De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

De Ontheemden (Deel 1)

20151220_123636_resized_1

De donkere nacht van de ziel: eenzaamheid en verlatenheid, de lijdensweg naar bevrijding.

In deze tijd ontstaat er een groeiende groep van ont-heemden: mensen die een bewustzijnsontwikkeling zijn gegaan en geen thuis meer kunnen vinden, verjaagd zijn uit hun vertrouwde omgeving en de veiligheid die daarbij hoort. Het gaat over eenzaamheid, angst en vervreemding van de wereld, en niet over gelukzaligheid en tevreden leven in het hier en Nu. Het wordt ook wel omschreven als de donkere nacht van de ziel, dat in feite een inwijdingsproef is en uiteindelijk niet te ontlopen.

De oppervlakkige spiritualiteit wil ons wijs maken dat we zonder meer gelukkig en tevreden kunnen zijn als we in staat zijn het denken te overschrijden, en als we dan maar genoeg mediteren komt het vanzelf prima in orde. De aarde is immers maya. Er is een enorm aanbod aan spirituele cursussen waar je kunt leren om een verlicht mens te worden, onder leiding van iemand die speelt dat hij of zij de wijsheid in pacht heeft en zelf dol gelukkig is in het Nu. Maar al te vaak zijn het zelf ongelukkige mensen, omdat ze een rol moeten spelen en daardoor zich alsmaar meer verwijderen van het eigen zelf. Het is een luciferische zinsbegoocheling die een fata morgana voorspiegelt en de mens wil weghouden van de aarde en de vragen die het stelt. De mens balanceert tussen de twee uitersten: jezelf verliezen in de aarde en egoïstisch opgaan in materieel welzijn of de aarde willen ontvluchten in een vage vorm van spiritualiteit: Materialisten en zwevers.

Beiden plegen min of meer verraad aan het eigen zelf dat door ervaring en verbinding een vrije identiteit wil worden, om van daaruit zich bewust weer te kunnen verbinden. (Re-ligare) Ondanks dat weten kun je geen stap overslaan en moet alles doorleefd worden, ten volle geleefd, de tijd van kloosters en terugtrekken in grotten is voorbij. Eigenlijk zal je nog meer respect moeten kunnen opbrengen voor iemand die de aarde ingaat en zich ermee wil verbinden, dan voor iemand die alsmaar een buitenstaander blijft en geen verbinding kan maken. Er is niets mis mee om je met jeugdig enthousiasme voor een poosje in de aarde te verliezen, er diep in onder te duiken omdat de werkelijke parels diep in de aarde verborgen liggen. We zijn uiteindelijk allemaal schatzoekers en de materiële wereld speelt daar op in en spiegelt ons de uiterlijke schatten voor: steeds een mooiere en duurdere auto, een nog groter en nog mooier huis, nog duurdere en nog verdere vakanties, etc.. Verder een niet te stoppen productie van onnodige producten die gebracht worden als onontbeerlijk om er bij te blijven horen.Unknown-2
De nietsontziende globalisering maakt een kleine elite tot de nieuwe wereldheersers die de democratisch gekozen regeringen hun wil opleggen en gaan en staan waar zij willen, wat hen het beste uitkomt. De materialist zal er eens, door eigen ervaring, achter komen dat het uiteindelijk allemaal niets voorstelt. Ik zie nog altijd het beeld voor mij van Steve Jobs die wanhopig alles probeerde om beter te worden en ondanks zijn macht en enorme kapitaal de strijd moest opgeven, niets kon ook hem helpen.

Eens vroeg men aan een oosterse meester waarom hij niet in eigen land de mensen ging helpen i.p.v. de verwende Westerse mens. Hij antwoordde zoiets als: “Omdat de Westerse mens al door begint te krijgen dat het allemaal niets voorstelt, en wel door eigen ervaring, en de oosterse mens nog droomt om eens net zo rijk te worden.” Ik verval in herhaling maar wil toch weer benadrukken dat alleen werkelijk doorleefde eigen ervaring tot meer bewustzijn kan leiden en dat is door niets te vervangen; niet door meesters, niet door boeken, niet door je aan te sluiten bij wat voor groepering dan ook. Uiterlijk kennis en overgeleverde wijsheid is slecht een middel om je eigen ervaring en inzicht aan te toetsen. In feite krijg je op je levenspad precies wat je nodig hebt voor je geestelijke ontwikkeling om tot een hoger bewustzijnsniveau te komen.

raghavanand1De onrustige spirituele zoeker reist de hele wereld over om de juiste raadsman/vrouw of goeroe te vinden. Hij of zij leest alles wat los en vast zit over spiritualiteit en een gelukkig leven, zoekt het in drugs, party pillen en opeenvolgende relaties. Wil mediteren en leven in het hier en nu en soms ziet hij, buiten de drugs om, een teken uit de geestelijke wereld of hoort een stem die bevestigt dat de juiste weg wordt bewandeld.
Weer anderen sluiten zich aan bij groeperingen die de plaats in nemen van de vroegere kerken en hun erediensten. Zij voelen zich geborgen onder gelijkgezinden en spreken een zelfde soort jargon, houden zich onophoudelijk bezig met het lezen van boeken en het declameren van citaten.
Voor beiden groepen geldt… dat alle wijsheid van buiten die niet eigen gemaakt wordt, vroeg of laat vervalt tot hoogmoed.

Door je enthousiast te verbinden en er diep in onder te duiken, leer je door eigen ervaring, door vallen en weer opstaan, je onderscheidingsvermogen steeds verder te ontwikkelen. Onderscheid te maken tussen zin en onzin van wat je aangereikt wordt en waarin je in werkelijkheid leeft. De materialist ontdekt langzamerhand dat al die zekerheden schijnzekerheden blijken te zijn en dat werkelijk geluk of innerlijke vrede daar niet door gevoed worden, in tegendeel zelfs.
De spirituele zoeker ontdekt dat al die experimenten en al die meditatie oefeningen hem of haar in feite niet verder gebracht hebben, maar eerder weggetrokken van het-zelf.
De mens op deze zoektocht heeft weinig of niets aan goed bedoelde adviezen; terughouding, luisteren en begripvolle ondersteuning is voldoende, omdat het leven geleefd moet worden op de manier die bij een bepaald iemand past, hoe vreemd ook in de ogen van de ander. Oordelen is daarom ook de grootste barrière op de weg naar bewustzijn.

Hier begint het ont-heemd zijn een duidelijke vorm aan te nemen: De teleurgestelde materialist gaat het spiritueel proberen en de ander gaat de materie omarmen, zoals bijna al die idealisten uit de zestiger jaren zeer materialistische mensen zijn geworden en zogenaamd het land hebben opgebouwd.
Aan iedere verwachting ligt teleurstelling ten grondslag; hoe groter de verwachting, hoe dieper de teleurstelling. De ware middenweg kan alleen gevonden worden als de zij en dwaalwegen moedig worden onderzocht. De materie wil de mens doen inslapen in de schijnzekerheid van de welvaart, met als drijvende kracht de hebzucht. De zogenaamde spirituele wereld wil je doen geloven dat de aarde niets voorstelt en dat je je daaraan moet ontworstelen en dat dan alle schatten van de geest voor het grijpen liggen.GetAttachment.aspx

De ontheemden zijn langzamerhand wakker geschud door ervaringsfeiten en het inzicht daagt dat alles waar ze in geloofden een illusie blijkt te zijn. Het is een gevoel van nergens meer bij te horen, nergens meer een thuis te hebben. Een alsmaar groeiende onverklaarbare vermoeidheid, overgevoeligheid voor het lawaai van de wereld en steeds sterker wordende antisociale krachten. Dit kan een duistere periode inluiden van depressie, angsten en wanhoop. Het is niet zomaar een tijdelijke depressie die door de psychiatrie met pillen verholpen kan worden, maar een diep doorleefd gevoel van absolute verlatenheid. Dat niet gedeeld kan worden omdat je een absolute buitenstaander bent geworden die nergens meer bij hoort; niet bij de wereld en niet bij de geest. “Vader waarom heeft U mij verlaten?” Door God en iedereen verlaten.
Losgekomen van ieder mogelijk groepsbewustzijn en bloedbanden die voorheen een soort thuis waren. Je leeft in een soort schemergebied tussen de materie en de geest, en het kan lang aanhouden, van enkele maanden tot jaren, dat hangt van de voorbereiding af.

Vroeger kreeg je nog wel eens heldere dromen, zag je soms lichtende symbolen tijdens de meditatie, of voelde je een omhoog kruipende energie, maar nu ook daar niets meer, alleen maar stilte en een zeurende stem die je influistert dat het allemaal geen zin heeft en zonde van de tijd is. De twijfel groeit en er ontstaat langzamerhand een groeiende weerzin tegen iedere vorm van spiritualiteit en meditatie. Dat was nog wel het laatste houvast, omdat de wereld al eerder doorzien en weerzinwekkend bevonden was. De menselijke hebzucht, wreedheid, egoïsme en uitbuiting van het milieu wordt als ondraaglijk ervaren en machteloos beleefd.
Boeken hebben je opeens niets meer te brengen, omdat ze alleen maar nog meer de onechtheid en waanzin van de wereld weerspiegelen. Spirituele boeken worden onverdraaglijk omdat het een eeuwige herhaling is van hetzelfde en je doorziet de leugen van de auteurs die niet veel verder komen dan napraten. Oude vriendschappen worden alsmaar losser en lossen op in het niets. De relatie met de partner is aan verval onderhevig omdat er een niet te overbruggen kloof aan het ontstaan is. Het dagelijks werk wordt nog met moeite volbracht en niet weinigen kunnen het na een bepaalde periode helemaal niet meer opbrengen om zich er nog mee te verbinden. Ook is er een overwegend gevoel van mislukken omdat ieder persoonlijk willen alleen nog mislukking ten gevolge heeft. Daarbij ontstaat er een grote twijfel over de waarde van werkelijk alles wat je in het verleden ondernomen of gedaan hebt. Je kunt de zin niet meer ontdekken van al die ervaringen en vroegere inzichten blijken aan twijfel en verval onderhevig.
Al met al geen episode in het leven om naar uit te zien.
13729112_1884785964987765_4182727314974819600_nWat nog over blijft is een wandeling door de natuur, welhaast het enige dat nog als echt wordt beschouwd en dat blijkbaar met de huidige staat van de ziel overeenstemt. Een groeiende behoefte aan stilte en alleen zijn. Zelf heb ik dit heel sterk ervaren en zocht voortdurend naar plekken waar ik alleen kon zijn, maar ik nam mijzelf overal mee naar toe en kon mijn eigen duisternis geenszins ontlopen. In feite komt het er op neer om dat ook niet meer te willen en stil te staan en het duister onder ogen te komen.

In zo’n periode kunnen er ook verschillende latent aanwezigen ziektes loskomen die de wanhoop en eenzaamheid compleet maken. Er was al weinig vertrouwen in de gezondheidszorg, maar die belandt dan op een dieptepunt omdat je des te meer beleeft dat je er volkomen alleen voorstaat, alleen bent, ondanks de goedbedoelde hulp van de omgeving. Ook kunnen er allerlei vage ziekteverschijnselen ontstaan die niet zichtbaar worden in het fysieke lichaam. Toch horen die ziekteprocessen erbij omdat er een energie aan het werk is die oude kwalen en pijnen probeert op te lossen, opdat er ruimte komt voor de indaling van een hogere vorm van energie. Als stromend water dat alle barrières op zijn weg wil opruimen. De wezensdelen komen losser van elkaar te staan en een hogere Ik-kracht wordt voor de toekomst onontbeerlijk. Het is een voorbereidende fase op werkelijke innerlijke zelfstandigheid en zelfbewustzijn.

Staan voor die leegte, die gapende leegte, die je uitdaagt om niet meer te vluchten, om te blijven staan, stil te worden en te luisteren naar iets wat je daaruit tegemoet komt. Het verzet omzetten in overgave. Overgave aan die zinderende stilte. Wachten in plaats van Verwachten! Het ego verzet zich namelijk met hand en tand, omdat het voelt dat het de strijd aan het verliezen is
Waarschijnlijk heb je er al eerder voorgestaan en evenzovele keren het weer de rug toegekeerd, om toe te geven aan de aardse verlokkingen, verlangens, en gekozen voor kortstondig geluk. Gevangenen in het rad van wedergeboorte dat immers gebouwd is op verlangens, het vervullen van verlangens en vervolgens op naar het volgende verlangen.
Verlangen naar rijkdom, materie en de overvloed die daar bij hoort doen hele continenten op drift geraken. Blijkbaar moet ieder verlangen vervuld worden om het daarna te kunnen doorzien. … om eens uit te komen bij het laatste verlangen:
Alleen nog maar te kunnen zijn, jezelf te zijn, vrij van de kluisters, vrij van de tredmolen die leven heet. Het is het opofferen van kortstondigheid en vanuit de vervulde leegte komt de duurzame vervulling. Het is oorzaak en gevolg op een ander niveau.kramskoj-nikolajewitsch-iwan-christus-in-der-wueste-790045

Als je eenmaal zover geraakt komen de tegenkrachten uit de spelonken tevoorschijn om je alle schone schijn voor te spiegelen en je(weer) te verleiden om daaraan toe te geven en niet de keus te maken voor werkelijke vrijheid, te gaan staan in eigen kracht en daardoor verbonden te zijn met alles. Als je uiteindelijk die tegenkracht weet te weerstaan, dan wordt alles wat eerst uiterlijk was een innerlijk gebeuren, en bemerk je dat alles zijn innerlijke of geestelijke tegenhanger heeft. Je bent nog wel in de wereld maar niet meer van de wereld.
Dan kan je in vrijheid en uit eigen vrije wil je hernieuwd verbinden met de aarde en de geest(re-ligare), en kun je navigeren op de signalen van boven en beneden en ben je precies op het juiste moment op de juiste plaats.
Droombeeld die ik kreeg in die periode kan het proces verduidelijken:
Ik ga een smalle trap op naar een geheime kamer die ik eindelijk weer herontdekt heb. De kamer is stoffig en twee mooi gevormde spinnenwebben hangen in de hoek, die ik met verbazing bekijk en bewust laat hangen. Ondanks dat is er opvallend veel licht in de kamer…. Ik doe het dakraam en een zijraam open en er stroomt weldadige lucht naar binnen. Dan wil ik het licht uitdoen en zoek naar een mogelijkheid daartoe maar die blijkt er niet te zijn… Het licht is daar gewoon onveranderlijk aanwezig.
:
We worden alsmaar weer naar buiten getrokken zolang we deze ‘geheime’ kamer in onszelf niet herontdekken, het licht is in onszelf en altijd al geweest, het wacht op onze terugkeer.

Wordt vervolgd. De Donkere nacht van de ziel

Voor meer persoonlijke vragen: DE VERWANTEN POSTBUS
Ook geplaatst op de VERWANTEN PAGINA voor reactie en verdieping

(Totaal aantal bezoeken: 1.223, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!

Comments are closed.

(47 Reacties)

  1. Zo mooi beschreven deze innerlijke kennis/weg. Die alleen maar in afzondering te bewandelen is. Die nog vreze hebben om zich zelf niet te willen te verliezen, maar wegvluchten in eenzaamheid....
    Lees meer

    Zo mooi beschreven deze innerlijke kennis/weg. Die alleen maar in afzondering te bewandelen is. Die nog vreze hebben om zich zelf niet te willen te verliezen, maar wegvluchten in eenzaamheid. Heel herkenbaar

  2. Als het waar is, dat er in de geestelijke wereld geen tijd, ruimte en materie is, maar alleen geestelijke activiteit, beweging. Dan kun je je voorstellen dat het ontwikkelen van...
    Lees meer

    Als het waar is, dat er in de geestelijke wereld geen tijd, ruimte en materie is, maar alleen geestelijke activiteit, beweging. Dan kun je je voorstellen dat het ontwikkelen van een vaste kern een zelf of een ik eigenlijk niet mogelijk is. De term daarvoor pantha rhei-alles beweegt. Maar op aarde geïncarneerd in een fysiek lichaam op een bepaalde plaats in de ruimte waar er onderscheid kan zijn tussen jou en mij zowel ruimtelijk als in de tijd. Daar kunnen we een ik een zelf een kern ontwikkelen. Daarvoor is de weerstand van de materie nodig, ieder zijn eigen lichaam. we staan tegenover elkaar ruimtelijk gezien. We komen na of voor de ander in tijd gezien op aarde, dragen bij aan elkaars ontwikkeling. We gaan niet op in een grote eenheid zoals een druppel in de oceaan zou doen. Toch is er dan verlangen naar die eenheid. Maar voor mij niet het doel een oplossen in die grote eenheid, maar een eenheidsbeleven met behoud van de eigenheid. Mensen met bijna dood ervaringen spreken hierover (Pim van Lommel in eindeloos bewustzijn). Kennelijk hebben we dit aardse tranendal nodig om ons te kunnen ontwikkelen. Om eenmaal in de geestelijke wereld niet op te lossen in het al, maar om toch ons eigen middelpunt dat we ik-ben noemen te behouden.
    Als we gezond zijn zijn we ons van veel niet bewust. hebben we pijn, bijv. buikpuin, dan zijn we ons extra bewust van de buik. Pijn geeft dus bewustzijn. Zielepijn zoals Jan deze beschrijft geeft ook bewustzijn. We moeten daar doorheen kennelijk.
    Dit maar even als kleine aanvulling mijnerzijds op het artikel van Jan.

  3. Dat is lief van je Jan. Dankjewel! En je hebt zeker gelijk: dat hoort bij ‘iets’ oudere heren zoals wij 🙂 Maar diep in mijn hart weet ik dat het...
    Lees meer

    Dat is lief van je Jan. Dankjewel! En je hebt zeker gelijk: dat hoort bij ‘iets’ oudere heren zoals wij 🙂 Maar diep in mijn hart weet ik dat het vinden van die rust -waar ik gek genoeg zo sterk naar verlang- mij desondanks niet gelukkig zou maken. Zijn wij mensen dan toch tegenvredig?

  4. Mooi artikel, en voor mij ook zeker voor een groot deel herkenbaar. Het raakt ook deels aan wat ik in mijn reacties op het vorige artikel probeerde aan te geven,...
    Lees meer

    Mooi artikel, en voor mij ook zeker voor een groot deel herkenbaar.
    Het raakt ook deels aan wat ik in mijn reacties op het vorige artikel probeerde aan te geven, al kwam dat niet voor iedereen zo over. Wat ook okee is natuurlijk, want juist in die dialoog worden we uitgedaagd om onze bevindingen zo helder mogelijk te formuleren en dit helpt ons ook zelf dingen helderder te krijgen.

    Zoals ik het zie, begint de ervaring van afgescheidenheid zodra we uit het paradijs van de baarmoeder geperst worden, onze verbindingsstreng met het Grote Al wordt afgesneden en onze eerste ademteug moeten nemen. Op dat moment neemt het wiel van karma middels de astrologische setting bezit van onze incarnatie, het is als een prisma waardoor het Goddelijke witte licht breekt en patronen en schakeringen vormt. Daarbovenop komt bij de mens het hele ego, de denkbeeldige ik- persoon waarmee men zich vervolgens identificeert.
    Het ego ervaart zichzelf in een toestand van afgescheidenheid en realiseert zich ergens van binnen dat dit niet de natuurlijke staat is. Men gaat vervolgens op zoek naar die natuurlijke staat, omdat men zich die herinnert als gelukzalig. En weet, ergens diep van binnen, dat die voorhanden is, dat het slechts een illusie is die het ervaren daarvan verhindert.
    Men gaat op zoek naar dat gevoel van vervulling en gelukzaligheid van dat één-zijn. Gaan dat op het materiéle vlak zoeken, middels carriere, bezit, reputatie, macht. Of op het relationele vlak, met alle emoties, projecties en onderlinge afhankelijkheid die daarbij hoort. Of als men daar allemaal het beperkte van inziet, kan men denken dat vervulling te halen valt uit andere mensen helpen, goede doelen dienen en de wereld verbeteren. Als ook dat geen vervulling meer geeft gaat men het zoeken in het spirituele: religies, spirituele oefeningen, goeroes, ashrams, mantra’s, aartsengelen, kaarten, astrologie, numerologie, rituelen en noem maar op. En steeds hoopt men zo het geluk weder te vinden.
    En net wat je zegt Jan, je neemt altijd jezelf mee. En je hebt gelijk dat deze hele ervaringsweg nodig is. In al deze spirituele aangelegenheden die ik noemde en meer, schuilt ook enorm veel wijsheid en kan een brug zijn om veel meer diepte in ons bestaan te gaan ontdekken, enz. Maar in dit leven gaat alles voorbij. Uiteindelijk staan we toch weer met lege handen. Niets in dit leven schenkt de uiteindelijke, niet vergankelijke vervulling die we zoeken. Steeds weer worden we terug geworpen op het enige dat we hebben: onszelf…. ons Ware zelf…. Alsof het niet genoeg is…. En van daaruit is alles steeds weer fris en nieuw… en liefdevol ja…. 🙂
    Nou tot zover mijn bespiegeling hier, doei!

    • Goede aanvulling hoor..ik ken het uit eigen ervaring: religies, spirituele oefeningen, goeroes, ashrams, mantra’s, aartsengelen, kaarten, astrologie, numerologie, rituelen en noem maar op. En steeds hoopt men zo het geluk weder te vinden.// maar ik vond het niet! Nu probeer ik mij veel meer over te geven aan wat mij vanuit het leven tegemoet komt en dat geeft rust als ik het met bewustzijn benader tenminste.
      Groet!

      • Thanks Jaël. Ik snap wat je bedoelt. Zelf zit ik er een beetje mee, dat wat ik ook probeer, niets helpt, en toch kan ik het proberen maar niet laten. 😉 Maar dat geeft niet, ik kan altijd weer terug naar die bron die nader dan handen en voeten is, je weet wel… misschien houdt die hele probeerbeweging pas op als die geheel doorzien wordt…. grtz!

    • Ps Met Ware zelf bedoel ik niets hoogdravends, gewoon ons eigen, natuurlijke zelf, gewoon zo gewoon als maar mogelijk is. Als er zoiets als Verlichting bestaat, is het volgens mij de allergewoonste staat van zijn die een mens maar zijn kan. Zelfs inclusief alle minder perfecte kantjes. Natuur.

      • Zonder enige pretenties. Weg met alle pretenties!!! 🙂

        • Als er zoiets als Verlichting bestaat, is het volgens mij de allergewoonste staat van zijn die een mens maar zijn kan.
          /We worden alsmaar weer naar buiten getrokken zolang we deze ‘geheime’ kamer in onszelf niet herontdekken, het licht is in onszelf en altijd al geweest, het wacht op onze terugkeer./

          Bedankt voor je mooie reactie….jij had bijna hetzelfde kunnen schrijven geloof ik, dus in deze zijn we het aardig met elkaar eens. En wel zonder pretenties 🙂

          • Weerstand bieden? Hmmm……

          • Op een gegeven moment ga je ook zien dat het gewoon een spel is, toch.
            Het bewustzijn dat zichzelf te pakken probeert te krijgen en tegelijkertijd aan zichzelf probeert te onstnappen. Gaat eindeloos zo door. Het is toch eigenlijk om te lachen gieren brullen…. geniaal is het!

          • Ha ha ha ik hoor Osho praten…

          • Ja, zo is het Jan. En zelfs als we die “geheime kamer” in onszelf ontdekken, blijft de beweging, de energie van naar buiten getrokken worden toch in stand. Het is zo’n krachtige beweging, dat er blijkbaar hoe dan ook niet aan te ontkomen valt.
            Zie jij dat ook zo? En zo ja, dan geeft dat weer stof tot verder zelfonderzoek, wat jij?

          • Dat is waar maar de kunst van de oefening waard om weerstand te bieden aan die naar buitentrekkende energie dat geeft kracht en bovenal rust.

  5. In dit kader wil ik ook een eigen ervaring plaatsen. Het was in een periode dat ik mij sterk verbond met het ontdekken en onderzoeken van kruiden en hun toepassingen...
    Lees meer

    In dit kader wil ik ook een eigen ervaring plaatsen.
    Het was in een periode dat ik mij sterk verbond met het ontdekken en onderzoeken van kruiden en hun toepassingen ervan.

    Op een avond overkwam mij toen het volgende:
    In mijn slaap ontwaakte ik door een aanhoudend bonkend geluid als van een kloppend hart dat ook steeds indringender werd.
    Het was de aarde…..en ik was die aarde, Ik rook de geur van rijke humus en ik zag uit de aarde hoe de planten spiraalsgewijs zich ontvouwden en terwijl die planten zich ontvouwden spreidde de kosmos zich uit over de dieren en de mensen en het hele heelal en ik wist ik ben dit alles en dit alles is mij en ik had het onmetelijk lief.

    Deze werkelijkheid de liefde voor alles wat is zit in ons, is deel van ons.
    Doch voor deze werkelijkheid plaats kan vinden ga je door vele reinigingen heen.
    Men sterft aan zijn oude zelf. Dit oude zelf verhongert en treurt.
    Laat hem toch treuren en laat hem verhongeren, doorsta wat je te doorstaan hebt. De ziel zoekt andere voeding. Wees niets en ben niets tot dat niets weer iets wordt.

  6. Ik was in slaap gevallen. Maar hoe was ik hier terecht gekomen? Een monotoon ratelende projector vertoonde een oude zwart/wit film. Mensen op weg, met een serene maar vriendelijke gezichtsuitdrukking....
    Lees meer

    Ik was in slaap gevallen. Maar hoe was ik hier terecht gekomen? Een monotoon ratelende projector vertoonde een oude zwart/wit film. Mensen op weg, met een serene maar vriendelijke gezichtsuitdrukking. Te voet, per fiets en een enkeling zelfs op een paard gezeten. Doelgericht en snel, maar zeker niet overhaast.
    Op de achtergrond was een ijle ruis hoorbaar die klonk als de voorjaarsregen op een fris en kortgeknipt grasveld. Na enige tijd hoorde ik tientallen kinderstemmetjes die er wel door toegedekt leken. Ze zongen een wonderlijk meerstemmig, wat weemoedig lied. Na afloop riep een van hen iets dat ik niet verstond. De anderen barstten in vrolijk lachen uit en toen werd het langzaam stil.
    Ik werd duizelig, mijn hart klopte in mijn keel en ademhalen kostte me nu veel moeite. Tranen welden op in mijn ogen en hoewel er niemand was die mij kon zien verborg ik mijn gezicht in mijn handen. Ik zou niet kunnen zeggen hoe lang ik daar heb gezeten. Toen ik tenslotte om mij heen keek was de film afgelopen en het was volledig donker geworden in de ruimte.
    De tijd begon nu te dringen, maar ik had geen idee waar de uitgang was. Tastend bewoog ik me langs de stoffige, muf ruikende wanden. Na enige tijd voelde ik iets wat op een sleutel leek en het lukte me, zonder deze om te draaien, de deur te openen.
    Tot mijn verbazing kwam ik in een kleine ouderwetse keuken terecht. Op de van een kleedje voorziene tafel stond een geëmailleerde koffiepot en wat gebruikte kopjes. Op het gietijzeren komfoor in de hoek een hevig stomende weckketel waar een rode thermometer bovenuit stak. Ik liep direct naar het beslagen raam en veegde er met mijn mouw over zodat ik naar buiten kon kijken. Het motregende en de lucht was grijs. Ik zag een rij flonkerende druppels aan de waslijn hangen. Af en toe viel er een, die te zwaar geworden was, om dan onzichtbaar tussen de kiezelstenen te worden opgenomen. Twee nog jonge druppels gleden traag in elkaars armen en verenigden zich tot een grotere op de vrijgekomen plek. Na enige tijd viel ook die naar beneden en de betovering was verbroken. Het leek alsof een nog bleek zonnetje door het wolkendek heen probeerde te breken.
    In de verte blafte klaaglijk een schorre herdershond en vrijwel gelijktijdig rook ik de geur van vochtige, pas omgeploegde aarde. Weldra zouden de zwaluwen terugkeren naar hun veilige nesten onder het dak. Gretig verlangde de weidse hemel al naar de kleintjes die daarboven zo graag liefdevol gekoesterd wilden worden in het onmetelijke blauw.

    • Dank voor het delen van deze mooie beleving Herm.

    • Wat wil je ons nu eigenlijk hier mee zeggen? En wat is het verband met het artikel over de ontheemden?

      Is het een sprookje…Ter lering
      Groetjes Jael

      • Hoi Jael, Dank voor je vragen, maar… ik vind het moeilijk om je de antwoorden te geven die je van mij verwacht. Beelden kwamen in mij op tijdens het lezen van het schitterende verhaal van Jan, en daar probeerde ik met de woorden die ik in de loop van mijn leven geabsorbeerd heb vorm aan te geven, bij voorbaat al wetende dat het geen makkelijke klus zou worden. Maar ja. Zoals zoveel mensen heb ik regelmatig de mij volledig omverwerpende behoefte om indrukken te beantwoorden. Ik heb daar beperkte middelen voor. Een aanraking, een kus, een veldboeket, een gekleurd pakje waar wat in zit. Ach, noem maar op. Ik heb een elektrotechnische opleiding en ik werk in de ict. Dus het omhulsel van mijn ziel is zo analytisch en logisch als de pest. Maar dat heeft geen ene moer te maken met mij. Ook ik heb nog steeds geen wortel geschoten hier op deze wereld. (dat is het verband!) Maar misschien komt het nog.

    • Herm bedankt voor de prachtige beelden!
      Het lijkt veel op de korte droom die ik beschreef.
      /Op het gietijzeren komfoor in de hoek een hevig stomende weckketel waar een rode thermometer bovenuit stak./ Kundalini vuur?
      Het is jouw droom, dus alleen jij kan hem uitleggen..

      • Ha die Jan, blij te lezen dat onze beelden uit dezelfde bron opwellen. Als ik er eens goed voor ga zitten zal er na wat hoofdbrekens vast wel een goed doortimmerde theorie uit sijpelen. Een troostende gedachte.
        Maar ik heb nauwelijks zitvlees omdat het leven mij alsmaar rusteloos voortdrijft in allerlei richtingen. Dus ik zal nog wel even geduld moeten hebben totdat mijn vaarwater eindelijk eens wat minder woelig wordt 🙂

        • Maar ik heb nauwelijks zitvlees omdat het leven mij alsmaar rusteloos voortdrijft in allerlei richtingen./
          Ik hoop toch dat jij op een gegeven moment de leider wordt van je eigen leven en niet dat het leven je rusteloos blijft voortdrijven. Ik gun je wat meer rust dat hoort bij onze leeftijd,

  7. Ik las net iets over liefde en oordeel en hoe kan je van iedereen houden?
    Mooi en interessant artikel daar ben ik nog wel even mee bezig. Bedankt dat zeker.

    • Hier nog de link naar het artikel: liefde voor het onvolmaakte

      https://deverwanten.nl/liefde-voor-het-onvolmaakte/

    • Ja die vraag zullen velen hebben.
      Onderscheidingsvermogen is het belangrijkste wapen van bewustzijn.
      Er is ook woekeren kwaad in de wereld…Het is van belang om dat te erkennen en onder ogen te zien.
      Daarom is het van belang het licht te versterken en ‘ geen parels voor de zwijnen te werpen’.
      Er staat een artikel op de site….liefde voor het onvolmaakte…ik zal straks de link plaatsen.
      Dag Arie..
      Houdt goede moed, zou ik zeggen.

  8. Een artikel waar ik me bijna volledig in kan vinden. Moedig om dit te beschrijven omdat het niet in het geijkte spiritueel cultuurtje past. Het proces dat je beschrijft zou...
    Lees meer

    Een artikel waar ik me bijna volledig in kan vinden. Moedig om dit te beschrijven omdat het niet in het geijkte spiritueel cultuurtje past.
    Het proces dat je beschrijft zou ik zelf deculturisatie noemen. Dit woord dekt de gehele lading van ontwikkeling en de daarmee gepaard gaande ontheemding.
    Eind 1998 was er de confrontatie, in (para)visueel opzicht met de eerste wachter aan de drempel.
    Ik werd ernstig ziek en kwam in een farmaceutische fuik terecht waardoor het onomkeerbaar werd.
    Ik kwam in aanraking met astrologie en doorleefde en onderzocht de verschillende astrologische stelsels. Een diep besef van het willen purificeren van je eigen persoonlijkheid en ziel maakte zich van mij meester. Helderziende ervaringen en ervaringen met overledenen bevestigden dat de traditionele wetenschap op een dwaalspoor zit.

    Onderscheidingsvermogen ontwikkelen binnen het spectrum van goed en kwaad, zin en onzin etcetera is vanaf een bepaald moment niet meer te stoppen.
    Onbaatzuchtigheid, onzelfzuchtigheid, mededogen, genade en empathie wordt de nieuwe ” schijf van 5 “.
    Behalve een oppervlakkig babbeltje kun je met bijna niemand meer een wezenlijk gesprek voeren. Helaas.
    Ontwikkeling van de ziel betekent dat je steeds eenzamer wordt. De medemens ontwikkelt zich namelijk niet, sterker nog involueert in hoog tempo.
    Het enige wat overblijft is de prachtige natuur, de schitterende dieren of prachtige muziek om je mee te verbinden.

    Een vraag die blijft hangen na het artikel 2 keer te hebben gelezen.
    Hoe kun je je herverbinden met de medemens als het verschil in belevingswereld en normen/ waarden steeds groter wordt?

    • Ik heb je vraag nog eens meegenomen omdat het aan iets heel wezenlijks raakt.
      Door onderscheidingsvermogen leren we tot het juiste oordeel te komen.
      Bij mij kwam op… het beeld van de lijdensweg van Jezus die zei: “Vader vergeeft het hen want ze weten niet wat ze doen.”
      Onbewuste mensen zijn net kinderen die kan je eigenlijk nog niet aansprakelijk stellen. Wel grenzen stellen, maar uiteindelijk zullen ze pas door eigen ervaring hun eigen bewustzijn versterken en dat vergt geduld en een liefdevolle houding.

      Pas bewuste mensen zijn geheel aansprakelijk voor hun daden omdat ze zich bewust zijn van de gevolgen voor henzelf, de ander , de wereld en de kosmos.

      • Zo is het denk ik precies.
        Omdat er zoveel gradaties van bewustzijn zijn zijn er ook zoveel problemen op de wereld. Niet echt bevordelijk voor de cohesie.
        Als we allemaal precies hetzelfde bewustzijn zouden hebben zouden er nauwelijks nog problemen zijn.
        Dank voor de reactie!

    • Mark ik herken helemaal wat je beschrijft …Het is razend moeilijk om met de medemens om te gaan. Niet uit hoogmoed maar omdat er zo.n kloof in bewustzijn is. Loslaten mag in dit proces en later, tenminste wat mij betreft, gaat de liefde voor iedereen stromen. Maar hoe kun je nu van Trump houden of van IS strijders?

      • Dank voor je begrip Adri!
        En inderdaad heeft het helemaal niets met hoogmoed te maken. Ik zou juist ten diepste wensen dat de verschillen in bewustzijn niet zo immens groot waren.
        Ook ik schrik van het Trump en het IS gedachtengoed.
        Het is denk ik een goed teken en een oordeel vanuit de ziel dat iets of iemand in een bepaalde mate fout is.
        Daarom geloof ik ook dat het juist 1 van de doelen in het leven is dat we zuiver leren oordelen.
        En het artikel van Jan is eigenlijk 1 groot oordeel. Vanuit een zuiver perspectief geschreven. En mijn ervaring, gevoel en verstand zeggen dat het klopt. Wie ooit de mantra heeft bedacht dat we niet mogen oordelen weet ik niet, maar het voelt als zeer onzuiver en niet bepaald wijs. Echte wijsheid betekent dat we op het juiste moment wel oordelen en op een ander moment niet oordelen. Als het goed is komt dit oordeel direct uit de ziel bij het waarnemen van iets dat in een bepaalde mate fout is.
        Als er iemand door IS onthoofd wordt en we blijven maar roepen dat we niet mogen oordelen omdat dat ergens in een boekje staat lijkt het me grote karmische gevolgen te hebben. Het grote lichtwezen wil volgens mij dat we allemaal zuiver leren oordelen.

        • Ja Mark zo kan je het ook zeggen.
          Onderscheidingsvermogen om het juiste oordeel te vellen.
          Oordeel staat dan in een andere context dan veroordeel.
          Groet!

    • Bedank Mark voor je openhartigheid.

      De vraag: Een vraag die blijft hangen na het artikel 2 keer te hebben gelezen.
      Hoe kun je je herverbinden met de medemens als het verschil in belevingswereld en normen/ waarden steeds groter wordt?

      Dat kan als het oordeel volledig zwijgt en alleen stille belangstelling overblijft omdat ieder mens het in zich draagt. Ik denk dat dat liefde is omdat je niets meer verwacht van de ander en daardoor kan luisteren.
      Verder het onderscheidingsvermogen wat je wel en niet kan verwachten en je energie zal mensen aantrekken die daar meer bijhoren.
      Christiaan Morgenstern…Voor allen broeder zijn….

      Voor allen broeder zijn!
      Allen dienen, hulp verlenen!
      Is, sinds Hij is verschenen,
      enig doel van alle zijn!

      Ook voor de booswicht,
      die ons wil weerstreven!
      Ook hij werd geweven
      ééns uit licht.

      ‘Laat liefde kwaad-in goed verkeren!
      is wat zielen, die diep schouwen, leren.
      Leer aan de haat te stalen-
      de moed om liefde uit te stralen!

      ‘Broeders- Versta dit woord!
      Dat het in werkelijkheid kan overgaan-
      en ééns een aarde zal ontstaan
      als Gods oord!

  9. Donkere nacht Ik vond onderstaande mooie tekst wellicht een aanvulling. Zelf moet in nog worstelen in het duister en herken veel en hoop dat ik in het juiste proces zit...
    Lees meer

    Donkere nacht

    Ik vond onderstaande mooie tekst wellicht een aanvulling. Zelf moet in nog worstelen in het duister en herken veel en hoop dat ik in het juiste proces zit of ben ik gewoon depressief dat is niet makkelijk te weten….Ik mail!
    Johannes van het Kruis
    De donkere nacht………

    1. In een nacht, aardedonker,
    in brand geraakt en radeloos van liefde,
    -- en hoe had ik geluk! --
    ging ik eruit en niemand
    die’t merkte -- want mijn huis lag reeds te slapen

    2. In’t donker, geheel veilig
    langs de geheime trap en in vermomming,
    -- en hoe had ik geluk! --
    in’t donker, ongezien ook,
    want alles in mijn huis lag reeds te slapen.

    3. In de nacht die de kans geeft,
    in het geheim, zodat geen mens mij zien kon
    en ook ik zelf niets waarnam:
    ik had geen ander leidslicht
    dan wat er in mijn eigen binnenst brandde.

    4. Dat was het dat mij leidde
    -- zekerder dan het zonlicht op de middag --
    daarheen waar op mij wachtte,
    van Wie ik zeker zijn kon
    en op een plaats waar niemand ooit zou komen.

    5. 0 nacht die mij geleid hebt!
    0 nacht, mij liever dan het morgengloren!
    0 nacht die hebt verenigd
    Beminde met beminde,
    beminde, opgegaan in de Beminde!

    6. Aan mijn borst, wei vol bloemen,
    Hem alleen, onbetreden voorbehouden,
    daar is Hij ingeslapen
    en heb ik Hem geliefkoosd
    en gaf de waaier van de ceders koelte.

    7. De koelte van de tinnen
    kwam, onderwijl ik door zijn haren been streek,
    met haar hand, licht en rustig,
    mij aan de hals verwonden
    en stelde al mijn zinnen buiten werking.

    8. Mijzelf liet ik, vergat ik;
    ik druk het gelaat aan mijn Beminde;
    het al stond stil, ik liet mij gaan,
    liet al mijn zorgen liggen:
    tussen de witte lelien vergeten.

  10. Hendrik Jan Bakker

    16 september 2016 om 17:40

    Hendrik Jan Bakker via Facebook //Herkenbaar. En dan heb je ook de letterlijk ontheemden, economische migranten en oorlogsvluchtelingen die -- vaak zonder dat ze het zelf beseffen -- op zoek...
    Lees meer

    Hendrik Jan Bakker via Facebook //Herkenbaar. En dan heb je ook de letterlijk ontheemden, economische migranten en oorlogsvluchtelingen die -- vaak zonder dat ze het zelf beseffen -- op zoek zijn naar spirituele vrijheid, maar die vaak niet vinden omdat ze hier in armoede of een jarenlang voortslepende asielprocedure terecht komen.
    Jan Verduin //Hendrik die vergelijking had ik in eerste instantie ook gemaakt maar ont-heemden betekent ontheemd zijn binnen de grenzen, eigen grenzen van het land.
    Daarom dat weggehaald omdat ik het vooral bedoeld als ontheemd zijn aan hetzelf. Voor jouw voorbeeld blijft vluchtelingen een beter woord.
    Hendrik Jan Bakker// Ik begrijp wat je bedoelt. Jij duidt op spirituele ontwikkeling, waardoor je in zekere zin vervreemd raakt van veel mensen om je heen. Ik kan met collega’s niet over dit soort dingen praten -- als voorbeeld. En ik verbaas me steeds meer over hun belevinswereld. Wat ik bedoel is een andere beweging. Die lijkt materieel, maar is in wezen ook spiritueel. Europa, Amerika, hebben een enorme aantrekkingskracht vanwege o.a. de vrijheid voor het individu om zich te ontwikkelen. Dat is velen misschien niet zo bewust, maar het werkt wel zo. Uiterlijk zijn die mensen op de vlucht voor oorlog of armoede, maar innerlijk zoeken ze die vrijheid. (Ik hoop dat dit niet teveel Eurocentrisch gedacht is.) Dan komen ze hier in een spirituele leegte terecht. Ik kwam kort geleden een stuk tegen dat op dat aspect in ging. De strekking daarvan was dat het gevolg daarvan weer was dat bewegingen als IS zo’n aantrekkingskracht hebben. Ik denk niet dat ik dat nog terug kan vinden. Als het lukt, plak ik het hier onder.
    Jan Verduin //Alles is geest en dat weerspiegelt zich in de materiële wereld. Daarom is jouw voorbeeld terecht gekozen.. dat ze in feite de innerlijke vrijheid zoeken maar zijn zich dat niet bewust. Wat hen uiterlijk drijft is natuurlijk wel veiligheid en materieel welvaart dat zien ze op de t.v en de films .

    Jan Verduin //Wat ik beschrijf is dat je het eerst echt moet ervaren wat de materiële wereld allemaal te bieden heeft, net zo lang tot je doorkrijgt dat zelfs die vrijheid en overvloed de innerlijke vrijheid niet dichter bijbrengt en dat kan levenslang duren.

    Hendrik Jan Bakker// Juist, een innerlijke vrijheid verworven door geestelijke inspanning, of door een catastrofe. Er zijn mensen die die vrijheid in de gevangenis vinden, politieke gevangenen, of in een concentratiekamp vonden.

    • Stilte
      Ik heb je lief.
      Poort naar
      Mijn hart
      Bron van
      Mijn vreugde.
      Je eenzaamheid
      Bekoort me.
      Er is geen verveling
      Meer,
      Noch angst
      Noch willekeur
      Er is slechts
      Zijn.

      (Mieke Pot)

      Jouw stuk roept dit bij mij op. Ook het loslaten van “alles”.. Heeft dit te maken met een bepaalde levensfase (ik ben 62..)

      • Natuurlijk hebben bepaalde levensfasen invloed op de manier waarop we in het leven staan. Bij het ouder worden hoort onthechting en terugkomen bij de stilte als voorbereiding op de overgang die vroeg of laat komt. Maar aan de andere kant staat het daar ook los van omdat er ook jonge mensen zijn met een ontwikkeld bewustzijn, omdat we hier nu eenmaal niet voor het eerst zijn…..levenslange voorbereiding kan zomaar een grote bewustzijnssprong bewerkstelligen, los van de aardse jaren nu. Oudere mensen kunnen ook verstarren door angst en onzekerheid over de toekomst. Dus loslaten Hendrik is heel belangrijk en luisteren naar het eigen ge-weten. Mooi gedicht Hendrik, bedankt!

  11. Facebook reacties

    16 september 2016 om 17:35

    Diana//dit jouw verhaal? Ik vind het mooi. Maar denk dat de manier hoe mensen deze periode van duisternis doormaken in hun ontwikkeling erg verschilt per individu. Ik denk dat dat...
    Lees meer

    Diana//dit jouw verhaal? Ik vind het mooi.
    Maar denk dat de manier hoe mensen deze periode van duisternis doormaken in hun ontwikkeling erg verschilt per individu.
    Ik denk dat dat komt omdat we die periode waarschijnlijk vaker doormaken in verschillende levens.
    Jan Verduin //Mijn verhaal blijkt het verhaal van vele anderen te zijn en dan is het
    vanuit het individuele weer universeel geworden.
    Ieder zal het vanuit eigen ervaring en perspectief ervaren maar de diepere ervaring die er aan ten grondslag ligt is niet iets waar men ieder leven weer voor komt te staan. Het vergt een levenslange voorbereiding.
    Ja depressief en eenzaam zal altijd wel geweest zijn maar is toch anders dan het beschreven proces. Het is een ervaring die zich niet makkelijk laat beschrijven en ten diepste beleefd moet worden .
    Diana Laan-Gravenwitz //Dat geloof ik. Respect daarvoor.

    Marika Ortmans// Er zijn zowel antroposofische als niet-antroposofische scholingswegen die met bewustzijnsontwikkeling te maken hebben. Ik heb met beide zeer mooie ervaringen.

    Janny van der Duijs// Een lijdensweg is ook een scholingsweg.

    Jan Verduin //Wel haast de belangrijkste voor de mensheid…Het is niet anders, maar in bewustzijn en overgave de menselijke weg.Jan Verduin //Christus wilde mens worden en is mens geworden door het lijden en moest de beker tot de laatste druppel leegdrinken. De menselijke weg is er een van alles zelf beleven, ondergaan en op jezelf teruggeworpen te worden, steeds weer opnieuw. Alleen door eigen ervaring groeit het bewust- er -zijn.

    Marika Ortmans //Een lijden kan ook de aanzet geven tot het gaan van een scholingsweg, omdat deze de mogelijkheid geeft om je lijden beter te begrijpen en te hanteren.

  12. Mooi hè….het lijkt op de foto van u die daar zo op die boomstronk zit. Het oerbeeld van de verlatenheid drukt het uit vind ik.
    Lees meer

    Mooi hè….het lijkt op de foto van u die daar zo op die boomstronk zit.
    Het oerbeeld van de verlatenheid drukt het uit vind ik.

  13. In werkelijkheid is het een mystieke beleving, een bewustzijnssprong. Het beeld van Jezus in de woestijn is hier denk ik van toepassing. De verleidingen om te kiezen voor de wereld...
    Lees meer

    In werkelijkheid is het een mystieke beleving, een bewustzijnssprong.
    Het beeld van Jezus in de woestijn is hier denk ik van toepassing. De verleidingen om te kiezen voor de wereld i.p.v. de weg naar binnen.
    Het is nogal wat, wat je zo mooi en helder omschrijft. Soms denk ik dat ik al een hele pief ben maar het eind is nog lang niet in zicht omdat verlangens nog behoorlijk mijn weg bepalen zoals je schrijft.

    • Ha, Adriaan , ja zo gauw je deze gedachte hebt komt er iemand op je pad en die ligt je een pootje . Een vriend vertaalde het zo:
      Ik ben eigenlijk nog nergens , er hoeft maar een vlieg op mijn pad te komen en ik struikel erover:)
      ( Met humor ) dat kind in je waarnemen wat zo trots is op zijn ” nog denkbeeldige prestatie ” moeten we toch ook leren liefhebben en bij de hand nemen.

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »