De Verwanten

Op het bericht     Nieuwe relatie…van verstarring naar vrijheid kreeg ik veel reacties en ook vragen en opmerkingen via het mailadres van dit blog.
Daarom nu het vervolg: Van Relatie naar Vriendschap

Een belangrijk item is de vraag of er intieme vriendschappen mogelijk zijn naast de relatie,
we hebben immers trouw tot aan de dood beloofd? 
Dat is ondertussen wel een loze van enige realiteitszin ontdane  belofte geworden.
Zo hielden de kerken hun schapen binnen de kooi van het onvrije geloof.
Nog steeds is het huwelijk populair, en twee kinderen op wat latere leeftijd maken het ideale plaatje compleet.
Toch gaan er ook nog steeds meer mensen scheiden,
vooral omdat veel mensen in ontwikkeling ook een autonoom bestaan willen verwezenlijken.
Autonoom: zelfstandig, onafhankelijk, geen sturing en geen leiding.
Dit hoort bij de ontwikkeling van de bewustzijnsziel, een Ik- ontwikkeling die wil groeien naar autonomie en vrijheid. 
Je ziet het ook terug op het wereldtoneel; de opstanden van de laatste tijd in diverse landen met recentelijk de revolutie in de Oekraïne; wat een dappere mensen! Mensen accepteren geen onderdrukking en inperking van de menselijke waardigheid en vrijheid meer.
Ook de kerken zijn leeggelopen omdat mensen niet meer uit de voeten kunnen met een uiterlijk van buitenaf opgelegd geloof.

Zoals reeds betoogd is het huwelijk het uiterlijke beeld van het innerlijke huwelijk, het samenvallen van het vrouwelijke en mannelijke, het opheffen van de dualiteit…het kosmische huwelijk.
Het aardse huwelijk is vooral bedoeld voor de fysieke overleving en het voortbestaan van de soort.
Het nieuwe huwelijk staat voor de bereidheid elkaar te ondersteunen in de spirituele groei. Het gaat werkelijk niet om onszelf te verliezen in de ander, dat is een soort tegengesteld eenheidsgevoel.
Het is uiteindelijk de weg van afhankelijkheid naar gelijkwaardigheid in vriendschap. Wellicht lijkt het een beetje op de verliefdheid van in het begin van de relatie toen het ego zich even stil hield.
Toen we glimlachten om de tekortkomingen van de ander en van de hele wereld hielden. De ander was precies zoals het de bedoeling was. Totdat het ego zijn intrede weer deed en zijn invloed ging opeisen door te gaan oordelen en veroordelen.
De angst om de ander te verliezen om te zetten in bezitsdrang. Zo verworden de relaties tot een strijdperk voor de ego’s.
Er is veel wijsheid en geduld nodig om ons staande te houden in de relatiesfeer.

De mens komt naar deze materiële en dualistische wereld om zichzelf te vervolmaken, en dat is geen eenvoudige opdracht. Het vergt veel moed om het lot dat daarmee verbonden is te ondergaan en te aanvaarden.  Daar zouden we ieder mens om kunnen bewonderen. Als we daar meer oog voor zouden hebben zou een relatie een totaal andere dimensie kunnen krijgen.
Onbewust of bewust is dat vaak de breuklijn in de relatie. Er is een keus gemaakt in dit leven om met iemand op pad te gaan, maar deze keus is totaal ondergeschikt aan de fundamentele drijfveer van de zich ontwikkelende mensheid. Die steeds verder wil komen op het pad van liefde dat uiteindelijk naar de ultieme vrijheid zal leiden.
In een relatie zal gewerkt dienen te worden aan de vrijheid van de ander en daarmee de eigen vrijheid bevorderend.
Daar is veel vertrouwen voor nodig, niet het soort vertrouwen dat gebaseerd is op angst. De voortdurende angst de ander te verliezen om dan weer geconfronteerd te worden met de eigen leegte.
Vertrouwen in de ontwikkeling van de ander en de weg die daarvoor nodig is. Een ervaringsweg die voor iedereen uniek is en waar geen oordeel over geveld kan worden.  Dat kortzichtige oordeel heeft enkel en alleen met onze eigen angst en onmacht te maken, en niet met de waarheid van de ander.
Ook geen voorwaarden stellen aan de vriendschap of het verschil tussen relatie en vriendschap benadrukken in wat waar thuishoort. Vriendschap is in relatie zijn met de ander in het moment, in het onvoorwaardelijke levende heden.
We leven in een overgangsfase waar alles nu eenmaal sneller gaat en waar we innerlijk veel grotere stappen kunnen zetten dan daarvoor. Als er vooruitgang is zijn er ook altijd conservatieve tegenkrachten die dat willen frustreren en tegenhouden.

Dat gebeurt ook binnen relaties; hoe meer we de ander willen tegenhouden des te meer zal de ander zich uit die kluisters willen bevrijden.
Er was een tijd dat de mens aan de partner en het gezin genoeg had, de handen vol om de boel draaiende te houden, en men was ook veelal volledig financieel afhankelijk van de ander of van elkaar.
Nu er veel meer ruimte is op het fysieke vlak komt er ook meer ruimte voor de individuele ontwikkeling.

Bij veel jongere mensen zie je al een verandering; zij hebben bijvoorbeeld niet meer zo’n sterke behoefte aan persoonlijk bezit, een eigen auto of zo snel mogelijk een eigen huis, ze willen daarentegen eerst de wereld ontdekken en zich uiteenzetten met veel verschillende mensen, veelal uit andere culturen en landen. Vriendschappen staan veel hoger aan geschreven dan serieuze relaties en huwelijken.
Zij hebben het ook moeilijker omdat er zoveel mogelijkheden zijn op het gebied van relaties en het uitvinden van eigen werkzaamheden in deze wereld, zodat die keuzevrijheid ook kan verlammen.
De toekomst zal uitwijzen dat het huwelijk zoals wij dat kennen langzamerhand zal veranderen. De eerste verandering zal kunnen zijn dat we in de relaties vooral de onderlinge vriendschap bevorderen en de ander stimuleren om eigen vriendschappen aan te gaan. 
Dat zal geen bedreiging blijken te zijn maar een verrijking voor de relatie. Dan zou je kunnen spreken over elkaar verliezen, jezelf vinden om vervolgens dat te delen met de ander. 

Nu zijn er twee grote groepen: de getrouwden en of samenwonenden en de alleenstaanden.
Die groepen leven niet met elkaar maar nadrukkelijk naast elkaar.
De alleenstaanden voelen zich buitengesloten door de naar binnen gerichte cultuur van het huwelijk of relatie.
De partners zien de alleenstaanden ook als een bedreiging voor hun veilige burcht en willen de ophaalbrug het liefst omhoog laten staan, en zeker niet uitnodigend open.
De alleenstaanden zoeken onder hun eigen groep naar gelijkgestemden om vervolgens ook samen in een burcht te gaan wonen.
Op datingsites zie je nu toch ook de mogelijkheid ontstaan voor vriendschappen, maar de mensen willen meestal maar een ding en dat is een prins op het witte paard die hen meeneemt naar de bekende burcht.
Iemand die een relatie heeft en ondanks dat een vriendschap zoekt is onbetrouwbaar en totaal niet serieus te nemen.
Al die mensen blijven liever alleen in hun zelf gecreëerde isolement dan dat ze de moed hebben om een vriendschap aan te gaan.
Een vriendschap die gebaseerd is op lichamelijke en geestelijke vrijheid. Niet op schijnzekerheden als een huwelijk, een huis, eigen kinderen, en bovenal status.
De status van niet alleen zijn maar in een bijzondere relatie en te spreken over wij i.p.v. over ik.
Toch is vriendschap het hoogst haalbare, het is ontstaan uit de broederschappen uit het verleden en is nu gemetamorfoseerd in vriendschap.

Iemand stelde een heel wezenlijke vraag:
” Had hij dan geen enkele echte vriend?”
Ervan uitgaande dat een mens die een echte vriend heeft geen zelfmoord zal plegen. Je kunt er van alles overdenken maar het is een mooi idee en in de kern een waarheid.
Het probleem van vriendschap, die geen echte vriendschap is, is dat de alleenstaande de vriend wil hebben en dat de partner of de andere vriend jaloers is en het het liefst zo snel mogelijk wil breken.
Het is allemaal gebouwd op bezitsdrang, zo eigen aan de voortsukkelende mensheid. Bezit geeft zekerheid en houvast maar is a-spiritueel en ontdaan van ieder sprankje liefde. We begrijpen nog maar heel weinig van de Liefde omdat het totaal tegengesteld is aan de aardse drijfveer van hebzucht.
Waarom willen we iemand direct uit zijn of haar relatie trekken en voor onszelf hebben?
Waarom mag diegene dan niet meer zorgdragen voor het gezin, de kinderen en een echtgenoot?
En waarom gunt een echtgenoot de ander geen echte vriend?
Heeft dat ook maar iets met Liefde uit te staan?
Onvoorwaardelijke liefde is een liefde die niet gebaseerd
is op voorwaarden vooraf. Je mag zijn wie je bent en de ervaringen opdoen die nodig zijn voor je ontwikkeling.
Daar hebben we nog een lange weg te gaan, denk ik.
Liefde heeft met vertrouwen, onbaatzuchtigheid en geloof in de ander zijn of haar ontwikkeling naar heelheid, te maken. Ieder mens is in zichzelf een eenheid, al(l)één.

Een echte onvoorwaardelijke vriendschap is mogelijk tussen mensen die weet hebben van die eenheid in zichzelf, die het benaderen, die vriendschap niet meer zien als een soort persoonlijk bezit maar als een ongelooflijk kostbaar geschenk. Een geschenk dat de individuen boven zichzelf kan doen uitstijgen en de kracht en liefde geven om het proces van vervolmaking door te zetten en het uit te dragen in de wereld.
Of we nu getrouwd zijn, samenwonen of alleenstaand, het is mogelijk… als we alle zelf opgelegde beperkingen kunnen loslaten en ons open stellen voor vriendschap.
Dat zou wel eens de redding voor de relatie en al die ontheemden mensenkinderen kunnen zijn en tevens ook de redding voor een weldadig all-een-zijn.

LIEFDE IS VRIJHEID

Als liefde bloeit in de mens
Kostbare geuren verspreidt
Ieder daarin gedijt
Groeit woekerend een wens:

Een wens te willen hebben
Het instrument wiens snaren bespeeld
Door hogere macht toebedeeld
Te kluisteren in hun webben

Teleurgesteld vinden zij:
Een bloem ontdaan van zijn geuren
Een instrument zonder kleuren
Verdord, verdroogd en onvrij

Deze wonderbaarlijke macht
Omarmt door aardse banden
Door liefkozende mensenhanden
Zal steeds weer worden ontkracht

Tot mensenzielen zullen beseffen:
Dat dit grote geschenk
In vrijheid een ieder gedenk
Die het omhoog weet te verheffen.

JV.

Deel dit artikel

Twitter

Google

Email

Facebook

Linkedin