De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

Ziek zijn en kwetsbaarheid

FullSizeRender

(schildering:Leonie Heine)

De ondraaglijke kwetsbaarheid van het bestaan.

Ik heb een periode niet meer gepubliceerd omdat ik ziek was. Zomaar opeens overkwam het mij en hoorde ik van de een op de andere dag bij de zieken. Dat is een hele andere wereld, een parallelle wereld: een wereld die raakvlakken heeft met de onze maar toch van een hele andere dimensie is. Een dimensie van lijden en  eenzaamheid waar de mens ‘in zijn eentje’ moet worstelen om de aanval  van binnen uit het hoofd te bieden. Er is weinig dat zo’n eenzaam gevoel geeft dan in een ziekenhuis of huisartsenpost komen waar je één van de velen bent, en waar artsen aan je voorbij lopen zonder je aan te kijken en je uiteindelijk geholpen wordt door een arts in opleiding. Daar word je gereduceerd tot een niet goed functionerend lichaam, verlies van autonomie en er is weinig ruimte en begrip voor het wezen dat daar bij hoort. De vertrouwde huisarts die vroeger bij je langs kwam behoort al weer tot het verleden en is alleen nog onder kantooruren te raadplegen.

In de wereld van gezondheid leeft wel een diepgewortelde angst voor die andere dimensie, maar tegelijkertijd wordt die angst ontkent en weggemoffeld naar een slapend bewustzijn. Het lijkt wat op een soort kastensysteem: je wordt iedere dag geconfronteerd met de ellende en problemen van de ander, maar in feite sta je er boven, omdat het jouw wereld niet is. Je kunt je er ook niet mee vereenzelvigen omdat jouw wereld een totaal andere is: de bevoorrechte kaste die leven in vrijheid en zich wentelen in luxueuze verveling en schijnzekerheid. Het is een soort collectieve verdoving om de angst en het gevaar buiten de deur te houden, door het in het onderbewuste te laten sluimeren. Want hoe kun je leven, met volledig bewustzijn, in een bestaan waar alle zekerheden van het een op het andere moment volledig kunnen instorten en schijnzekerheden blijken te zijn. We zien het dagelijks via beelden aan ons voorbij trekken en op een een of andere manier raakt het niet meer echt ons diepste wezen, tot dat opeens een bepaalde foto, van zo,n jongetje op het strand, een kortstondige collectieve Wake-up call veroorzaakt.

Ik vraag mij echter wel af hoe het zal zijn als je volkomen open bent en uiterst sensitief en alles ongefilterd binnenkomt, hoe je je dan kunt handhaven temidden van al het lijden? Zelf bemerk ik bij mijzelf en anderen dat het pantser uiterst dun en breekbaar is geworden en dat de neiging ontstaat om mee te lijden met de wereld. Dat medelijden zal omgebogen dienen te worden naar mededogen, omdat medelijden verlamt en mededogen aanzet tot het bieden van bijstand aan hen die lijden.  Medelijden is een gevoel dat ook weer lijden in de geest teweegbrengt. Mededogen daarentegen is niet zozeer een gevoel, maar een geworteld zijn in de bewuste geest. Dan kan ook gezondheid bewust beleefd en gevierd worden omdat het andere deel ook gekend is en doorzien als een werkelijkheid in het bestaan.
Het doorgronden en volledig accepteren van de eigen kwetsbaarheid maakt ons op een wonderlijke manier liefdevoller!

Lijden heeft in de diepste betekenis een zin en brengt mensen terug naar de Geest en zet anderen aan om mededogen te ontwikkelen en het lijden te verlichten. De hele christelijke mystiek is gebouwd rond dit thema, denk hierbij aan Christus en de kruisiging. Hij was vervuld van mededogen voor de lijdende mensheid en op het eind wilde hij dat lijden ook zelf ondergaan en ervaren, omdat alleen eigen ervaring werkelijk weten voortbrengt. Dat het lijden direct verbonden is met eenzaamheid bleek uit zijn aanroep: “Vader waarom heeft U mij verlaten?” Het lijden plaats ons als het ware buiten de eenheid en zet ons geheel en al op onszelf, tenminste is dat het overwegende gevoel: ik ben alleen, ik sta er nu alleen voor. Menswording is dus onherroepelijk verbonden met lijden en eenzaamheid.

Terugtrekken in grotten en kloosters is de oude weg. De nieuwe weg is verbinding en ons dienstbaar openstellen naar de wereld en de vragen die het aan ons stelt.
Wij zijn geest en daar is vrijheid, maar het lichaam is verbonden met de natuur en komt er uit voort en daardoor is er lijden dat daar onherroepelijk mee verbonden is. Dat kunnen we ook goed waarnemen in de natuur (en de natuurfilms) waar zich een enorme strijd afspeelt om het bestaan, overal ligt het gevaar letterlijk en figuurlijk op de loer.  Het lijden hoort bij het leven, net als vreugde, genot en blakende gezondheid. Het heeft allemaal een zin, ook al doen we er alles aan om het te ontlopen. Het is echter niet raadzaam om te oordelen over het lijden van je medemens gezien vanuit karmisch perspectief; zo,n soort oordeel komt voort uit hoogmoed en onwetendheid. Dan krijg je dat mensen onbarmhartig voorbijgaan aan de medemens, omdat hun lijden zo wie zo voortkomt uit eigen schuld en dus wel rechtvaardig zal zijn. Het lijden van de ander zou eigenlijk alleen vanuit inzicht en liefde benaderd dienen te worden. Eigen ervaring op dat gebied kan de liefde en het mededogen aanmerkelijk versterken en ieder oordeel doen verstommen, omdat je bij benadering weet wat de ander doormaakt. Lijden is een individuele beleving dat niet in uiterlijke statistieken te vatten is.

par2Het leven is een soort Parcival weg waar de mens voortdurend beproefd wordt om hem sterker te maken.
Een leven zonder één enkele beproeving is immers niet waard om geleefd te zijn.

 

 

 

 

 

 

(Totaal aantal bezoeken: 557, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!

Comments are closed.

(18 Reacties)

  1. Anke vd Berg

    14 juni 2016 om 23:19

    Heel mooi omschreven , ik ben blij dat u weer schrijf en zich “beter “voelt . Ik herken het surrealisme van mijn eigen ziekte , die gelukkig tijdelijk was ....
    Lees meer

    Heel mooi omschreven , ik ben blij dat u weer schrijf en zich “beter “voelt .
    Ik herken het surrealisme van mijn eigen ziekte , die gelukkig tijdelijk was .
    Toen leek het wel of micro en macro cosmos elkaar afwisselde , en mijn conditionering van eeuwig jong en dynamisch viel lelijk in duigen .
    Ik mag het niet zeggen maar ik heb er veel van geleerd , en kijk ernaar terug als een duurzaam leermoment , die me geestelijk rijker heeft gemaakt.
    De zegeningen van kunnen voelen , zien , proeven zie je pas in als je “beperkt “ben .
    Toen er vaarde ik het zeker als lijden maar ook in medelijden me de mensen om mij heen .
    Empathie is een raar iets wat is aangeleerd , want meeleven is heel wat anders dan meelijden .
    Wat ik geleerd heb is dat ik meelijden zelf als degenererend voelde , alsof ik niet serieus werd genomen .
    Terwijl ik het aangenaam vond als mensen meeleefde in mijn lijden en andersom .
    Wat ik erg vond was de ontgoocheling van mensen die een idee hadden dat de medische wetenschap een nieuwe religie was die alle wonderen kon doen.
    Bedankt voor uw inzicht en ik ben blij da u weer “beter “ben , al was u al heel goed in mijn beleving hoor .

  2. Dag Leonie. Ik was verrast op Netsamen.nl te lezen dat Jan ziek geweest was en weer opgeknapt was. Vandaar de uitzondering. Groet, Jarien.

  3. Fijn dat je weer opgeknapt bent, Jan. Fijn als je ervaring je iets gebracht heeft dat waardevol is voor je verdere leven en je interactie met de wereld om je...
    Lees meer

    Fijn dat je weer opgeknapt bent, Jan. Fijn als je ervaring je iets gebracht heeft dat waardevol is voor je verdere leven en je interactie met de wereld om je heen. Groet, Jarien.

  4. De ouderen en zieken beslisten ook zelf, genoeg is genoeg en zonderden zich dan af van de groep. Het moeilijkste in onze huidige samenleving is dood mogen gaan, op je...
    Lees meer

    De ouderen en zieken beslisten ook zelf, genoeg is genoeg en zonderden zich dan af van de groep.

    Het moeilijkste in onze huidige samenleving is dood mogen gaan, op je eigen tijd en plaats.
    Dat mag blijkbaar niet. Velen blijven aan je trekken door aandacht te geven en om je heen te jammeren i.p.v. blij zijn wat dit leven gebracht heeft en nu voorbij mag gaan.
    Helemaal als je in de reguliere zorg terecht bent gekomen. Ze pompen je vol met chemicaliën om het lijden maar zo lang mogelijk te rekken en werk te verschaffen voor de zorgsector.

    tot het einde…..
    is het heerlijk om zelf te leven 🙂
    zolang ik maar niet geleefd wordt 🙂 ( is mijn mening)

    Fijn dat je er weer bovenop bent 🙂

    • Bedankt voor je reactie!! Het is precies zoals je het beschrijft.
      Helemaal mijn ervaring en gevoelsmatig weten.
      Groet!
      Jan

  5. Mooi hoe je dit recent doorlopen proces in je leven beschrijft. En helaas heeft inzicht niet altijd direct tot gevolg dat je weer zelfstandig je leven vorm kan geven, m.i....
    Lees meer

    Mooi hoe je dit recent doorlopen proces in je leven beschrijft.

    En helaas heeft inzicht niet altijd direct tot gevolg dat je weer zelfstandig je leven vorm kan geven,
    m.i. ook een grote uitdaging, je weer losmaken van de reguliere zorgverlening.

    Zoals men in natuurvolkeren met ouderdom, ziekte en het overgaan naar de andere dimensie omgaan, daar zou ik heel graag weer naar willen leven…en dood mogen gaan.

    Ik wens je alle goeds.

    • Bedankt voor jullie reactie!
      Dan besef je des te meer wat een voorrecht het is om niet meer afhankelijk te hoeven zijn van de reguliere gezondheidszorg.

      Helemaal terug naar de natuurvolken…..? De eskimo’s zetten hun oudere en zieke broeders op een ijsschots en duwde die dan de zee in op weg naar de voorvaders. 🙂

      Hartelijke groet,
      Jan.

  6. alice Verwije

    19 april 2016 om 13:09

    Ik vraag mij echter wel af hoe het zal zijn als je volkomen open bent en uiterst sensitief en alles ongefilterd binnenkomt, hoe je je dan kunt handhaven temidden van...
    Lees meer

    Ik vraag mij echter wel af hoe het zal zijn als je volkomen open bent en uiterst sensitief en alles ongefilterd binnenkomt, hoe je je dan kunt handhaven temidden van al het lijden? Zelf bemerk ik bij mijzelf en anderen dat het pantser uiterst dun en breekbaar is geworden en dat de neiging ontstaat om mee te lijden met de wereld.

    Ik ben benieuwd hoe anderen hier mee omgaan omdat ik de neiging heb om mij af te sluiten en te beschermen tegenover het grote wereld lijden. Je kunt toch niet alles toelaten wat ons tegenwoordig aan beelden tegemoet komt?
    Hebben we onze handen al niet genoeg vol aan onze eigen omgeving?

    • Wat mijzelf betreft, bepaal ik zelf wat voor een nieuws ik binnen laat komen.
      De hele dag is er het nieuws van vroeg tot laat en altijd vooral het slechte nieuws.
      Als ik over een bepaald thema iets wil weten schakel ik mijn eigen denken erover in en bepaal zelf hoelang ik er mee bezig wil zijn er over na te denken.
      De grote thema’s komen toch wel door!
      Teveel media nieuws kan je tot speelbal maken van allerlei negatieve krachten.
      Bepaal zelf wat je aankan en waar je je mee bezig wilt houden en draai dan de knop om en ga over tot de orde van de dag.

  7. Beste Jan, Wat fijn om weer iets van je te ontvangen. Het was weer ouderwets inspirerend en ook herkenbaar. Wat ik steeds weer waardeer in je schrijven is dat alles...
    Lees meer

    Beste Jan,

    Wat fijn om weer iets van je te ontvangen. Het was weer ouderwets inspirerend en ook herkenbaar.
    Wat ik steeds weer waardeer in je schrijven is dat alles op eigen ervaring berust.
    Wijsheid komt met de jaren en inzicht groeit door onze ervaringen. Je beseft steeds meer de uiterste kwetsbaarheid van alles dat leeft.
    Als ik op de snelweg ingehaald word op een onverantwoorde wijze is dat bijna altijd een nog jong iemand die nog meent het eeuwige leven voor zich te hebben.
    De eenzaamheid van ziek zijn ken ik maar al te goed maar ook juist daardoor een dankbaarheid voor het leven om mij bewust te zijn dat ik leef…nu in dit moment zonder reden, al moet ik wel zeggen dat de zon en de lente daar wel aan meehelpt.
    Mooi eind: zonder beproeving is het niet waard om geleefd te zijn. Of iedere ervaring waar je niet dood aan gaat maakt je sterker.
    Groet!!

  8. Heb het zelf ervaren en zag later pas in wat de zin ervan was, waarom het mij moest overkomen. Met vallen en opstaan groeien we, er zijn geen geboortes zonder...
    Lees meer

    Heb het zelf ervaren en zag later pas in wat de zin ervan was, waarom het mij moest overkomen.

    Met vallen en opstaan groeien we, er zijn geen geboortes zonder weeën..

  9. In de graallegende van de Visserkoning,is het de wond van een materialistische maatschappij ,waarin men sceptisch staat tegenover geestelijke waarden en waar god min of meer is dood verklaard. Chronische...
    Lees meer

    In de graallegende van de Visserkoning,is het de wond van een materialistische maatschappij ,waarin men sceptisch staat tegenover geestelijke waarden en waar god min of meer is dood verklaard.
    Chronische depressies zijn er een gevolg van.

  10. Bij het lezen kwam bij me op. Men heeft het over “beter” worden na het ziek zijn. Ook heeft men het wel over :”weer de oude worden”. Ieder kan voor...
    Lees meer

    Bij het lezen kwam bij me op. Men heeft het over “beter” worden na het ziek zijn. Ook heeft men het wel over :”weer de oude worden”.
    Ieder kan voor zichzelf zien wat er van toepassing is in de eigen situatie.
    Lijden heeft in ieder geval ook met bewustzijn te maken. Als ik gezond ben voel ik mijn buik nauwelijks. Maar heb ik buikpijn,dan heb ik bewustzijn in de buik, ik ben me bewust van pijn,die daar normaal bij gezondheid niet is. Soesman in zijn boek over de 12 zintuigen beschrijft mooi welk zintuig betrokken is bij het waarnemen van de eigen constitutie.

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »