koppen_141023_amma_640De tijd van de goeroe en het priestersgilde is voorbij , we kunnen niet meer in aanbidding aan de voeten van de meester zitten, omdat het niet meer past in de bewustzijnsontwikkeling van de huidige mens. Bewustzijn heeft te maken met het bewust er zijn, je bewust zijn dat je hemzelf bent die je zoekt. Ik ben zelf de grootste zoeker geweest en heb mij ook bezig gehouden met diverse stromingen en goeroe’s, dus ik wil niet veroordelen, ik wil enkel en alleen er op wijzen dat je er niet in moet blijven hangen, omdat je dan letterlijk en figuurlijk steeds verder van huis raakt. We zijn in deze tijd veel meer elkaars goeroe omdat we elkaar spiegelen in wie we werkelijk zijn, en  als we dan ook nog in staat zijn om onbevooroordeeld naar elkaar te luisteren, zullen we  uiteindelijk de goeroe in onszelf terug weten te vinden.

We zijn altijd al op zoek naar onszelf en die weg gaat niet meer via de goeroe en zeker ook niet meer via de priester. Eeuwenlang is ons wijs gemaakt dat we alleen via de sacramenten, die door de priester werden toegediend, tot het licht konden komen; de goeroe en de priesters als bemiddelaars tussen de mens en het Goddelijke. Zij praatten ook graag over hun kudde van volgzame schaapjes en dat zij de goede herder zijn en vertellen ons dat je aan de daden de ware aard van de mens kan leren kennen.
Wat een teleurstelling als steeds weer blijkt dat ook zij mensen zijn met menselijke trekjes: De een houdt van grote en dure auto’s, de ander houdt van mooie vrouwen, de volgende predikt bezitsloosheid en steekt vervolgens alles in eigen zak en het priestersgilde vergrijpt zich aan jonge kinderen en woont graag in luxueuze paleizen. De ware meester kun je herkennen aan zijn of haar voortdurende bezieling om de mens vrij te maken en zeker niet te kluisteren.
Het is toch steeds weer bijna vermakelijk om te zien, hoe mensen zo graag in een ander willen geloven omdat ze het geloof in zichzelf kwijt geraakt zijn. Wat te denken van mensen die de hele wereld over reizen om een knuffel te krijgen van de vrouwelijke goeroe Amma, een bijzonder mens daar is geen twijfel over, maar is het niet een kinderlijk verlangen om een knuffel te willen hebben van een soort oermoeder?
Verder is het ook nooit de bedoeling geweest van de grote ingewijden dat we napraters zouden worden en blijven, dat we ons eeuwen later ons nog steeds vast blijven klampen aan de citaten of heilige boeken die veelal pas later zijn opgeschreven door mensen die er hun eigen interpretatie aangaven, passend in hun tijd.k8639172
Zij zelf echter hebben ons steeds weer gewezen op de mysterie woorden: “Mens ken uzelf!”

In feite zijn we grote kinderen die liever geleid willen worden dan te leren luisteren naar de wijsheid die in onszelf verborgen ligt. Ikzelf zag het eens beeldend voor mij:
Ik stond voor een prachtig huis dat mij toebehoorde er lagen overal schatten voor het grijpen en het was er licht en vredig, de klok stond op vier uur. De deur stond uitnodigend open.
Ik keerde mijn rug er naartoe en vertrok op mijn grote zoektocht naar geluk en vrede en wat al niet meer. Na een leven van omzwervingen, veel pijn en ellende kwam ik grijs geworden uiteindelijk  weer aan bij hetzelfde huis. Het was nog precies hetzelfde en de klok stond nog steeds op vier uur en de deur stond nog steeds uitnodigend open. Oud geworden strompelde ik naar binnen en wat bleek:  alles waar ik een leven lang naar gezocht had was daar aanwezig!

Een probleem is dat we de sterke neiging hebben om te leven in vaststaande beelden over van alles en nog wat. Wij leggen de ander vast in een beeld en die legt vervolgens jou vast in zijn beeld.
Je bent niet het denken en de ander is zeker niet de gedachte in jouw hoofd! Je moet het leven niet denken maar voelen zegt men. De zondeval ontstond door het intreden van het denken, toen zijn we uit het paradijs verdreven. Het paradijs waar we als kind soms nog een poosje in leven, om vervolgens betweters  en naamgevers te worden.
Alles gaat je vervelen omdat ze alleen nog als namen voor je bestaan. Kijk om je heen en zie de verstarring, dat is wat het aardse denken doet: alles vastleggen, vastklinken aan de aarde, hekken en muren bouwen, je daar achter verschuilen en wachten tot je dood gaat.
Er is echter ook een ander soort denken mogelijk: het creatieve, sprankelende denken dat niet op zichzelf staat maar verbonden is met de andere wezensdelen. Daar is het denken als het ware gesublimeerd en niet meer alleen hoofd.

20141111_131621Iemand zei eens tegen mij met zo’n benepen stem: “Man, waar ben je toch mee bezig, schep toch eens wat zekerheid en zorg voor je oude dag, waarom ben je niet voor alles verzekerd, waarom ent je de kinderen niet in voor van alles en nog wat, waarom koop je geen eigen huis en neem je een hypotheek en waarom ga je niet naar Spanje op vakantie; ….spoor je wel helemaal?”Ze staan langs de kant en schudden hun denkende hoofd over het onverantwoordelijke, kinderlijke gedrag van die mensen, waar zij niets meer mee gemeen hebben.
Ik werd hier toch wat onzeker van, ik was al nabij de vijftig en wat had ik bereikt? Ik voelde mij langzamerhand verstarren.
Sta niet toe dat anderen je vastleggen en voortdurend zeggen: “Dat is typisch iets voor hem of haar, ik ken ze toch.” Het begint al bij de ouders, vervolgens op school, daarna je man of vrouw. Men wil je graag in een hoek zetten en je gevangen houden in een vaststaand beeld wat ze van jou hebben. Slechts weinigen zijn in staat je steeds weer als nieuw te zien, i.p.v. het beeld dat ze van jou in hun hoofd dragen. Door dat vaststaande beeld hebben ze houvast, dat hebben ze niet alleen van jou maar van alles om zich heen. Het is het verstarde denken, ontdaan van het sprankelende, zichzelf vernieuwende leven.
Let hier goed op, want dat beeld hebben anderen van jou, maar door hen en je eigen gedachten heb je ook een vaststaand beeld van jezelf en dat is in feite nog erger!

De mens is zo angstig, zo verschrikkelijk bang dat hij in al zijn vertwijfeling verstart en liever gaat wonen in een wassenbeelden museum. Er mogen best wat nieuwe beelden bij om het museum interessant te houden, maar hij verzet zich met hand en tand als er ook maar iemand een beeld wil verplaatsen. Want hier voelt hij zich een koning binnen zijn eigen koninkrijk, hier is hij veilig. Hoe weinig mensen zijn nog creatief in hun denken. Gedachten zijn overigens zelden nieuw, alles is al eens gedacht, maar we dienen het denken soepel en veerkrachtig te houden. Het denken vanuit dogma’s en diverse leerstellingen is slechts een herhaling van woorden die alsmaar dogmatischer en dictatorialer worden.
Nieuwe of originele gedachten ontstaan door onbevooroordeelde waarneming en luisteren, dan reikt het boven het aardse denken uit en wordt geïnspireerd.

Echt gelukkige mensen zijn zij die van binnen naar buiten leven; daarom is het zo belangrijk dat we creatief worden en ongekende krachten in onszelf aanboren. Dat we zelf gaan leven en niet meer alleen afhankelijk zijn van wat anderen ons wijs maken. Klein gedichtje:                      Unknown-41
Eigenwijs:
Doe vooral niet wat ik zeg
Volg gewoon je eigen levensweg
Alles wat je nodig hebt zal het leven je leren
Probeer er zoveel mogelijk mee te vibreren!

Spontaan en enthousiast leven dat verbonden is met intuïtie kan alleen als we het onvrije denken loslaten en minder gaan leven vanuit gewoonten en vaste patronen. Daar is echter veel moed voor nodig en bovenal vertrouwen in de weg die je loopt, hoe bevreemdend ook voor de buitenwereld. Uiteindelijk ga je dan leven op een soort innerlijk kompas dat de weg wijst.
Probeer ook eens de eeuwig durende innerlijke dialoog te stoppen, het alsmaar in gesprek zijn met jezelf. Als ik liep te wandelen of aan het fietsen was voerde ik tegelijkertijd hele gesprekken met mijzelf en nog regelmatig hardop ook. Mensen keken verbaasd op……Nu ik ouder begin te worden moet ik er extra goed op letten, dan denken ze al snel… “daar loopt een oude gek.”

Gewoonten hebben een soort zelfde werking. Ze houden ons ook gevangen in een vaststaand patroon en proberen alle onverwachte dingen buiten te sluiten. Let maar eens op hoe je gewoontegetrouw steeds weer dezelfde handelingen verricht. Dat we door ons werk en ons gezin gedwongen worden tot gelijksoortige handelingen, wil nog niet zeggen dat we er de slaaf van moeten worden. Misdadigers bijvoorbeeld kennen het menselijk gedrag en bestuderen onze gewoonten, daardoor zijn we een makkelijk slachtoffer.
We zetten onze gewoonten ook graag in een kader van goede en slechte. Een sigaret en koffie bij het opstaan, veel eten en drinken, alsmaar schelden, onrustig zijn, niet luisteren, altijd haast, en noem maar op; het zijn slechte gewoonten. De strijd met ze aangaan is veelal een verloren strijd, omdat ze de neiging hebben zich vast te hechten met superlijm.

Probeer onvrije gedachten te negeren en vaststaande gewoonten te doorbreken met wilskracht. Daar gaat waarneming aan vooraf, oordeelloos kijken, en daardoor ga je de onvrije herhaling doorzien en opeens ben je in staat om er wat aan te doen, om het te doorbreken.
Zoals buitenstaanders hun beeld over ons willen vasthouden, zo koesteren wij, zoals reeds beschreven, diep in ons ook een mooi of negatief beeld over onszelf. Hier ontstaat ook een grote barrière; het alsmaar beter willen zijn dan je ‘denkt’ te zijn.
Dat komt omdat we een bepaald beeld hebben gecreëerd hoe zo’n toestand er uit zou moeten zien. We denken dan al gauw aan een heilige, aan een moeder Theresa of Je19942610zus zelf. Zo’n figuur is alleen maar licht, vol vreugde en blijdschap en altijd klaar voor de ander. Aan zo’n beeld conformeren wij ons en vinden het dan gek dat we depressief gaan worden.
Het is het beeld van de meesters uit het verre Oosten die over het water lopen, op meerdere plaatsen tegelijk kunnen zijn. Dat zijn echter geen mensen meer, maar geestelijke wezens van een andere orde dan de worstelende mensheid.

Alle regels en goede voornemens ten spijt, het lukt niet en je verliest alle energie die nodig is voor je werkelijke groei. We groeien niet meer maar zijn voortdurend nieuwe regels aan het opstellen, maken ons ondergeschikt aan de zelf bedachte regels en de zogenaamde goede gewoonten. De onvrije mens is gevangen in de regels die de wereld hem stelt; de geboden zijn de mens gegeven zolang hij niet in staat is de waarheid of het geweten te volgen die in hemzelf woont. Dieptreurig is de mens op weg naar vrijheid die zichzelf regels stelt!

Jezus de ChristWe missen zo erg de regels van thuis, van school en de veiligheid die dat bracht dat we er nu allerlei nieuwe regels voor in de plaats bedenken, die zo streng en hardvochtig zijn dat alleen een despoot ze zou kunnen bedenken. En dat allemaal, omdat we een beeld koesteren hoe we zouden willen of moeten zijn.
images-2-3We kijken al vroeg naar anderen en zeggen: “Zo zou ik ook willen zijn”. Dat een kind in bewondering naar grote mensen opkijkt en ze wil nabootsen is juist goed, omdat het kind voorbeelden nodig heeft om zich gezond te ontwikkelen. Voor volwassenen zijn de anderen spiegels die ons onszelf laten zien en oproepen om werkelijk ons ware- Zelf te worden en zeker niet om een ander te worden! Een goeroe bijvoorbeeld zit graag op een troon zodat de zoekers/discipelen letterlijk en figuurlijk naar hem op moeten kijken.
Mijn halve leven lang heb ik mij regels gesteld, alsmaar morgen weer willen proberen en alsmaar mijzelf geminacht omdat het niet wilde lukken. Nu zeg ik:….. Laat los al die regels en al die goede voornemens, de weg naar de hel is immers geplaveid met goede voornemens.

Het komt allemaal voort uit angst omdat je houvast zoekt. Laat het los en doe wat je wilt: Geniet van het vrijen, van je eten, van je sigaar, van alles wat God en gebod je verboden heeft, maar wordt er geen slaaf van: doe het bewust, wees erbij, doe alles met aandacht,…… geniet met aandacht!
Langzamerhand vallen gewoonten, goed of slecht, weg en wel vanzelf; ze lossen op in aandacht! Er bestaan geen goede of slechte gewoonten als alleen in ons eigen denken. Als je jezelf volledig accepteert met al je talenten en tekortkomingen ga je vanzelf volgen wat overeenstemt met jouw wezen. Fanatisme en dogmatisme echter zijn de grootste bedreigingen voor de geestelijke ontwikkeling en zelfs voor de gehele ontwikkeling van de aarde.
Als we leren leven in het heden bestaan gewoonten en verslavingen niet; het is oud, het is verleden, het is verstard denken. Een werkelijk vrij mens kan alles weer doen of niet doen zonder schuld, zonder angst. Hij staat zo dicht bij de bron van het Zelf, of beter gezegd: hij is zichzelf, hij is vrij van alle opgelegde normen door zichzelf of door de buitenwereld. Hij leeft en handelt in de stroom van het leven en weet dat alles bij het leven hoort.
Een ontwikkeld wezen in onze tijd is meer als volgt:
Het is een wat ongrijpbaar mens waar je maar geen vat op kunt krijgen. Hij is de dualiteit in eenheid, hij is zeker en onzeker tegelijkertijd, hij is ernstig en kinderlijk, hij heeft een diep geloof en hetzelfde ongeloof, hij is een Christen en een antichrist, hij is een monnik en een troubadour, een demagoog en een zwijger, een allesweter en een niet-weter, een levensgenieter en verzaker.
Als je hem denkt te kennen, lijkt het alsof je hem nooit gekend hebt. Als je denkt dat hij komt is hij verdwenen. Als je denkt: hij is mijn vriend is hij je vijand. Als je wilt dat hij lief is wordt hij boos. Als je zegt: “Hij is een ware Christen”, blijkt hij een Boeddhist te zijn. Als je hem een meester noemt, noemt hij jou een slaaf. Als je vraagt: “Mag ik je volgen”, volgt hij jou. Als je zekerheid zoekt, krijg je onzekerheid. Hij is zwart en wit, duister en licht.

 

 

NB. HEB JE EEN REACTIE, EEN  AANVULLING OF EEN (PERSOONLIJKE)VRAAG OP DEZE PUBLICATIE:  DAT KAN VIA  HET OPENBARE PRIKBORD OF VIA HET MAILADRES. (NIET OPENBAAR!)

(Totaal aantal bezoeken: 414, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!