De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

De reis naar Constantinopel

 

Unknown-2

//Naast de mogelijkheid om te reageren op publicaties is het ook mogelijk om zelf een blogbericht te publiceren dat past in het kader van deze site: die een podium wil geven aan het idee over nieuwe broeder(zusterschap) in deze tijd. Over in relatie zijn met onszelf, de ander, en alles wat ons omgeeft.//

Zo nu en dan had ik al eens een reactie gegeven bij een van de artikelen van Jan. Ook heeft Jan in zijn recente artikelen soms verwezen naar tekst van mij. Bovenstaand citaat geeft aan dat er ook nog een andere vorm mogelijk is. Daarvan maak ik nu gebruik.
Op het idee om nu zelf eens een blogbericht te plaatsen (als experiment) ben ik gekomen door het lezen van bijdragen van Jan, waar hij m.i. zeer openhartig schrijft over zijn droombelevenissen. Laatst nog in Relatie, Christusbewustzijn en kosmisch huwelijk (deel 2)  (zie daar schuine tekst bij plaatje kerkinterieur.) Met name de kerk als handelingsplaats deed me denken aan een heldere droom die ik zelf eens had en die later in mijn leven richtinggevend bleek te zijn en ook nog steeds meer wordt. Onderstaand zal ik daarvan een verslagje plaatsen.

Nu is het natuurlijk zo, dat dergelijke dromen heel erg persoonlijk zijn en je kunt je afvragen, kun je deze wel delen met een lezerspubliek? Wat heeft de lezer aan zo’n subjectieve ervaring?
In het artikel van Jan eindigt het aldus:  //Vervolgens verlaat zij de kerk zonder nog een keer om te kijken, mij met een verschrikkelijk gevoel van spijt achterlatend, in de wetenschap het niet begrepen te hebben.// Ik zie daar overeenkomsten met de droom zoals ik deze ga beschrijven. Het kan ons opzadelen met raadselen waarom we juist bepaalde beelden ontvangen, ervan uitgaand dat het geen vorm van toeval is dat we ons juist dit soort beelden nog kunnen herinneren na het wakker worden. Uit deze vergelijking met het droombeeld van Jan moge duidelijk zijn, dat hoewel –subjectief- er toch ook iets is wat als symbool een soort archetype is, dat bij alle mensen kan voorkomen, dat we allen kunnen kennen. Ook de lezers van dit artikel zullen zo hun eigen ervaringen op dit gebied hebben.
Het is niet mijn bedoeling om mijn droom hier uitvoerig te gaan analyseren, daarmee maak je het ook dood, maar een enkel aspect erin wil ik aan het eind van dit artikel opmerkzaam maken. Misschien dat in de dialoog met de lezers dan nog meer aan de dag kan komen aan de hand van de beelden.

De reis naar Constantinopel.

Hij was op weg met een reisgezelschap. De trein waarin ze reden maakte een langere tussenstop in Constantinopel. Om de tijd tot het vertrek te overbruggen en ook uit nieuwsgierigheid verliet hij het station en ging de omgeving verkennen. Maar al spoedig bemerkte hij dat hij de tijd uit het oog verloren had, de trein bleek al weer vertrokken met de rest van het gezelschap. Daarom werd echter niet gerouwd. Nu eenmaal daar ging hij verder de stad verkennen. Unknown-3Liep door smalle steegjes met naambordjes die hij niet kon lezen vanwege de oosterse lettertekens. Er liepen kleine vrouwtjes met hoofddoekjes en ze spraken een taal met elkaar die hij niet kon verstaan. Door de smallere steegjes ging het langzamerhand heuvelopwaarts. De stad was kennelijk op een heuvel gebouwd. De huizen waren ter weerszijden van de smalle steegjes hoog en weinig zonlicht bereikte de straat. Een beetje verloren voelde hij zich daar. Toen kwam hij bij een bredere hoofdstraat, meer zonlicht drong er door. Deze straat glooide ook langzaam omhoog.
Kijkende vanuit een smalle zijstraat zag hij in de hoofdstraat een stoet naderen. Voorop liep (of beter gezegd schreed) een zwart gesluierde vrouw. Hij voelde aan dat ze een weduwe was. Achter haar aan een gevolg van stemmig geklede mensen, een lange rij. Ze schreden geluidloos voorbij. Hij kreeg ook de indruk dat ze een prinses was of in ieder geval van hoge komaf. Het wekte in ieder geval zijn nieuwsgierigheid mateloos. Toch verloor hij de prinses-weduwe en de stoet weer uit het oog en ging verder de straten door wel steeds heuvelopwaarts. Toen bovenop op de heuvel ontwaarde hij een imposant gebouw, de Hagia Sophia, eens moskee, nu een kerk.
Hij ging er binnen door een hoge poort. Binnen reusachtige zuilen wijd uit elkaar en boven een reusachtig koepelvormig beschilderd plafond. Door gekleurde glasvensters met motieven speelden warme kleuren in een lichtspel op de bodem en de wanden. Daar zag hij opeens de zwart gesluierde vrouw, ze zat op een houten bankje vlakbij een grote stenen zuil. Hij wist dat hij zich geheimzinnig tot haar aangetrokken voelde. Haar gevolg van eerder was nergens te bekennen. Achter de sluier wist hij keek ze hem aan. Geen geluid klonk er nu, terwijl toen hij in de straatjes dwaalde er nog wel een geroezemoes geklonken had. Toen liep hij op haar toe voelde ook iets van sensualiteit en wilde de sluier optillen om het gezicht te kunnen zien waarvan hij het gevoel had dat het wonderschoon moest zijn, net als haar hele voorname gestalte, zwarte geklede lange gestalte met slank postuur.images
Toen opeens sloeg een gedachte binnen met de kracht van een bliksemflits. Hij had zijn schoenen nog aan!, had verzuimd deze uit te trekken bij de ingangspoort. Het voelde aan als bijna een vloek, heiligschennis! In een moskee, een sluier willen oplichten van een mooie voorname vrouw en dat met de schoenen aan! Diepe schaamte overviel hem, hij keerde zich om en verliet teleurgesteld de kerk, zij volgde hem liefdevol met haar blik. Daarna volgde een dwaalweg in tegenovergestelde richting van de heenweg door de stad, echter nu heuvelafwaarts. Dit gebeurde in grote verwarring en een gevoel van gefaald hebben. Uiteindelijk kwam hij buiten de stadsmuren in een mooi glooiend goudgroen landschap in de namiddagzon. Een zilverkleurig riviertje meanderde liefelijk door het landschap. Hij werd getrokken naar een man in het veld, deze was met een zeis het goudgele koren aan het maaien met grote ritmische bewegingen. Een oude wijze man met lange witte mantel en lang wit haar dat in de zon zilverig glinsterde. Toen hij daar aan kwam begon de man liefdevol in een vreemde taal tot hem te spreken, maar toch kon hij alles verstaan.
Toen werd hij wakker uit deze zo detailrijke heldere droom. Vergeten was alles wat de oude man hem vertelde op een ding na, “alles zal goedkomen”. Vervolgens in de jaren die volgden bleek het dat deze heldere droom tot een richtsnoer in zijn leven werd.

Later. Het was vlak voordat mijn vader zou overlijden. Ik had een gesprek met hem waarbij ook mijn moeder aanwezig was. Hij sprak erover dat hij op reis zou gaan met de trein, maar dat hij geen bagage mee zou nemen. Mijn moeder dacht toen dat hij al wartaal aan het uitslaan was, want hij was immers door zijn ziekbed helemaal niet in staat om te reizen. Maar voor mij was het toen al duidelijk, dat hij het over een andere reis had die aanstaande was en dat de trein slechts een symbolisch begrip was om dit aan te duiden. Wat ook spoedig daarna zo bleek te zijn. Achteraf begreep mijn moeder wat er toen speelde, toen ik het haar vertelde . ook wat er bedoeld was met –geen bagage- meenemen.

Kees Kromme

(Totaal aantal bezoeken: 608, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!

Comments are closed.

(34 Reacties)

  1. Vandaag werd me opeens iets wezenlijks duidelijk mbt bovenstaand verhaal. Ik heb daar de zogenaamde Parsifalvraag niet gesteld. Deze had namelijk kunnen luiden: “vrouw waarom rouwt u?” Ik had me...
    Lees meer

    Vandaag werd me opeens iets wezenlijks duidelijk mbt bovenstaand verhaal. Ik heb daar de zogenaamde Parsifalvraag niet gesteld. Deze had namelijk kunnen luiden: “vrouw waarom rouwt u?” Ik had me wel achteraf afgevraagd waarvoor de rouwstoet was, was het haar man de prins of eventueel haar zoon?

  2. Test overgezet naar alle reacties is y in abonnementenbeheer

  3. Wat een mooie droom/visioen. Beginnend met de reis die je maakt per trein wat voor mijn het leven symboliseerd. De mensen die jij om je heen had stonden op een...
    Lees meer

    Wat een mooie droom/visioen.

    Beginnend met de reis die je maakt per trein wat voor mijn het leven symboliseerd.
    De mensen die jij om je heen had stonden op een bepaalde manier verder van je af. Ik weet niet of je in die periode van de droom in jouw omgeving het had of je aansluiting /verbinding voelde met je omgeving?

    De tocht door de stad en steegjes waren donkerder door ontbrekenvangenoeg zonlicht. Dit symboliseerd het pad wat je gelopen hebt vooraf waar je nu staat in je droom. De rouwstoet met gesluierde vrouw staat voor sterven /afleggen van het ik
    en nieuw begin van schoonheid en ontwaking van hoger bewustzijn.
    De heuvel op is het groei proces naar hoger bewustzijn.
    De emoties die op kwamen bij het zien van de weduwe en de schaamte van het aan laten van je schoenen. Deden je weg lopen de heuvel weer naar beneden. Terug op het pad met het weten dat je nog iets aan te gaan hebt. De oude grijze man gaf je daarbij aan dat het goed komt. En gelijk gaf hij je de bevestiging dat je de juiste keuze had gemaakt.

    Dit is mijn gevoel wat ik bij je droom krijg voor jou hoeft het niet zo te zijn.
    Het is een ontzettend mooie droom. Dromen op dit niveau daar is de taal universeel dus altijd verstaanbaar omdat de overdracht via de kern gaat. Net zo als het reizen door tijd en ruimte. Het kan best zijn dat als je daar nu heen gaat dat je herkenningspunten zal zien. Bijzonder.
    Dank je wel voor het delen

    Liefs Sparkle.

    • Sparkle bedankt voor je reactie. Het (de droom) was in het begin van mijn zoektocht en ik voelde me inderdaad een vreemde in een materialistische omgeving en familie. Wel bloedverwant,niet geestverwant.
      Afgelopen week was ik inderdaad in hoger sferen ( in de Alpen in de sneeuw). Daar was trouwens de kwaliteit van de dromen heel anders dan hier weer terug in Nederland.
      Je verwoord goed de intentie van de beleving.

      Ps Jan, ik zou op reacties geabonneerd moeten zijn,maar zag hiervan niets in mijn mail. Maar ik vond deze reactie omdat ik benieuwd was wat er sinds een week voor nieuws op je website stond.

    • Bedankt voor je reactie Sparkle.
      Kees is tijdelijk aan de digitale wereld ontsnapt, dus een eventuele reactie zal even op zich laten wachten.
      Hartelijke groet!
      Jan

  4. Hier een foto van een Egyptische Obelisk ( van Thutmosis III ) er zijn er twee bewaard gebleven , al waar onder het Palladium zou liggen ,dat keizer Constantijn begraven...
    Lees meer

    Bijlage:

    Hier een foto van een Egyptische Obelisk ( van Thutmosis III ) er zijn er twee bewaard gebleven , al waar onder het Palladium zou liggen ,dat keizer Constantijn begraven heeft .Ik was er wel erg gefascineerd door toen en heb er een paar foto s van gemaakt . Bovenop de zuil stond ook een oud Apollo beeld met een stralenkrans van oude spijkers eromheen gemaakt van Christus ,dat geleek op de keizer .

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Hippodroom_(Constantinopel)

    • Bedankt weer Henri. Je zult wel kunnen begrijpen dat ik nadat ik deze droom had en toen later het boek van Keyserlingk over het Palladium zag, ik met rode oortjes erin heb zitten lezen. Dat bedoelde ik ook met dat dingen met verloop van tijd transparanter worden. Ik denk dat jou het boek Gralburg ook zeker wel zou bevallen,alleen vermoed ik dat er maar weinig originele exemplaren van existeren. Ik speel met de gedachte om mijn boek via scan en print on demand eens ter beschikking te stellen, maar vraag me af omdat het heel veel werk is of er wel voldoende belangstelling voor zou zijn. Om te beginnen zou ik eens kunnen beginnen met alleen de inhoudsopgave op mijn blog te zetten.

  5. Henri. Apo Nu! Winter 2014-15 blz. 29 en de verwijzing naar noten 2 en 17. Staat ook op blog.

  6. Kees, Dank voor de reactie Bedoel je met dat laatste artikel dat van sept 2004 van jouw blog , of iets uit de nrs bladje Apokalyps Nu ? Heb je...
    Lees meer

    Bijlage:

    Kees,

    Dank voor de reactie

    Bedoel je met dat laatste artikel dat van sept 2004 van jouw blog , of iets uit de nrs bladje Apokalyps Nu ?

    Heb je “Die Reise nach Byzanz: Das Palladium des Siegers ” ook gelezen ?

    Over het Palladium vindt ik niets op je blog , had er ergens iets over gelezen in een voordr van Steiner ,maar weet niet meer waar , buiten die van GA 208 .Ik dacht dat het beeld lag onder het grote plein dat grenst aan de Agi Sopha en de Blauwe moskee in Istanbul ,daar staat een zuil die uit de grond oprijst (zie de foto ) en een obelisk .

  7. @Kees , Ik heb nog wat mijmeringen opgetekend omdat het mij toch ergens nog niet losliet , zodat je het van alle kanten kan bekijken : neem eruit wat je...
    Lees meer

    Bijlage:

    @Kees ,

    Ik heb nog wat mijmeringen opgetekend omdat het mij toch ergens nog niet losliet , zodat je het van alle kanten kan bekijken : neem eruit wat je kan , is mijn boodschap , ik zie toch wel eerder de zwarte prinses als een schaduw -IK .

    Omdat ik niet ter plekke kan reageren heb ik nogmaals je reactie gekwoted .

    Henri.
    ” Ik heb je stukje meerdere keren gelezen. Eerste indruk van me was, je hebt het over heel iets anders,maar bij nader inzien, de sluier symboliseert toch ook een drempel. Ook andere dingen komen weer overeen met wat ik zelf schetste. Blijft In de reacties nog een soort tegenstelling van hoger- ik en schaduw- ik. De gesluierde was ook al buiten de kerk en later pas erin. Een dubbelganger of drempelwachter spiegelt je je slechte eigenschappen en wat je overwinnen moet om jezelf te louteren. Het is een lelijke gestalte als Kundry in de Parcival. De schone gesluierde ( niet luciferisch) spiegelde me juist een soort volmaaktheid voor die ik nog niet bereikt had en daarom moest afhaken ( uit eigen besluit).”

    Volgens ik me herinner wordt de wachter onder vele vormen en ook belevenissen ook soms als Christusfiguur zelf en in een Christuservaring gezien en beleefd . Heb reeds vele verhalen in boeken over Christuservaringen gelezen , bijv een waar men niet durfde te kijken naar die Christus zijn gelaat , uit pure eigenschaamte , … het is niet altijd een lelijk wezen , het kan een wezen zijn dat je iets kan laten voelen in jezelf ( bv ik moet mijn schoenen uitdoen …)
    Ik zie (maar dat is voorlopig mijn eigen mening) eerder de zwarte prinses als de wachter die de rouw toont omdat hij nog niet volmaakt is, en het gebouw als omhulling zelf (de Agia Sophia) als het volmaakte wezen de wijsheid, de Antroposofia zelf als de omhulling dus .
    Het is een heel mooi wezen bijv een prinses , die er naartoe gaat en er in zit , met ‘smarten des levens ‘omdat zij nog een hele weg dient af te leggen (de schaduw -Ik ) , er heel betoverend mooi uitziend en daarom zeer luciferisch zelfs ( het verschil tussen Lucifer en Christus is soms nauwelijks en zelfs moeilijk te zien )
    en je voelt zoiets van ” Zo ben ik nog bijlange niet , ik moet nog hard werken aan mezelf ” .

    De oude witte man met de zeis kan ook wel zoiets als ‘ Pietje de Dood ‘ symboliseren of een doodsengel die je overbrengt naar het volgende leven met de boodschap ‘Alles komt wel goed ‘ . Goudgele koren staat voor ‘Leven’, en wordt weggemaaid , de cyclus van herboren worden uit het nieuwe zaad . Het begin is ook met de dood ,vandaar de rouwstoet .

    Een echte aanrader , in het volgende boekje van Steiner “het Onze Vader” staat er , ” Kwaad is een misstap van het Ik.”
    Onze hogere ziel , als het ware door het opzuigen uit de goddelijke eeuwige oerbron tot een IK-ziel, of IK-heid geworden die fouten kan maken . Zelfs de 3 hogere wezensdelen ( Manas ,Boeddhi en Atma) van de mens zijn nog maar gelijk aan de drie laagste delen van de godheid die het dichts bij de mens staat.

    Het hogere Ik is de oorzaak van het boze in ons , staat ook zo in het Onze Vader , de voorlaastste zin ” En leidt ons niet in verzoeking ( slaat op astrale lichaam ,de ziel dus) , maar de laatste zin : Verlos ons van het Boze ( slaat op het IK ,of het IK-KWAAD )
    Het ik heeft zijn schaduwzijde ,want het is broodnoodzakelijk voor onze ontwikkeling van zelfstandigheid naar onbaatzuchtigheid . De ware hogere wezensdelen van de menselijke natuur , Manas, Boeddhi en Atma ( de goddelijke wil die in ons stroomt) dienen als eerste kiemen in ons nog ontwikkeld te worden door het Ik-Kwaad of egoïsme in ons te louteren .

    • Henri bedankt voor je aanvullende mijmeringen. Ik bemerk dat belevenissen die in tekst uitgedrukt hebben toch zo hun beperkingen hebben. Ik kan jouw overwegingen goed begrijpen,maar merk dat in mijn beleving juist de zwarte weduwe van een heel grote zuiverheid voor mij was, waardoor mijn eigen onzuiverheid als vanzelf aan het licht kwam, nog voordat ik de sluier kon lichten. Ik vermoed als ik de sluier wel had gelicht dat het zeker niet goed met me afgelopen zou zijn op dat moment. Dus deze vrouw ishm het predicaat luciferisch is juist “niet “mijn beleving. Ik weet ook van de kleine wachter en de grote wachter op de drempel en van de verschillende dubbelgangers die de mens heeft. In mijn verhaal werd het kwaad niet duidelijk benoemd, terwijl dat wel een thema is waarmee ik me later bezig gehouden heb. --Zie bijv. de diverse artikelen in het bld Apocalyps Nu!- -Ik zal eens kijken of het er toch niet ergens (verdekt) in tot uiting komt en zal daarom wat je hier zo noemt daarbij in overweging nemen.

      • sorry, dat inloggen ook ! 🙂 Kees alias Cheese.
        In mijn laatste artikel van AN trouwens een artikel over Johanna Keyserlingk. Ik voel me zeer verwant met haar. Ze was bezig met een zoektocht naar het Palladium en dat had oa ook te maken met Constantinopel en Hagi Sophia. Dat kwam dus ook op mijn pad na deze droom,dus ik ben er niet op voorhand door geinspireerd. Haar boek “Gralburg” heeft een zeer diepe indruk op mij gemaakt.

  8. Ook een bijzonder nachtbewustzijn fenomeen, dat ik herken is: dat je ergens bent waar vreemde talen worden gesproken en dat je op een wonderlijke manier iedereen kan verstaan. In de...
    Lees meer

    Ook een bijzonder nachtbewustzijn fenomeen, dat ik herken is: dat je ergens bent waar vreemde talen worden gesproken en dat je op een wonderlijke manier iedereen kan verstaan. In de geest bestaat die barrière blijkbaar niet.

    • Bij mensen met een bijna dood ervaring hoor je ook nog wel eens: “”toen ik daar was wist en begreep ik alles en nu ik weer terug ben ben ik alles weer kwijt.:”” Maar het bewustzijn dat er daar een albewustzijn was dat blijft behouden en kan je kracht geven in het leven hier op aarde. Misschien is dat ook wel ge-weten, geweten.

  9. Ik zat nog even te raadselen waarom er gedacht werd aan mijn vader. Nu snap ik het denk ik. Ik had het tweede voorbeeld alleen genoemd omdat ik daarmee bedoelde...
    Lees meer

    Ik zat nog even te raadselen waarom er gedacht werd aan mijn vader. Nu snap ik het denk ik. Ik had het tweede voorbeeld alleen genoemd omdat ik daarmee bedoelde dat treinreis zuiver fysiek als reis gezien kan worden,maar ook als reis naar een andere dimensie van het bestaan.

  10. Ik had ook jouw laatste niet gezien, anders had ik natuurlijk gewacht Kees ! sorry

    • Zat slechts 3 minuten tussen, eigenlijk waarschijnlijk zelfs tegelijkertijd maar moest het over doen ivm een:

      Error: You have entered an incorrect CAPTCHA value. Click the BACK button on
      your browser, and try again.

      Dus samenloop van omstandigheden 😉

  11. de ingang met zuilen
    Lees meer

    Bijlage:

    de ingang met zuilen

    • Ik zal in deze reactie ingaan op de verschillende mensen die reageerden.
      Deze droom was van mijzelf, maar het leek me niet zo gepast om er in de
      ik-vorm over te verhalen. De oude man was niet mijn vader, althans die
      indruk had ik niet, vooral ook omdat deze droom lang geleden plaatsvond toen
      mijn vader nog leefde en ik min of meer al bezig was met mijn zoektocht.
      Waarom zo bepalend voor mij? Nu ik schreef al dat me dat bij aanvang
      helemaal niet duidelijk was, pas later heb ik dingen meegemaakt waardoor ik
      kon inzien wat deze droom voor mij betekende.
      Het reisgezelschap in de trein staat voor mij voor de stroom waar ik mij op
      dat moment in bevond, van familie en kennissen. Met hen was ik op reis
      zonder te weten waar naartoe, ook niet erg bewust, ik was in die stroom
      geboren en opgegroeid. Door de treinaansluiting te missen kwam langzamerhand
      naar voren wat ik echt wilde in het leven. Namelijk eerst een zoektocht,
      maar waarnaar? Het stadje werd verkend, maar dat is moeilijk als je de
      spraak en de taal niet kent. Dat de tocht heuvelopwaarts ging zegt al iets
      over mijn onbewuste streven omhoog. Mijn band met de treinreizigers van mijn
      groep was niet erg groot, ik voelde me eigenlijk niet (meer) verwant met
      hen, hoewel er waarschijnlijk wel bloedverwantschap bij was. Pas bij het
      aanschouwen van de rouwstoet voorafgegaan door de gesluierde weduwe-prinses
      ontwaakte iets in mij oftewel het werd me bewuster wat ik eigenlijk zocht.
      Achter de sluier moest het mysterie zich bevinden. Maar waarom was er rouw?
      Er was geen lijkkist en als het een weduwe was, waar was dan de gestorven
      echtgenoot, die een prins moest zijn? En wie waren al die volgers in de
      stoet, ik voelde wel verwantschap? Waar gingen ze naar toe? Dat zijn dingen
      die ik in het voorgaande niet beschreef omdat ik het kort wilde houden, maar
      die er allemaal ook waren.
      Daarna volgt er een opnieuw zoeken nog hogerop de heuvel, de stoet lijkt
      even vergeten.
      Hagia Sophia boven op de heuvel (blijkt nu de eerste van de 7 heuvelen van
      Constantinopel) . Eens een kerk, toen een moskee en nu een museum. Sophia is
      de mysterienaam voor de moeder van Jezus, de maagd met het kind. Het kind
      staat voor het hogere ik dat geboren wil worden. Nu dit aspect van het
      hogere ik had ik zelf nog niet in ogenschouw genomen,maar vanaf nu dus wel.
      Waarvoor dank aan de reagerende vrouwen. Wat ik wel gedacht heb, Sophia is
      wijsheid, filosofie is liefde tot de wijsheid. Dat nu is een levensthema
      voor me geworden, zoeken naar de wijsheid. Eerst de wijsheid als iets
      abstracts pas later kwam het bij me op dat de wijsheid ook wezenlijk, een
      wezen zou kunnen zijn. Het plaatje van Jan van de moeder met kind op het
      plafond had ik niet in mijn droom gezien. Maar zoals ik schreef vreemd dat
      ze ook een zwart gewaad heeft, in mijn eigen voorstellingen had Maria
      altijd een blauwe mantel. Maar hier ongesluierd.
      Ik ontmoet dus deze jonkvrouwe Sophia in de kerk die later moskee is
      geworden. Het is een levend wezen, maar ze heeft smarten die ik eerder als
      rouw interpreteerde. Dan komt het voor mijzelf zeer verrassende dat ik me
      druk maak over schoenen die ik aanheb en me daardoor onwaardig voel de
      sluier op te tillen. Dat kan ik me in wakker bewustzijn helemaal niet
      voorstellen als niet moslim zijnde. Wel kan ik me echter voorstellen dat ik
      in een verleden eens van Moslim tot (esoterisch) Christen geworden ben. In
      dit leven betrad ik nooit de Hagia Sophia, maar misschien ooit eerder? Dat
      er sensuele gevoelens meespeelden verklaard voor mij o.a. ook het falen,
      immers zo een wezen te benaderen en te ontsluieren, daarvoor moet je zelf al
      een katharsis ondergaan hebben. Wil het hoger zelf in je geboren worden, zul
      je jezelf moeten reinigen en zelf tot een jonkvrouw Sophia worden. Dat ik
      niet voldeed aan die voorwaarden (niet rijp voor de levende wijsheid) werd
      me al te zeer pijnlijk duidelijk. Misschien was dat ook haar smart. Eens was
      er een onvoorbereide jongeling te Sais, die ook een sluier wilde optillen,
      maar er aan gestorven is. In een latere incarnatie werd dit de jongeling van
      Nain die door Christus uit de dood werd opgewekt. De moeder van deze
      jongeling liep in een rouwstoet en de jongeling lag al in de kist. Dit zijn
      wel beelden die pas later in mijn leven tot me gekomen zijn.
      Had ik een mislukte inwijding meegemaakt? Zoals gezegd ontredderd de stad
      weer uit, maar nu omlaag naar het hoogtenivo waar ik vandaan kwam bij het
      station, maar nu aan de andere kant van de stad. De grazige weiden en het
      riviertje waren voor mij symbolen voor het leven zelf. De man met de zeis
      die het oordeel over je velt aan het eind van dit leven is een bekend beeld.
      Maar deze man was juist zeer liefdevol, geen dreiging en ik ging ook nog
      niet sterven.
      Zoals gezegd, de oude man sprak heel veel tegen me in een voor mij vreemde
      taal die ik toch verstond. Alleen het laatste daarvan als samenvatting is me
      bijgebleven. -Alles zal goed komen.-
      Nu juist dat laatste is heel erg belangrijk geweest in mijn verdere leven,
      waar ik het niet meer zag zitten. Het gaf me steeds weer vertrouwen om door
      te gaan. En ik weet ook dat ik me successievelijk wat me verteld werd -als
      ik er aan toe ben- me weer zal kunnen herinneren.

      Tja, ik noemde dit in de aanhef een experiment. Kan me voorstellen dat
      andere mensen denken, wat moet ik daar nu mee? of denken aan egotripperij
      een belangrijke droom gehad te hebben.
      Voor mij zijn er nog veel vragen ongeklaard en daarom durfde ik het aan er
      toch over te vertellen. Wat me aangedragen werd door anderen over hoger ik,
      had ik zelf niet bedacht, maar ik ga door om me daar gedachten over te maken
      in meer meditatieve zin.

      Kees Kromme

      • Wat kan een ander er mee zeg je, heel veel.!De symbolen alleen zijn al een studie waard en ook een getuigenis hoeveel kracht het kan geven in tijden dat er een schaduw trekt over je leven. Kees ik beleef jou niet als een egotripper , integendeel, ik beleef aan jou een mens met een sterk innerlijk leven! Dank voor deze prachtige droom!

      • Henri in mijn reactie ben ik (nog) niet op jou ingegaan (waarvoor dank) omdat ik jouw reactie pas na het plaatsen van het mijne zag staan. Dus dat komt pas later.

  12. Toen ik de droom las deed het mij onmiddellijk denken aan iets ,een bepaald thema dat ik ergens gelezen had . Ben gaan kijken ik dat antroposfisch boek over karma...
    Lees meer

    Bijlage:

    Toen ik de droom las deed het mij onmiddellijk denken aan iets ,een bepaald thema dat ik ergens gelezen had . Ben gaan kijken ik dat antroposfisch boek over karma en daar komt ergens een oefening voor om’ het eigen schaduw -Ik te kunnen ontmoeten ‘.

    Men kan dit beleven in een meditatie door de licht-ruimte binnen te stappen en te vragen om het eigen schaduw-ik te ontmoeten (aldus het boek ) Er kloppen daar veel dingen in die ik nu hier ook lees in deze heldere droom , natuurlijk verweven met echte droom elementen , zoals de aanknoopfase met de trein enz .. maar die mengeling is normaal . Imaginaties kunnen ook uit dromen overslagen .( Bij mij begon dat ook uit een kadertje aan de muur met een heel mooi droomlandschap waaruit het Licht van een draaiende sterrennevel kwam )

    Het thema van de heuvel , het pad naar de top ervan , de tempel sacrale plaats of kerk daar boven op , staan zoals reeds ergens aangehaald voor de toestand van het eigen bestaan op dat moment .ls men het gebouw benadert , komt de deur , het openen daarvan ter sprake . Men kan ze zelf opendoen .De drempelwachter ( het schaduw -- IK) kan dan reeds verschijnen of zit (zoals hier ) reeds in de kerk . Men moet goed kijken zien, hoe dat zijn gezicht verhuld is ,de kledij enz , en welke kenmerken dienen zich hier aan , is belangrijk draagt hij werktuigen of wapens enz ..want alles is weerspiegeling hier van uzelf , de eigen leefwereld .
    Dan gebeurt het benaderen of willen in gesprek komen met het schaduw-ik. Wanneer die toegang geeft kan men de voorwerpen die daar liggen bekijken ., die ook met het eigen bestaan en eigen gebeurtenissen hebben te maken !Maar deze indrukken vervliegen snel dus opschrijven als dat kan (bij bewustzijn natuurlijk ) .
    Normaal is er dan nog een crypte of kelder ,waar de ongelouterde eigenschappen, begeerten enzo huizen (kunnen griezelige gestalten , allerhande voorwerpen folterwerktuigen zijn enz …) ,de dood en dierlijke wezens bevinden zich daar ook , en naarmate die meer levenloos zijn en uitgedroogd aandoen wijst dat erop dat meen meer reeds is gelouterd hierin .

    Het vergeten uitdoen van de schoenen zal heel waarschijnlijk wijzen op het nog onrein zijn waarschijnlijk en moeten verlaten en naar buiten gaan .

    Heb zelf nog niet die beleving gehad naar ik weet ,toch niet bij bewuste droom . Steiner vertelt dat men deze elke keer ontmoet als men gaat slapen , maar dan onbewust .

    Ik was in de Hagia Sopia in 2006 en heb daar enkele mooi fotos genomen , en he t was toen juist Ramadam , en heel veel volk daar ,ook in de mooie Blauwe Moskee die er vlak vlak naast staat , stampvol ,ben iedere dag geweest , en heel aparte heilige sfeer hangt daar wel .

    Ik weet niet of lukt hier een foto te plaatsen ,

    • Henri. Ik heb je stukje meerdere keren gelezen. Eerste indruk van me was, je hebt het over heel iets anders,maar bij nader inzien, de sluier symboliseert toch ook een drempel. Ook andere dingen komen weer overeen met wat ik zelf schetste. Blijft In de reacties nog een soort tegenstelling van hoger- ik en schaduw- ik. De gesluierde was ook al buiten de kerk en later pas erin. Een dubbelganger of drempelwachter spiegelt je je slechte eigenschappen en wat je overwinnen moet om jezelf te louteren. Het is een lelijke gestalte als Kundry in de Parcival. De schone gesluierde ( niet luciferisch) spiegelde me juist een soort volmaaktheid voor die ik nog niet bereikt had en daarom moest afhaken ( uit eigen besluit).

  13. Ik zal vanavond op diverse reacties en vragen ingaan. Ondertussen heb ik ook wat verrassends ontdekt. Door de bijgevoegde plaatjes van Jan ben ik een beetje op de researchtour gegaan....
    Lees meer

    Ik zal vanavond op diverse reacties en vragen ingaan. Ondertussen heb ik ook wat verrassends ontdekt. Door de bijgevoegde plaatjes van Jan ben ik een beetje op de researchtour gegaan. Constantinopel, voorheen Byzantium en dus later Istanbul blijkt gebouwd op 7 heuvelen, net als Rome. Op de eerste heuvel de Aya Sophia, dewelke eerst kerk was,daarna moskee en nu een museum. Constantinopel blijkt de enige stad die op 2 continenten ligt, Europa en Azie. Het is ook de plaats waar een concilie gehouden is, waar eens de geest afgeschaft werd, maw de triniteitsgedachte werd er afgedankt. Voortzetting volgt.

  14. Een verrassende ontwikkeling en hoe veelzeggend kunnen dromen zijn!

  15. Kees…ik ben ook benieuwd hoe deze beelden een richting aangeven in jouw verdere bestaan? Het is inderdaad wat verwarrend van wie de droom is..van vader of zoon, maar ik begrijp...
    Lees meer

    Kees…ik ben ook benieuwd hoe deze beelden een richting aangeven in jouw verdere bestaan?
    Het is inderdaad wat verwarrend van wie de droom is..van vader of zoon, maar ik begrijp dat het jouw beelden zijn. Echt een queeste om zo’n beeldenrijkdom geschonken te krijgen. Hoe algemeen geldend kan zo’n boodschap zijn?

  16. hallo Kees, dank voor je artikel, ik heb wat gedachten: Constantinopel heet sinds jaar en dag istanbul, maar oké, de oude naam roept bepaalde beelden op waardoor ik in ieder...
    Lees meer

    hallo Kees,
    dank voor je artikel, ik heb wat gedachten:
    Constantinopel heet sinds jaar en dag istanbul, maar oké, de oude naam roept bepaalde beelden op waardoor ik in ieder geval nieuwsgierig genoeg was het verhaal te lezen. Maar anders dan dat ik jouw droom ga zitten verklaren zou ik toch liever zien dat je het zelf deed. Of was de man in de droom je vader?
    en hoe dat tot richtsnoer van je leven werd daar ben ik ook nieuwsgierig naar hoe dat zit. Mocht je tijd hebben wordt een toelichting gewaardeerd
    Goeds,
    Pepijn

  17. Beste Kees, Prachtige veelzeggende droombeelden Kees. Wat zo verbazend kan zijn dat je in een heldere droom beelden ziet die overeenstemmen met de werkelijkheid. Hoe zie jij dat….zijn dat oude...
    Lees meer

    Beste Kees,

    Prachtige veelzeggende droombeelden Kees.
    Wat zo verbazend kan zijn dat je in een heldere droom beelden ziet die overeenstemmen met de werkelijkheid. Hoe zie jij dat….zijn dat oude beelden of kan het zijn dat je daar ook echt was? Ik kan later ook eens een droom beschrijven die achteraf volledig overeenkwam met de alledaagse werkelijkheid.

    • Jan deels ben ik in mijn reactie op Petra al op je vraag ingegaan. In dit leven ben ik nooit in Constantinopel geweest in ieder geval. Ik kan me gezien ook andere dingen in mijn leven wel voorstellen dat ik eens in een vorige incarnatie van Islam naar Christendom ben overgestapt. De schrik om het schoenen aan hebben komt beslist niet uit dit leven. Dat zou eventueel fysiek op die plaats plaatsgevonden kunnen hebben, maar daarbij ben ik ook zeker in die tijd bestonden er nog geen treinen. Het voert te ver om hier over imaginaties te spreken, het was duideljk een heldere droom,maar wel met voor mij zeggingskracht.

  18. Wat een mooie droombeelden zeg. Ik snap nog niet zo het verband met de droom van Jan? Gaat het hier om de mannelijke begeerte naar het vrouwelijke i.p.v. het hogere...
    Lees meer

    Wat een mooie droombeelden zeg. Ik snap nog niet zo het verband met de droom van Jan? Gaat het hier om de mannelijke begeerte naar het vrouwelijke i.p.v. het hogere zelf?

    Ik heb een zelfde soort ervaring bij het overlijden van een goede kennis die ook zei op reis te gaan naar waar ze niets mee mocht nemen dan zichzelf…..onvergetelijk en daardoor is mijn geloof onwankelbaar.

    • Petra , voor mij zie ik ook het mannelijke en vrouwelijke aspect hierin .
      Ik zie wel bepaalde beelden die hetzelfde in zich dragen als van Jan.
      Ik wil hier mijn beleving mededelen :

      De droom die hier zo gedetailleerd door Kees beschreven wordt ,roepen bij mij het beeld op ‘van een ontmoeting met zijn hogere zelf . Ik moest denken aan wat Jung hierover geschreven heeft .
      Om tot het hogere zelf te kunnen komen moet de mens door de hel van zijn eigen hartstochten zijn gegaan en deze overwinnen. De sensuele gevoelens refereren hier aan hoe krachtig dat gevoel aanwezig is.De weg die sommige mensen willen gaan, door onthechting en verzaking , kan dus ook nooit een compensatie zijn aan de echte ervaringen op dit vlak!
      Kees weet kennelijk dat er nog iets te doen valt voor dat hij het de sluier mag optillen.

    • Petra, de vergelijking met de droom van Jan was ten eerste om een inleiding naar die andere droom te scheppen. Maar ook om bepaalde wetmatigheden in dromen wat bewuster te krijgen. In dit geval het oord van handeling een kerk. In de bijbel staat al dat de tempel gods eigenlijk het menselijke lichaam is waarin de geest woont. In het geval van Christus kon deze die tempel dan ook binnen drie dagen opbouwen. Dus of een handeling zich afspeelt aan het strand, in een toren,kerk of kelder of tropisch eiland in dal of op berg/heuvel kan dat iets verschillends betekenen. Een tweede motief, spijt bij Jan, verzaken bij mij en het verlaten van de ruimte. Ook bij beiden een vrouw. Daarbij nog iets merkwaardigs. Zelf heb ik nooit uitgezocht of de beelden die ik beleefde ook echt bestonden,dus of de steegjes er fysiek echt zo uitzagen en of Constantinopel echt op een heuvel gebouwd is. Maar doordat Jan plaatjes uitgezocht heeft bij mijn verhaal die erg treffend waren werd ik wel aan het denken gezet. Zo is de vrouw op het plafond niet gesluierd maar wel met het beschreven kleur kleed. Voor mij was niet een fysieke realiteit in de droom maar een andere werkelijkheid aan de orde. Immers in dromen komen de beelden vaak van iets wat men ooit fysiek gezien heeft. In de droom worden dan deze beelden in een zinvolle samenhang gezet ( niet altijd want er zijn ook verwarde dromen) . Het raadsel is dan de compositie van de droom als geheel, wat wil er gzegd worden? De droomtaal is niet zondermeer duidelijk, maar als er dan later voorvallen in je leven voorkomen, kan het zijn dat de droom steeds transparanter wordt. Jouw opmerking over hoger ik was dat ingegeven door de plafondschildering?

      • Bedankt voor de uitleg Kees. Ik bedoelde dat het naderen van het Zelf voor een man vrouwelijk is en voor de vrouw mannelijk. Dat een man de vrouw veelal ook fysiek benaderden wil, en dat die reactie ook doorwerkt in een geestelijke ontmoeting, als het niet omgevormd is. Zoiets………….

      • Ik was dus niet ingelogd maar reactie op Petra was van de auteur.

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »