wijsheid -ik hoef hier niet nader in te gaan op de toedracht hiervan- zodat bepaalde ideeÎn van de rozenkruiserwijsheid in exoterische vorm in de openbaarheid werden gebracht. Dit verraad enerzijds en anderzijds de noodzaak dat de Westerse cultuur een tijdlang, gedurende de negentiende eeuw, niet beïnvloed mocht worden door de esoterie, leidde ertoe dat de bronnen van de rozenkruiserwijsheid en met name ook de grote initiator hiervan, die sedert het ontstaan van de orde steeds op aarde was geïncarneerd, schijnbaar op de achtergrond traden, zodat er in de negentiende eeuw weinig van deze wijsheid te bespeuren was. Pas in onze tijd is het weer mogelijk geworden de bronnen van deze wijsheid te ontsluiten en deze in de gehele Westerse cultuur te laten instromen. Wanneer wij deze cultuur nader beschouwen, zal ons ook de reden duidelijk worden waarom dit zo moest gebeuren.”

Het etherlichaam van Christian Rosencreutz werd door diens intense verdieping in de ethersubstantie -de essentie die de materie vanuit haar geestelijke oervorm doet ontstaan- steeds machtiger en machtiger. In de veer-tiende eeuw had hij een ontmoeting met de Christus in de etherwereld, een belevenis zoals Paulus bij Damas-cus heeft gehad. Sindsdien is het etherlichaam van Christian Rosencreutz volledig intact gebleven, niets ervan gaat verloren in de algemene wereldether. Dit etherlichaam is zo machtig dat het ook zijn kracht kan uitstralen naar de antroposofie, zoals Rudolf Steiner beweert in GA 130: ” Aan alles wat als antroposofie wordt verkondigd, wordt kracht verleend door het etherlichaam van Christian Rosencreutz en diegenen die antroposofie verkondigen laten zich overschaduwen door dit etherlichaam.”

Bron: Tijdschrift Brug- Jan Vermeir

Het nu volgende gedeelte is bewerkt en aangeleverd door Anna Wakker, gezien vanuit het Lectorium Rosicrucianum. Het zoeken in de wereld:

Overal in de wereld vinden grote veranderingen en omwentelingen plaats. Maar de enige omwenteling die nodig is, is die in de mens zelf.
Velen gaan dit beseffen en zij zoeken in zichzelf die ommekeer.

Mysteriescholen

Het Lectorium Rosicrucianum, de internationale School van het Gouden Rozenkruis, wortelt in de traditie van de mysteriescholen – wijsheidsinstituten van alle tijden, in het verleden meestal gedwongen om min of meer verborgen te opereren – waarin de diepere wijsheidsleringen van de oorspronkelijke religies, zoals gebracht door Krishna, Boeddha, Jezus en vele anderen, werden verklaard en de daarmee overeenstemmende levenshouding werd geleefd.

Zij hebben altijd zoekers de weg gewezen om de sleutel tot de mysteriën te kunnen hanteren. Door dit proces van verandering praktisch te doorleven kan de mens het doel van het bestaan vinden. Dan is het diepste verlangen van de zoeker vervuld en kan hij of zij ook anderen helpen.

Deze school ondersteunt en bevordert elk oprecht streven om de goddelijke kern in de mens te ontsluiten, zonder in te grijpen in de persoonlijke vrijheid van de mens.
Zoekers die zich tot de School aangetrokken voelen, kunnen, mits zij de grondbeginselen onderschrijven, in alle vrijheid zich aansluiten en op elk gewenst moment de binding ook weer verbreken.

De School werkt in tal van landen in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika en Austraal-Azië. De School is vertegenwoordigd in zo’n 70 landen met centra, conferentieoorden en tempels. De School geeft lessen voor haar leerlingen die altijd betrekking hebben op een bepaalde levenspraktijk, in de terminologie van de School: ‘ het gaan van het pad’.

Tevens biedt de School cursussen, bezinningsbijeenkomsten, symposia en dergelijke voor belangstellenden en kent zij ook een levendig jeugdwerk.

Leer en doel

Twee natuurorden

De school onderscheidt twee levensvelden of natuurorden.
De ene is de natuurorde van opgaan, blinken en verzinken, de kringloop van geboren worden om te sterven en opnieuw geboren te worden. Dat is de tijdelijke leerschool voor de mensheid. Daarnaast is er de goddelijke orde, waaruit de mensheid is gevallen en waarheen wij kunnen terugkeren. Dit is het kernthema van alle religies in hun zuiverste vorm.

Goddelijke kern

De mens krijgt heimwee naar de oorspronkelijke natuurorde, zodra het goddelijke kernbeginsel dat rust in het hart, tekenen van ontwaken begint te vertonen.
Deze kern wordt de geestvonk of ‘ roos des harten ‘ genoemd.

Microkosmos

De geestvonk is het centrale punt binnen een bolvormig stelsel of microkosmos rond het menselijke stoflichaam en de fijnstoffelijke lichamen.
De microkosmos omvat en doordringt de persoonlijkheid. De mysteriewijsheid heeft betrekking op het bevrijden van de microkosmos en het herstellen van haar verloren gegane goddelijke vermogens. Dit kan alleen via een ingrijpend transformatieproces.

Transfiguratie

De grote wereldleiders hebben, elk op hun wijze, de methode van transformatie ( het Pad ) onderwezen opdat de mens de weg terug tot ‘ het koninkrijk niet van deze wereld ‘ kan gaan.
Dit is de wedergeboorte ‘ uit water en geest ‘. Of zoals de School van het Gouden Rozenkruis het uitdrukt, het ‘ proces van transfiguratie ‘.

Universele Keten
Het Lectorium Rosicrucianum vormt een schakel in een zeer lange keten van Broederschappen en Inwijdingsscholen die werken voor het heil van de mensheid, zowel in de stof als in de gebieden van de geest. De school wil allen die dat willen, verbinden met de gouden draad van Wijsheid, Liefde en Kracht. De opdracht van het Rozenkruis is: het ontsluiten van de christelijke inwijdingsweg voor de nieuwe tijd. Het is het oude mysterie dat op een moderne wijze opnieuw wordt geopenbaard.

Universele leer

De leer van het Lectorium Rosicrucianum vertoont grote verwantschap met de wijsheid van Lao Tse, Boeddha, de hermetische filosofie van Hermes Trismegistos, het esoterisch christendom van de gnostici, de Manicheeërs, de Kartharen en mystici zoals Jacob Boehme, Meester Eckehart, Karl von Eckarthausen, enz. Hun wijsheid ontspringt aan een en dezelfde universele Leer die het antwoord geeft op de vragen over de onwetendheid van de mensheid, haar intense lijden en de weg van de bevrijding.

Symboliek
Christiaan Rozenkruis
De naam ‘Christiaan Rozenkruis’ werd voor het eerst gebruikt in de Alchemische Bruiloft van Christiaan Rozenkruis, anno 1459, het klassieke werk van de zeventiende-eeuwse Rozenkruisers Broederschap. Christiaan Rozenkruis is het prototype van de mens die waarlijk Christen is; de Christus-in-zich heeft vrijgemaakt door het pad van transfiguratie te gaan- het pad van Roos-en- Kruis.

Roos en Kruis

De horizontale balk van het kruis symboliseert het sterfelijke bestaan. De verticale balk is het symbool voor de indalende bevrijdende kracht uit het oorspronkelijke levensveld. De mens is onderhevig aan de invloed van twee werelden. Op het snijpunt van beide balken komt de roos, als de goddelijke ziel, tot ontwikkeling. De roos in bloei symboliseert de schoonheid en volmaaktheid van de ontwaakte ziel.

Cirkel, driehoek en vierkant

De cirkel verbeeldt de eeuwigheid en ook de goddelijke microkosmos. De driehoek toont de drievoudige kracht van de Logos: Vader, Zoon en Heilige Geest. Het vierkant is het fundament van bouw, waarop de ziel tot ontwikkeling moet komen; het wordt in de mysterien ook het tapijt genoemd waarop de kandidaat dient te staan.

Pentagram

Het pentagram symboliseert de getransfigureerde mens.
Deze heeft vijf primaire aanrakingspunten in het stoflichaam: het hoofd, de beide handen en de beide voeten.

Leerlingschap
Geen theorie maar levenspraktijk
De leer van het Lectorium Rosicrucianum is geen theorie alleen, maar bewijst zich in de leerling als een levende werkelijkheid naargelang hij of zij de leer integreert in het eigen leven. Leerlingen trachten in zichzelf en samen met anderen de weg naar het oorspronkelijke levensveld te gaan. Het is geen egoïstisch streven; iedere waarachtige leerling volgt het Rozenkruisersdevies: zelf-vergeten dienstbaar zijn voor anderen is de veiligste en meest blijde weg tot God.

Daarbij wordt een elementaire levensreform, zoals vegetarisme en zich onthouden van het gebruik van tabak, alcohol en drugs in acht genomen. Het hoofdmotief daartoe is het lichaam zo zuiver mogelijk te maken en te houden als voorbereiding voor het gaan van het pad van transfiguratie.
Leerlingen vervullen overal hun sociale en burgerlijke plichten met verantwoording.

Website Rozenkruis.nl

De reactiemogelijkheid hieronder is bedoeld om eventueel een aanvulling te geven, omdat hierboven slechts een aanzet is gegeven om geïnteresseerden enig inzicht te geven in de diverse stromingen. Met dank voor uw bijdrage!